Voordat ik verder ga met de fotoseries die ik maakte tijdens de herfstvakantie op Texel ga ik eerst naar de fotodag samen met mijn fotomaatje. Het was een uitgesproken grijze dag. Verschuiven van de dag was geen optie en afzeggen kan altijd nog… dus we gingen ervoor. Tijdens de koffie met wat lekker hadden Aafje, Jan en ik genoeg stof om bij te praten. Daarna reden Jan en ik naar de vogelkijkhut bij de Leijen. Jan had daar een paar dagen eerder baardmannetjes gehoord, maar niet gezien. Misschien zou het deze keer wel lukken…

Op weg naar de kijkhut en rond de kijkhut was er echter geen vogel te horen of te zien. We hadden ons warm ingepakt want behalve grijs was het ook echt waterkoud. De gevoelstemperatuur lag nog lager dan de 4°C die op het dashboard stond vermeld. De wind waaide door de openstaande kijkgaten ‘gemeen’ de kijkhut binnen. Lang zijn we daar dan ook niet gebleven en heb ik mij beperkt tot onderstaande foto’s.

Het was een weldaad om weer terug te zijn in de warme auto. Van de Leijen reden we binnendoor richting Earnewâld. Aan de Feantersdyk zette ik de auto in de berm om een foto te nemen van een landgeit en van een ‘landende zeearend’.

Vervolgens reden we verder richting de kijkhut in de Jan Durkspolder. Op weg daar naartoe werden we op de Westersânning verrast door een sprong reeën. Jan hield de omgeving scherp in de gaten, want ze worden daar wel vaker gezien. En met succes! Ondanks dat ik uitstapte om achter uit de auto mijn camera met telelens te pakken, bleven ze op het perceel. Zo kon ik deze fotoserie maken. Wat een geluk!

Na dit mooie moment reden we door naar de kijkhut. Aanvankelijk was er geen vogel te zien. Al snel kwam daar verandering in, aan de overkant van het water verschern een blauwe reiger en een grote zilverreiger. Twee aalscholvers kwamen al vissend steeds dichterbij. Een vrijwilliger van Fryske Gea kwam binnen en vertelde ons o.a. over de otters en de blauwe kiekendief in dat gebied. De otter zal zich wellicht niet snel laten zien, maar bij de blauwe kiekendief moet dat vast een keer lukken. Tot slot viel mijn oog op een houten balk met daarop een peilschaal die vlak voor de kijkhut stond. Deze was zo grappig begroeid. Door met de hand scherp te stellen lukte het om door de begroeiing heen er een foto van te maken.

Na deze fotosessie vonden we het welletjes en reden we naar de thuisbasis in Drachten. Aafje had er voor gezorgd dat het daar lekker warm was. Na de koffie met wederom wat lekkers reed ik naar huis. Het was een grijze dag en voor de fotograaf niet het meest spannende weer, toch hebben we ons prima vermaakt en leverde het ons weer genoeg op.

Eenmaal thuis troonde mijn man me mee naar de achtertuin. Daar had hij namelijk in het gras een kleurrijke zwam ontdekt. Ze stonden vlakbij de plek waar wij voor de dieren een rommelhoekje hebben gecreëerd. Het is de grote oranje bekerzwam.