Een tijdje geleden brachten mijn fotomaatje en ik een bezoek aan de kijkhut in de Jan Durkspolder. In het ondiepe water stonden talloze ganzen. In de verte foerageerde een tureluur, te ver weg om er een mooie foto van te maken. Dichterbij zwom een jonge meerkoet. Het leek erop dat hij alleen was, want ik zag geen spoor van de rest van de familie.
Aan de westkant van de hut bewoog een grote zilverreiger statig door het ondiepe water, op zoek naar een smakelijk hapje.
Even later verschenen er twee zilverreigers in beeld. Ze landden op een klein eilandje voor de hut. Het leken mij jonge exemplaren, al is dat lastig met zekerheid te zeggen. Jonge vogels hebben namelijk dezelfde kleurkenmerken als volwassen dieren, alleen oogt hun verenkleed vaak wat minder strak. Af en toe hapten ze een insect uit de lucht. Insecten zijn een licht verteerbare en energierijke snack, zeker voor opgroeiende vogels.
Schrijven met Licht 
Die eerste foto van de zilverreiger is pure poëzie. Prachtig!
LikeLiked by 1 person
Dankjewel. 😃
Het moet even meezitten qua weerspiegeling.
LikeLiked by 1 person
Mooi! Ik sluit me volledig aan bij de matroos. 🙂
Die jonge meerkoet zwom er begin deze week nog in zijn eentje rond.
LikeLiked by 1 person
Dankjewel!
Die gaat het dan ws wel redden in z’n eentje.
LikeLiked by 1 person
Die tweede foto voor mij 🙂
LikeLiked by 1 person
Dat vonden er meer en kan ik mij goed in vinden. 😃
LikeLiked by 1 person
De tres jolis reflets, un plus pour la deux.
Amitiés
LikeLiked by 1 person
De andere volgers op mijn weblog zijn het helemaal met je eens.
Een fijne avond.
LikeLike