Nadat ik een tijdje had rondgedwaald bij de uitkijktoren volgde ik het pad langs het Zuidlaardermeer. Achterom kijkend maakte ik een foto van de uitkijktoren.
Boven het meer en boven de sloot waren visdiefjes aan het vissen. Een van de visdiefjes schoot naar beneden naar de sloot. Maar helaas, geen visie
Ik zag op Google Maps dat rondlopen geen optie was, dus wandelde ik over hetzelfde pad terug.
Vanaf de Hogeweg in De Weerribben reed ik naar de Rietweg. De Rietweg ligt tussen de buurtschappen Wetering en Nederland. Daar heb ik een tijd met bewondering naar de dreigende lucht staan kijken. In de verte regende het en rommelde het een beetje.
Bij bovenstaande foto was de blik gericht naar het zuiden. Bij onderstaande foto keek ik naar het noorden.
Op het moment dat de bui losbarstte zat ik in de auto. Een fotograaf bleef staan. Ik ben wel benieuwd wat zijn doel was met deze opnames.
Vanaf de Rietweg reed ik naar vogelkijkhut, de Twitterhut. Vanaf de auto overbrugde ik in een drafje de tien meter naar de kijkhut. Vanuit die hut zag ik in de verte een lepelaar in de regen staan. Toen de ergste regen voorbij was ging de lepelaar verder met het foerageren.
Vorige week stond er een fotokuier op het programma met mijn fotomaatje. Het weer werkte niet echt mee, toch hebben we ons er niet van laten weerhouden om op stap te gaan. Samen gingen we naar het Weinterper Skar. Jan was zo slim om zijn stoeltje mee te nemen. Een paraplu was misschien ook wel handig geweest…
Dit stoeltje is voor Jan een mooi hulpmiddel tijdens het maken van macro-opnames. Daarbij is een kantelbaar schermpje op de camera wel noodzakelijk.
Als ik macro-opnames wil maken dan moet ik op de knieën of languit op de grond. Met deze nattigheid is dat niet aanlokkelijk. Gelukkig had ik een vuilniszak mee voor onder mijn knieën. Het is in ieder geval gelukt om droog te blijven tijdens het fotograferen van de orchis.
De dreigende lucht voorspelde niet veel goeds en dat kwam ook uit. We hadden goed en wel de orchissen op de foto gezet en daar vielen al de eerste druppels. Er zat niets anders op dan terug te keren naar de auto.
Er kwam gelukkig niet veel van de regen. Toen we bij de auto waren was het alweer droog. in het slootje naast het parkeerterrein bloeide de waterviolier. Terwijl Jan een moment van rust nam en vanaf zijn stoeltje enkele foto’s maakte, richtte ik mijn camera op de waterviolier.
Even later kwam ik een kikkertje en een juffer tegen. Voor mij waren dit de eersten van dit seizoen.
Na de fotokuier in het Weinterper Skar zijn we naar huis gegaan om aldaar de lunch te nuttigen. Na de lunch zijn we naar De Leijen gereden. We hoopten vanuit de kijkhut de zwarte sterns te zien en te fotograferen. Helaas is dat niet gelukt. Er vloog wel een visdiefje langs.
Na deze geslaagde en gezellige dag reed ik aan het einde van de middag van Fryslân naar Drenthe. Omdat ik over de parallelweg reed kon ik de auto aan de kant parkeren om even te genieten van het uitzicht over het Ouddiep. Dit water vormt de noordelijke grens van het Weinterper Skar. De komende dagen plaats ik nog een paar fotoseries die genomen zijn in dit gebied.
Op een mooie dag in mei parkeerde ik mijn auto aan het kanaal Steenwijk-Ossenzijl.
Ik liep over het pad naar een vogelobservatiewand. Zie Google Maps. Misschien zou ik daar wel een ijsvogeltje treffen…
Ik tuurde een tijdje over het water, maar meer dan een paar ganzen was er niet te zien.
Toen ik vanaf de observatiewand naar het pad terugliep viel mijn oog op een oude boot in het hoge gras. Er liep een platgetrapt paadje naar deze boot. Ik was wellicht niet de enige fotograaf die het bootje van dichtbij wilde bekijken.
Het bootje lag aan de ketting. Wel zo veilig…
Nadat ik de roestige boot van alle kanten had vastgelegd, wandelde ik weer terug naar mijn auto die geparkeerd stond bij de brug.
De afgelopen weken ben ik meerdere keren met de camera naar mijn geboorteplaats gereden. Tussen 2012 en 2015 realiseerde men daar een natuurgebied van circa 324 hectare. Tevens dient dit gebied als waterberging. In dat gebied hebben vele water- en moerasvogels een plekje gevonden. Het is dan ook een el dorado voor vogelaars. Vanuit hun mobiele kijkhutten verstopt achter enorme lenzen turen ze over het gebied op zoek naar vogels. Ik moet het doen met mijn bescheiden Nikon bridgecamera, maar dan wel één met sterke zoom. Hieronder heb ik een compilatie geplaatst van vogels die ik daar heb vastgelegd. De kwaliteit van de foto’s laat hier en daar wat afweten, maar het gaat om de bijzondere waarnemingen…
In dat gebied huizen meerdere bruine kiekendieven. Tijdens het foerageren zweven ze laag over het rietland. Zo nu en dan rustig flappend, schommelend, biddend en draaiend om vervolgens op hun prooi te duiken…
Een andere indrukwekkende verschijning in dat gebied is de purperreiger. Toen ik mijn auto liet uitrollen vloog er een purperreiger op uit het riet om vervolgens een eindje verderop weer neer te strijken. Een andere keer vloog er een purperreiger over. Om een goed beeld te krijgen van de purperreiger heb ik een foto uit het archief toegevoegd…
Een roerdomp hoor je wel, maar zie je niet zo snel. Het is een schuwe vogel die zich met zijn schutkleuren ook nog eens prima kan verstoppen tussen het riet. Soms heb je geluk dat ze opgeschrikt opvliegen…
Op dit moment zwemmen daar meerdere tafeleenden rond. Tafeleenden zijn duikeenden die vooral in de herfst, winter en het vroege voorjaar in Nederland te zien zijn. Opvallend is dat het mannetje van de tafeleend al in juni wegtrekt, als het vrouwtje nog aan het broeden is. De vrouwtjes en de jongen volgen later. Zie ook deze site.
Schrijven met Licht 