Donderdagmiddag had ik de gelegenheid om wat eerder van het werk te vertrekken om met mijn camera’s de natuur in te gaan. Via een omweg reed ik naar het weidevogelgebied in Skrok. Tot mijn verbazing was de parkeerplaats leeg en ook in de kijkhut was niemand te bekennen.

Vanuit de kijkhut maakte ik foto’s van de volgende waarnemingen: een langsvliegende bergeend en een paartje kluten dat al foeragerend steeds dichterbij kwam. Het waaide stevig, maar gelukkig kwamen ze op een beschut plekje terecht, waardoor hun weerspiegeling in het water extra mooi uitkwam. Ik vind het prachtig om te zien hoe ze met hun snavel door het slik zwenken, vooral wanneer ze daarbij ook nog wat modder opwerpen.



Een haas liep vlak langs de kijkhut, af en toe even stilzittend. Het grootste deel van de tijd bleef hij verscholen tussen de begroeiing, tot dat ene moment waarop ik hem goed in beeld kon brengen.

Een tureluur stapte door het slik, op zoek naar voedsel. Ondertussen foerageerde een paartje wintertalingen onafgebroken met hun snavels onder water. Iets verderop stond een grutto, die kort daarvoor zijn verenkleed had verzorgd en nu leek toe te kijken hoe de wintertalingen hun kostje bij elkaar zochten.



Het viel me op dat het verenkleed van deze grutto intenser van kleur was dan dat van ‘onze’ grutto. Op dat moment dacht ik dat het een rosse grutto was. Eenmaal thuis gaf ObsIdentify echter aan dat het een IJslandse grutto betrof.
De rosse grutto is een wintergast en een echte wadvogel, terwijl de IJslandse grutto hier in het voorjaar te gast is. In deze periode is hij te herkennen aan zijn opvallend rode verenkleed en de bontere tekening van de schouderveren, in vergelijking met de inheemse grutto. Zoals de naam al verraadt, broedt deze soort voornamelijk op IJsland, maar ook in kleine aantallen op de Faeröer-eilanden, in Noordwest-Schotland en Noordwest-Noorwegen. Zie ook deze site.



Terwijl ik in de kijkhut stond te fotograferen, vlogen er af en toe grutto’s op uit het water. Roepend trokken ze over de hut heen, op weg naar het plas-drasgebied ten zuidoosten van de kijkhut. Dat wekte mijn nieuwsgierigheid, en ik besloot ze achterna te gaan. Maar daarover later meer.

Mooie sierlijke vogel, die je knap in beeld bracht Jetske
hier; een zeldzaamheid .
groeten
LikeLiked by 1 person
Dankjewel, Willy.
LikeLike
Weer knappe waarnemingen. Wat een verrassing die IJslandse grutto.
LikeLiked by 1 person
Dat vond ik ook, ook al kwam ik daar pas achteraf achter. 😉
LikeLiked by 1 person
Bekend plekje sinds kort. Mooi dat je daar een IJslandse grutto trof. Ik weet niet of ik hem wel had herkend. De grutto’s hebben zich daar intussen meer over de landerijen verspreid, begrijp ik. In de Mieden hield dat nog niet over.
Ik vermoed dat je het pad door de weilanden hebt genomen …
LikeLiked by 1 person
Tot gisteren wist ik het bestaan er niet van.
Het was daar volop genieten met de actieve grutto’s en ze zijn wat dichterbij dan in de Mieden, zo begreep ik van je.
Ik ben eerst een weiland ingelopen en vervolgens heb ik het pad gevolgd.
LikeLiked by 1 person
Wat ik al had gedacht dus. Het was dan ook een aanlokkelijk pad, dat vond ik de vorige keer al. Het lijkt een wel mooi ‘Whilly pad’. 🙂
LikeLiked by 1 person
Wat een prachtige beelden van prachtige weide-en watervogels en de haas ook bijzonder knap gefotografeerd
LikeLiked by 1 person
Dankjewel, Marylou. Het was ook echt genieten.
LikeLiked by 1 person
Mooi dat je zeldzamere soort hebt waargenomen. Mooie plaatjes maakte je.
LikeLiked by 1 person
En zo heb ik steeds weer verrassende waarnemingen en leer ik iedere keer meer over de natuur.
LikeLiked by 1 person
Pingback: Grutto’s | Schrijven met Licht