Tijdens een fietstocht in Drenthe, een aantal jaren geleden, viel mij een bijzondere vogelzang op. Ik hoorde wel de zang, maar kon de vogel niet ontdekken. In die tijd hadden we nog geen Merlin-app en bleef het dus langere tijd een raadsel wat voor vogel dit gezang voortbracht. Tot ik op een dag de gele vogel ontdekte en deze kon opzoeken op internet. Het is een mannetje geelgors.

Een paar weken geleden fietste ik over het Dwingelderveld en toen hoorde ik veelvuldig de geelgors. Ik kon de vogel zelf niet vinden. Inmiddels had ik de fiets weer op het fietsenrek en reed ik met de auto naar de Anser Es. In het verleden heb ik daar wel de geelgors gefotografeerd. En ja hoor, bovenin de struik zat een geelgors te zingen.

In de eerste decennia van de vorige eeuw was de geelgors in het hele land een talrijke verschijning. Rond 1950 werd in het westen des lands de eerste melding gedaan van een afname. Deze trend zette zich in razend tempo door en rond 1980 was de soort in het westen vrijwel uitgestorven! De laatste paartjes kwamen voor in de duinen en in kleinschalig cultuurland. In het midden en oosten van het land verliep de afname meer geleidelijk, maar ook hier heeft de soort veel terrein verloren. Tegenwoordig komen geelgorzen vrijwel uitsluitend nog in het oosten van het land voor. Bron is deze site.

Het mannetje deed goed zijn best.

Even vloog hij weg, maar keerde al snel weer terug op een nog hoger plekje in de struik. Als fotograaf zie ik dat graag…

Een eind verderop zat een vogel op de weg waarvan ik denk dat het een vrouwtje geelgors is.