De meikever

Ik heb nog een aantal series te gaan met de fotografische hoogtepunten uit onze vakantie op Texel. Vandaag onderbreek ik echter die series door een actueel onderwerp en wel met een fotoserie van een meikever.

Vanwege het koude en natte voorjaar vliegen de meikevers dit jaar laat. Althans dat is mijn hypothese. In en rond onze tuin zijn de meikevers in de regel goed vertegenwoordigd. Het zijn niet meer zulke grote aantallen als jaren geleden, maar toch. Ze vliegen als het schemer wordt. Iedere avond als het bijna donker is sta ik op het balkon te genieten van de langsscherende meikevers en vleermuizen. Ik sta dan bewust in het donker. Meikevers gebruiken namelijk het maanlicht als een manier om recht te kunnen vliegen, van kunstlicht raken ze in de war. Ze vliegen dan rondjes om de lichtbron.

De volwassen meikever eet bladeren van allerlei loofbomen. Hij heeft een voorkeur voor zomereik, beuk en haagbeuk maar ook voor fruitbomen. Dat verklaart de wellicht de aanwezigheid van de vele meikevers in onze tuin. We hebben veel bomen in onze tuin waarvan de meerderheid hoogstamfruitbomen is.

Wat ons opvalt is dat de meikever een voorliefde heeft voor onze krulhazelaar. Deze hazelaar staat aan de rand van de vijver dichtbij onze veranda. Als we na een werkdag op een mooie zomeravond onder de veranda zitten dan zien we de meikever rond de krulhazelaar vliegen. Op een vooravond heb ik getracht een vliegende meikever vast te leggen. Dat viel nog niet mee. Ondanks de instelling (sportfotografie) heb ik er slechts twee redelijke foto’s uit kunnen slepen.

Bij meikevers zijn het vooral de vrouwtjes die heel erg veel eten. Mannetjes eten eerder weinig. Bij de zoektocht naar een vrouwtje, speelt dit gegeven ook een rol. De voelsprieten van mannetjes zijn erg gevoelig voor feromonen, geurstoffen die de vrouwtjes afscheiden. Maar hun voelsprieten zijn nog gevoeliger voor alcoholen, die vrijkomen uit beschadigde bladeren, bijvoorbeeld door etende vrouwtjes. Zo komt het dat de mannetjes in de eerste plaats afkomen op de geur van beschadigd blad en pas erna de feromonen van een vrouwtje in de buurt detecteren. In tegenstelling tot de meeste insecten, waar de mannetjes door de geurstoffen van de vrouwtjes gelokt worden. Bron is deze interessante site waar je alles leest over de meikever.

Dat verklaart dus het gedrag van het mannetje die voortdurend rond de krulhazelaar vliegt om vervolgens ergens tussen de bladeren te landen. Het mannetje vindt tussen de bladeren een vrouwtje. Ik heb ze een keer ‘betrapt’. Ik heb er een paar foto’s van gemaakt. Dat ging lastig vanwege de bladeren en ik wilde ze niet verstoren. De foto’s zijn gemaakt met het macro-objectief, vandaar de beperkte scherpte/diepte.

Het gebeurt ook wel dat een meikever uit een boom valt en op een lager gelegen gelegen plant of op de grond terecht komt.

Deze meikever belandde op een palmboompje.

In plaats van dat de meikever gewoon wegvloog bleef deze tussen de bladeren van de palm rondscharrelen. Toen ik even later weer ging kijken was de meikever toch gevlogen.

De kwaakblazen van de kikkers

Op dag 5 van onze vakantie op Texel maakten mijn man en ik een wandeling door De Muy.

Tijdens het broedseizoen zijn grote delen van De Muy niet toegankelijk, maar er bleef nog genoeg over om te verkennen. Wij verkenden het gebied te voet. Maar ook per fiets of per of e-scooter kun je het gebied doorkruisen.

Kenmerkend aan dit gebied zijn de grote plassen die gevuld zijn met een ontelbaar aantal kwakende kikkers. Onderstaande foto heb ik genomen vanaf grote afstand.

Toen ik dichterbij kwam verdwenen ze allemaal onder water. Ze voelden de trilling dat werd veroorzaakt door het lopen. Na een tijdje wachten kwamen ze één voor één weer boven. Tijdens de paartijd zijn ze minder schuw. De kikkers moeten sowieso weer naar boven om adem te halen en in de paartijd hebben de kikkers een extra drive om hun paring te vervolgen. Het zijn alleen de mannetjes die kwaken. Ze doen dit om vrouwtjes te lokken. Hoe groter de kwaakblaas, hoe harder het kwaken klinkt.