De voegen van de achtergevel van ons huis waren niet goed. Eigenlijk was dat al zo toen we hier ruim 30 jaar geleden kwamen wonen. Begin dit jaar besloten we de gevel te laten renoveren. De belangrijkste reden was dat we steeds meer te maken krijgen met westelijke slagregens waarbij het vocht soms door de muur heen slaat. In januari kwam er iemand van het voegbedrijf langs. We waren het eens over de prijs en de klus zou in april kunnen plaatsvinden.

Bij navraag hoorden we in april dat we nog niet aan de beurt waren vanwege zieke medewerkers. Op dat moment heb ik voorgesteld om het uit te stellen tot het najaar in verband met de broedende tuinvogels. Aan de achtergevel hangt namelijk een mussenhotel waar de mussen alweer druk aan het nestelen waren.

Vorige week maandag nam ik opnieuw contact op met het voegbedrijf om na te gaan of wij inmiddels aan de beurt waren. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn, het bleek dat we even uit beeld waren verdwenen. Het was maar goed dat ik belde. De man zei dat ze de klus de volgende twee dagen zouden kunnen doen. Dat was goed nieuws, maar dat betekende wel dat ik snel bezig moest met de voorbereidingen. De druivenranken, die over het terras geleid worden, moesten aan de kant gelegd worden en ook de ondersteunende constructie moest verwijderd worden. En zo verliep mijn vrije dag anders dan dat gepland had. Mijn man haalde de buitenkraan eraf.

De volgende ochtend kwamen twee mannen voor de klus. Ze bouwden eerst de steiger op. De uren daarna hoorden we het gedreun van de klophamer waarmee de oude voeg werd verwijderd. Ik werkte die ochtend thuis en kon zo tijdens mijn pauzes enkele foto´s maken.

Nadat alle oude voeg was verwijderd werd de gevel met een hogedrukreiniger afgespoeld. De losse steentjes zie je op de foto rondvliegen. Het was prachtig weer en de gevel kon zo mooi drogen.

De volgende dag hebben ze de gevel opnieuw gevoegd. Op die dag was ik aan het werk en daarom heb ik daar geen foto’s van. De beide mannen hebben bij ons prima naar de zin gehad zo vertelden ze aan het einde van de klus. Op de eerste dag kregen ze bij de koffie vers gebakken, nog warme stroopwafelcake. Ook tijdens de andere koffiepauzes was er wat lekkers. Tijdens de lunchpauzes had mijn man gezorgd voor een warme hap. En wat kunnen die mannen eten. Ik heb wel respect voor deze mannen die dit zware beroep uitoefenen.

De passiflora die normaal gesproken samen met de druif over de draden klimt hadden we in het voorjaar al veilig gesteld en gekoppeld aan de vijgenboom. Daar kon de plant naar hartenlust omhoog klimmen. Dat betekende wel dat we de bloemen vaak te hoog hingen om ze goed te zien. Deze bloem hing mooi op ooghoogte en vroeg erom op om de foto te komen…