Tijdens de herfstvakantie op Texel vond ik dat ik ook een paar paddenstoelen moest fotograferen. Op Waarneming.nl zocht ik op waar ik ze het beste kon vinden, en zo stuitte ik op een gebied dat Zandkes heet. Hoewel ik dacht dat ik Texel inmiddels op mijn duimpje kende, bleek dit een onbekend stukje eiland voor mij te zijn.

De Zandkes is ontstaan toen bij de aanleg van een nieuwe dijk een bocht in de oude dijk werd afgesneden. De oude dijk bleef liggen, en tussen de oude en de nieuwe dijk ontstond een waterrijk plassengebied. Ondanks de bescheiden omvang van het gebied van ongeveer 800 bij 400 meter, valt er van alles te zien, waaronder veel vogelsoorten.

Een boer die zijn schapen aan het verzorgen was, sprak mij aan terwijl ik passeerde. Tijdens ons gesprek vertelde hij dat hij ook een vakantiehuis verhuurde. Een eenvoudig onderkomen, maar, zo zei hij zelf, de prijs is daar dan ook naar. Toen ik het huisje later op internet bekeek, moest ik glimlachen: het paste wel bij zijn tractor… 😉

Tijdens mijn klim naar de top van de dijk kwam er ineens een enthousiaste Golden Retriever op me afgerend. Voor mij natuurlijk hét moment om dit vast te leggen. Vanaf de dijk had ik een prachtig uitzicht over Zandkes en de Waddenzee.

Het riet langs de oever kleurde al prachtig in warme herfsttinten.

Aan de binnenzijde van de dijk vond ik een aantal paddenstoelen, diep verscholen tussen het groen.
Volgens ObsIdentify – voor wat het waard is – ging het om een papegaaizwam, gele koraalzwam, gewone wasplaat, weidewasplaat, nóg een papegaaizwam en een champignon. Correctie is natuurlijk altijd welkom!

Er waren niet heel veel vogels te zien, maar ik wist er toch een paar vast te leggen: een rustende kluut en een rustend vrouwtje slobeend, een paartje slobeenden, een bergeend, een groep smienten en een scholekster.

In Zandkes ligt een bescheiden oorlogsmonument: een grote kei, begroeid met korstmos, met ernaast een plaquette. Het oorlogsmonument is onderdeel van het ‘Monument voor Geallieerde Vliegers’ dat uit negen zwerfkeien bestaat en verspreid ligt over het eiland. Het monument in Zandkes herdenkt specifiek de bemanning van een Britse Lancaster-bommenwerper die op 15 februari 1944 in dit gebied neerstortte.

Op het verste punt maakte ik nog een overzichtsfoto. Daarop is goed te zien hoe het gebied wordt omsloten door twee dijken. De middag vorderde en de zon zakte langzaam, waardoor de rietpluimen in het tegenlicht een zachte, zilveren glans kreeg.