Het fotograferen van een sprinkhaan voelt altijd als een spelletje…

Het is een soort kat-en-muisspel. Wie wint er, de sprinkhaan of de fotograaf?

Even om het hoekje kijken of ze daar nog staat met haar camera…

Als ik me omdraai dan zie ik dat mens met die camera ook niet…

Op een vroege ochtend in De Weerribben zag ik deze ieniemienie… Ze waren niet groter dan 1 cm en behangen met dauwdruppels. Ik had aanvankelijk geschreven dat het sprinkhaantjes waren, maar ik werd gelukkig verbeterd door Jan. Volgens mijn app zijn het groene rietcicaden.