Het hoogtepunt van onze vakantie aan de Dokkumer Ee was zonder twijfel de tocht met de kotter naar Lauwersoog.

Op de avond vóór vertrek kreeg ik echter een flinke tegenvaller: van het ene op het andere moment gaf mijn camera een foutmelding en weigerde hij nog foto’s te maken. Het bleek dat mijn 24–105 mm-objectief stuk was. Helaas had ik mijn groothoeklens thuis laten liggen en had ik dus geen reservelens bij me.Toen ik de volgende ochtend mijn verhaal deed aan de campingeigenaar, kwam hij verrassend genoeg met een lens op de proppen die voor de time being prima voldeed.

Even na negenen staken we van wal, uitgezwaaid door de campingeigenaars, campinggasten en mijn man.

We voeren door het prachtige Dokkum en passeerden meerdere ophaalbruggen. Voor enkele bruggen moest bruggeld worden betaald, dat werd geïnd met behulp van een klompje waarop de Friese vlag prijkte. Op het beeldscherm in de stuurhut was goed te zien dat het centrum van Dokkum nog altijd omringd is door grachten, een duidelijk overblijfsel uit het verleden, van Dokkum als vestingstad.

Vanaf Dokkum voeren we verder over het Dokkumergrootdiep. De dreigende lucht trok om ons heen en leverde een sfeervol schouwspel op. We passeerden de oude steenfabriek, waar ik eerder al deze serie over maakte. De kotter wordt bestuurd met een joystick. Het oogt ontspannen en eenvoudig, maar ik heb met eigen ogen gezien hoeveel vakmanschap ervoor nodig is om zo’n schip soepel door binnenwateren, bruggen en sluizen te manoeuvreren.

We voeren langs Dokkumer Nieuwe Zijlen. Dat is een bekend plekje, omdat we daar ooit een familieweekend hebben doorgebracht. De Willem Lorésluis, met een verval van ruim drie meter, bracht ons vervolgens naar het Lauwersmeer.

Het was heerlijk om op het Lauwersmeer te varen: de weidsheid, de geur van het water, het zachte gekabbel van de golfjes en het schitterende lichtspel op het oppervlak. Staand op het dek voelde ik me de koning(in) te rijk en helemaal in mijn element.

Vanaf het Lauwersmeer voeren we richting Lauwersoog. Het gemaal was al van verre te zien, een herkenningspunt in het vlakke landschap. Via de Robbengatsluis bereikten we de haven van Lauwersoog. We voeren langs het WEC en zagen de veerboot vertrekken, op weg naar Schiermonnikoog

In de vissershaven voeren we naar de kade, waar de zoon, tevens compagnon, al op ons stond te wachten. Hij stapte aan boord en legde de kotter vakkundig vast. Er volgde een warme begroeting tussen vader en zoon. Daarna was het tijd om de handen uit de mouwen te steken: alle vakantiespullen moesten namelijk van boord.

Daarna voer de kotter naar de eigen aanlegplek. Al snel kwam de brandstofboot langszij om de dieseltank weer vol te tanken. Op de kade lag de tuigage van de kotter. Een paar vrienden waren opgetrommeld om alles weer te installeren. Ik heb dat niet meer afgewacht, een van de dochters bracht me keurig terug naar de camping.

Het was een prachtige tocht met een gastvrije en gezellige familie. Naast de fotoserie, waarvan ik hier een compilatie liet zien, maakte ik ook een reeks portretten van hen: van de kapitein, de dochters, de kleindochters en van oerbeppe. Die serie heb ik met hen gedeeld, ze waren daar heel blij mee.

Op een kaartje in Google Maps heb ik achteraf de route bekeken en de afstand berekend: in totaal legden we 27 km af. Bekijk Google Maps om in te zoomen op dit traject.