Vandaag ga ik verder met het tweede deel over de (niet) bioloische akkerbouw op de Anser Es. Het eerste deel liet ik gisteren zien.

Om het onkruid te bestrijden gebruikt men in de traditionele akkerbouw onkruidbestrijdingsmiddelen. In de biologische akkerbouw doet men aan machinaal wieden zoals op dit filmpje is te zien. Als je het onkruid niet bestrijd dat ziet een akker er zo uit als op onderstaande foto.

Dit is prachtig voor de dierenwereld, maar dit graan is niet geschikt voor menselijke consumptie zo leerde ik later…

Vanuit de auto had ik gezien dat er groot materieel stilstond op een akker. In de regel betekent dat ze pauze hebben of materiaalpech. Ik parkeerde mijn auto langs een akker met boekweit en wandelde hun kant op. Op weg daar naartoe fotografeerde ik insecten op de vele bloemen.

Aangekomen bij de mannen en één vrouw maakte ik een praatje en zo kwam ik van alles te weten over dit project. De akker met graan zat vol met onkruid (red. bloemen). Het is een akker van Natuurmonumenten en dit is bewust zo gedaan zodat dieren hier kunnen schuilen. Normaal gesproken wordt graan geoogst met een combine (maaidorser). Tussen dit graan stond zoveel onkruid dat dat niet mogelijk is. Het gewas inclusief het onkruid werd geoogst met een hakselaar. De opbrengst werd in keepers naar een boerderij gebracht en daar ingekuild zodat het later kan dienen als veevoer.

De mannen en de vrouw van het loonbedrijf hadden inderdaad te kampen met materiaalpech. Door het vele onkruid bleef het haken vooraan de hakselaar. Nadat men een onderdeel had verwijderd ging het beter.

Deze jonge vrouw hielp mee op het loonbedrijf. We hebben uitgebreid samen gepraat over allerlei zaken in het leven. Ze was bijvoorbeeld geïnteresseerd in mijn vak. Het had er alle schijn van dat ze het fijn vond om het een keer over andere dingen te hebben dan over tractors. 😉

De volgende keer gaan we dan toch echt naar de geelgors.