Ook op de zondag in Gaasterland deelde de familie zich op in groepen. Twee mannen gingen naar Workum, naar het Jopie Huisman museum en daarna door naar Hindeloopen. Een groepje ging met het pontje over en dan lopend naar Workum. Een deel bleef op ons terras aan het water. Mijn zus, Anna en ik gingen met twee auto’s naar Workum zodat de wandelaars weer meer terug konden rijden in de auto.

Onderweg naar Workum zagen we vanuit de auto een mooi plaatje. In de uitgestrektheid van het Friese platteland stond een kerk. Dat beeld vroeg om nadere verkenning.

We keerden om en reden naar de kerk. De kerk staat in buurtschap Westhem.
Anna en ik wandelden rond de kerk. Tegen de muur stond een oude schepemmer. Zus, Anna die ook graag fotografeert maakt tegenwoordig ook veel plaatjes met haar telefoon. Ik houd het nog altijd bij mijn oude getrouwe Canon 5D. Een robotmaaier kwam ons tegemoet. Het was even wennen aan het idee dat je dus ook op een begraafplaats een robotmaaier kunt inzetten.

Terwijl we daar wandelden hoorden we in de verte muziek. Omdat we allebei spelen bij een fanfare trok dat meteen onze aandacht. Een bewoner informeerde ons over een groep reünisten die in boten op weg waren naar de kerk. Vanaf de kerk reden we richting de muziek en al snel vonden we de boten met de vrolijke feestgangers.

Met de telefoon maakte ik er een filmpje van. Excuses voor de windruis.

https://videopress.com/v/ZcNl81DU?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true

Vanaf Westhem reden we door naar Workum. In Workum vonden we een parkeerplekje en wandelden naar een haventje en naar het centrum. Onderweg kwamen we langs een kunstgalerij, langs een voormalig smidse, langs de Woeste Leeuwen en langs de Sint Gertrudiskerk. In het centrum liepen we toevallig de twee familieleden tegen het lijf die zojuist het Jopie Huisman museum hadden bezocht. Zij vervolgden hun weg naar Hindeloopen.

Op hetzelfde moment kwamen de familieleden aangelopen die te voet naar Workum waren gegaan. Met elkaar streken we neer op het terras. Terwijl we daar heerlijk zaten met een versnapering werd er vlak naast ons terras stoelen klaargezet. Even later bracht de Fanfare uit Koudum het nummer ‘Where Eagles Soar’ ten gehore. Er was veel publiek. Wij hadden als muziekzussen wederom geluk met dit optreden.

Tijdens het optreden van de fanfare werd de lucht steeds dreigender. En toen barstte de bui los en wat voor bui. De hemelsluizen gingen open en onweer vulde de lucht. Iedereen vluchtte naar binnen. Wij doken het restaurant binnen en wachtten totdat het vertrouwd was om naar de auto’s te gaan. Terwijl wij veilig in het restaurant onze kans afwachten kregen we via de familieapp een berichtje dat er een groep familieleden tijdens dat noodweer op een meer zat. De blijde stemming sloeg meteen om in grote zorgen. Wij als geboren en getogen watermensen weten hoe gevaarlijk dat kan zijn.

Ongeveer drie kwartier later kwam het verlossende berichtje, ze waren weer veilig teruggekeerd bij de accommodatie. Voor de kleinkinderen die ook mee waren in de sloep was het een traumatische ervaring geweest. We zijn dankbaar dat het avontuur goed is afgelopen. Later hoorde ik van mijn collega (die daar woont) dat haar man als brandweerman meerdere keren moest uitrukken vanwege ongelukken op het water.