Op een zonnige doordeweekse dag liet mijn agenda toe om spontaan vrij te nemen. Ik greep deze kans en reed richting natuurgebied De Onlanden. Via Waarneming.nl had ik namelijk gezien dat daar recent een blauwborst was gespot. Ik parkeerde de auto in de brede berm, draaide het raampje open en installeerde mijn camera in de opening. Een zak met zonnebloempitten diende als ondersteuning.

Het vergde wat geduld, maar uiteindelijk verscheen de blauwborst toch. Hij nam zijn zangpost in en barstte vol overgave los, zijn heldere zang droeg ver over het rietland.

In de tijd dat de blauwborst zich langere tijd niet liet zien ben ik even uitgestapt om wat foto’s van de omgeving te maken. De plek waar ik stond bleek behoorlijk levendig: wandelaars, fietsers, forenzen en vogelaars kwamen voortdurend voorbij. Aan de horizon tekende zich de skyline van Groningen af met het gebouw van de Gasunie als herkenningspunt.

Er was regen voorspeld voor het einde van de middag; vanuit het noordoosten zou een regenfront overtrekken. De lucht begon al te veranderen. In de verte leek het al te regenen.

Daarna nestelde ik me weer in de auto en hervatte het wachten. Al snel had ik geluk: de blauwborst keerde terug naar zijn zangpost en begon opnieuw te zingen. Tot mijn verrassing verscheen even later nóg een blauwborst, die zijn eigen deuntje liet horen. In stilte hoopte ik dat een van hen zijn staart zou spreiden, maar dat zat er helaas niet in. Het waaide nog flink daar op de vlakte, dat was goed te zien aan de opwaaiende veren. Ook al zaten ze wat ver weg, het was een feestje om ze te zien en te horen. Ik moest er ver voor rijden, maar de missie was geslaagd.

Na een paar uur daar te hebben doorgebracht vond ik het welletjes. De lucht betrok steeds meer. Ik reed terug via de Drentse Dijk en de Zanddijk, waar ik nog een prachtige fazantenhaan voor de lens kreeg. Even later maakte ik nog een laatste stop bij een bruggetje. Net op het moment dat ik weer in de auto stapte, vielen de eerste dikke regendruppels.