Mijn zus en ik vervolgden onze rit over de dijk langs het Zwarte Water. We maakten een stop bij een volgend fotogeniek plekje. Een houten hek in een decor van riet stond in het hoge water. De dreigende lucht erboven maakte het plaatje compleet.

De dreigende lucht kwam snel dichterbij. Het hek kreeg nog net een streepje zonlicht mee.

En toen ontstond er voor ons oog een prachtige regenboog.

Een regenboog vind ik iedere keer weer zo bijzonder en als dat ook nog eens in een dergelijk decor is dan ervaar ik dat als een groot feest.

Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven, zegt: ‘Ik ben bij jou! In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet. Tijdens het schrijven van dit log klonk dit lied door de kamer. Het is een van mijn lievelingsliederen.

Om stil van te worden.

En toen was het voorbij en vervolgden we onze weg in de wetenschap dat we nooit alleen gaan…

Wordt vervolgd.