Ik zat al een aantal weken te wachten op mist in de ochtend zodat ik een fotoserie zou kunnen maken van libellen met druppels. Vanochtend was het eindelijk zover. Ik reed naar een mistig Woldlakebos. Daar trof ik nog één andere fotograaf en voor de rest was het rustig. Zo heb ik het ook graag…

Voor deze fotosessie had ik gekozen voor mijn 70-200 objectief op een kropcamera. Dit objectief heb ik onlangs tweedehands gekocht bij Camera.nu in Urk. De vorige was al een hele tijd stuk en een reparatie zou wellicht duurder uitvallen dan de aanschaf van deze tweedehands. Omdat het al een tijdje geleden was dat ik met deze combinatie had gefotografeerd was het even weer uitproberen welke instellingen handig zijn.

Vanochtend vloog daar voornamelijk de zeldzame Kempense heidelibel rond. Het mannetje lijkt door de kleur van het lijf op de bloedrode heidelibel, maar de kleur is lichter, meer richting oranje. Het kenmerk om de Kempense heidelibel eenvoudig te herkennen zijn de zwarte druppelvormige vlekjes op het achterlijf. Het vrouwtje heeft een geel achterlijf.

Er vlogen veel paartjes rond. Ze landden vaak laag in het struweel. Dat was soms lastig fotograferen. Ook een drukke achtergrond kon ik niet altijd vermijden, ondanks het grote diafragma van 4.0. Maar dit is wat het is… de natuur.

De vliegtijd voor de Kempense heidelibel loopt op z’n eind en dat was ook wel te zien aan de versleten vleugels. Dit paartje haalde rare capriolen uit om aan het nageslacht te werken.

Een libel was gevangen in een web. Het lijf was volledig losgerukt van de rest. Ik werd er op gewezen door de andere fotograaf. Hij was speciaal uit Utrecht gekomen om een paar dagen in de Weerribben te fotograferen.

En als je dan opgegeten bent dan eindig je met één vleugel en anderhalve antenne hangend aan een rietpluim…