Nadat we op het terras in Paesens-Moddergat de koffie met gebak goed lieten smaken stelde Jan voor om onze weg te vervolgen naar de dijkcoupures. We reden naar de Alddyk en maakten onze eerste stop bij deze boerderij, zie Google Maps.

Bij de aanleg van nieuwe polders werd in de oude dijk een gat gegraven voor de nieuwe ontsluitingsweg. Een coupure bestaat uit een verticale gemetselde of betonnen dijkwand aan weerszijden van de weg met daarin uitsparingen waarin balken konden worden geschoven. Bij dreigend hoog water werd de coupure afgesloten zodat de dijk haar waterkerende functie weer kon vervullen. In de coupure werd dan een dubbele rij schotbalken neergelaten en de tussenruimte werd opgevuld met zand of mest. De schotbalken werden bewaard in een schotbalkenloodsje. Bron is deze site.

Qua weer was het een kleurloze dag. Ook de dijkcoupures geven weinig kleur. Dan is het wel mooi dat er zo’n ouderwets drinkbakje hangt met kleurrijke viooltjes.

Bij iedere dijkcoupure staat achter de dijk op het erf een schotbalkenloodsje of schotbalkhuisje. Deze huisjes met een stalen dak zagen er aan de Alddyk hetzelfde uit.

Achter dit stukje dijk stonden een paar ouderwetse elektriciteitspalen. Of ze nog daadwerkelijk een functie hebben of daar zijn blijven staan als erfgoed dat weet ik niet. Het deed ons in ieder geval denken aan vroeger.

Deze dijkcoupure is flink beschadigd. De landbouwmachines zijn in de loop van de jaren steeds groter geworden. Ik vul zelf in dat dat de oorzaak van de beschadiging is.

Zowel de dijkcoupures als de schotbalkhuisje zijn historisch erfgoed.

Voor onderstaande foto ben ik een paar meter het erf van de boerderij opgelopen. Vanaf deze plek had ik mooi zicht op het nieuwe land. Aan de horizon zie je de nieuwe Waddendijk.

Wordt vervolgd.