Weidebeekjuffers in Schipborg

Vorige week maakte ik een fietstocht door Nationaal Park Drentsche Aa. In het plaatsje Schipborg maakte ik een tussenstop om een foto te maken van het landschap. Plotseling zag ik daar een weidebeekjuffer vliegen. Toen ik beter keek zag ik er meer.

Onlangs las ik een fotoblad een artikel van een natuurfotograaf. Hij schreef dat je het onderwerp niet altijd beeldvullend moet vastleggen maar ook wat van de habitat moet laten zien. Dat heb ik getracht in onderstaande serie toe te passen.

Voor deze fotoserie heb ik de Canon spiegelreflex camera gebruikt met een Canon 70 – 200 zoomlens. Daarbij heb ik bij de meeste foto’s maximaal gezoomd. Voor een kleine scherpte / diepte heb ik het diafragma op 6,3 gezet. Ik moest wel met de hand scherpstellen, want met de autofocus lukte het niet.

🌾

De mannetjes spreiden regelmatig even heel kort hun fragiele vleugeltjes. Het is dan de kunst om dit moment vast te leggen.

🌾

De mannetjes zijn prachtig maar ook de vrouwtjes mogen gezien worden.

Omdat wij in het noorden minder stroompjes hebben zien we de weidebeekjuffer hier niet vaak. Ik vind het dan ook een feest om ze te zien en te fotograferen.

🌾

De grote keizerlibel en de mus

Een paar dagen geleden streek er een grote keizerlibel neer op het mos aan de rand van onze vijver. Het vrouwtje zette daar haar eitjes af. Ik had mijn camera met zoomlens 100 – 400 mm bij de hand.

Terwijl ik de libel fotografeerde scheerde er een mus langs die de libel wilde vangen. De libel was de mus net te snel af. De mus had het nakijken. Het geheel ging voor mij net te snel en het is niet gelukt om het vast te leggen. Ik vond het al knap dat de mus de libel zag, want ik vond haar op het mos goed gecamoufleerd. Mijn man vertelde dat hij al eerder had gezien dat dat de mus probeerde om de grote keizerlibel te vangen.

De Deelen, krabbenscheer en meer

Na de fotosessie bij het eerste petgat stelde ik voor om naar het tweede petgat te lopen. In het verleden troffen we daar veel juffers. Bij dat petgat hadden we zicht op de werkschuur van Staatsbosbeheer.

In dit water ligt een kwekerij voor krabbenscheer. In het programma van Vroege Vogels had ik daar al over gehoord en gezien. Nu konden we de kwekerij met eigen ogen zien. Krabbenscheer wordt gebruikt voor het stimuleren van het verlandingsproces.

Via deze link is de informatie te lezen en is die uitzending te zien.

Er vlogen daar inderdaad vele lantaarntjes.

Het was nog wel een uitdaging om ze goed op de foto te krijgen.

Wordt vervolgd.

Terug naar De Deelen

Onlangs stond er een fotokuier op het programma met Jan. We waren het er heel snel over eens dat het een bezoek aan De Deelen zou worden. We waren daar namelijk al een lange tijd niet meer samen geweest. Op YouTube vond ik dit korte filmpje met beelden van De Deelen van bovenaf. 

Op weg naar het eerst petgat spotte ik een koolwitje. Meer dan één foto kon ik niet maken, want toen fladderde het vlindertje er alweer vandoor.

Jan had al een libel gescoord, zo vertelde hij mij toen ik mij bij hem voegde. Vanaf het vlonderpad hadden we mooi zicht over het petgat. Een petgat is ontstaan door het uitbaggeren van veen.

Aan een tak hing een grote libel. Ik zag direct dat het een vroege glazenmaker was. Eerder die week had ik die libel gefotografeerd in De Weerribben.

Een plant die je daar veelvuldig ziet is het bitterzoet. Tussen al het groen is dit een opvallend bloemetje. Bitterzoet behoort tot de nachtschadefamilie.

Aan een boompje hing een nest met rupsjes. Ik heb lang gezocht maar kon ze niet op naam brengen. Wie het weet mag het zeggen.

Jan wees me op een ‘gouden’ slakje. Het kleine ding had al goed z’n best gedaan.

We kwamen nog een libel tegen. Deze vond ik lastig te determineren. Na lang zoeken ontdekte ik dat het een jong mannetje was van de gewone oeverlibel.

Wordt vervolgd.

Vroege glazenmaker en een viervlek met dauwdruppels

Onlangs was ik rond zes uur in De Weerribben. Het was op die ochtend mistig.

Een vrij grote libel hing aan een stengel. Pas later op de computer kon ik de libel op naam brengen. Het was de vroege glazenmaker.

Het is wel bijzonder dat deze libel nauwelijks was behangen met dauwdruppels en andere wel.

Het zal jullie vast niet verbazen dat er geen mens was te bekennen.

Er hing een viervlek vol met dauwdruppels.

Sprinkhaan en groene rietcicaden

Het fotograferen van een sprinkhaan voelt altijd als een spelletje…

Het is een soort kat-en-muisspel. Wie wint er, de sprinkhaan of de fotograaf?

Even om het hoekje kijken of ze daar nog staat met haar camera…

Als ik me omdraai dan zie ik dat mens met die camera ook niet…

Op een vroege ochtend in De Weerribben zag ik deze ieniemienie… Ze waren niet groter dan 1 cm en behangen met dauwdruppels. Ik had aanvankelijk geschreven dat het sprinkhaantjes waren, maar ik werd gelukkig verbeterd door Jan. Volgens mijn app zijn het groene rietcicaden.

Grote keizerlibel

Bovenin de oleander in onze achtertuin zat een grote libel. Het was de grote keizerlibel, een vrouwtje. Misschien had het vrouwtje net als voorgaande jaren haar eitjes afgezet rondom onze vijver. Dat moment hebben we dan gemist.

Ik dacht dat de keizerlibel verstrikt zat in het spinnenweb. Toen ik met mijn hand in de buurt kwam om de libel te bevrijden vloog deze er toch zelf vandoor.

Een dag later was ik rond zes uur in de ochtend in De Weerribben. Daar trof ik weer een keizerlibel.

Dit was een mannetje.

Een frontaaltje.

Weer een paar dagen later was ik in landgoed Vossenberg in Drenthe. Daar vloog continu een grote keizerlibel heen en weer over het water. Ik heb daar een tijdje gestaan en gepoogd om de libel in vlucht vast te leggen. Het resultaat zou ik pas op de computer kunnen zien. Het resultaat viel dus flink tegen, 99 procent kon zo de prullenbak in. Ik had niet de juiste lens bij me. Onderstaande foto kan er mee door…

Parende sint-jansvlinders

De rustende sint-jansvlinder in het Fochteloërveen gaf me de gelegenheid om nog even in te zoomen op het koppie.

Het volgende moment zag ik twee sint-jansvlinders die aan het paren waren. Wat een geluk had ik die middag.

Halverwege de fotosessie in Fochteloërveen moest ik een kwartiertje schuilen voor de regen. Gelukkig stond mijn auto dichtbij. Toen de regen voorbij was ging ik opnieuw kijken bij het paartje. Ze waren iets van houding veranderd, maar ze hingen nog steeds aan elkaar vast.

Sint-jansvlinder in vlucht

Tijdens mijn fotosessie in Fochteloërveen zag ik in een split second wat roods vliegen. Het volgende moment besefte ik dat het een sint-jansvlinder was.

Het vlindertje oftewel bloeddropje staat er niet helemaal scherp op. Ik vind dat geen probleem want het geeft de beweging weer. En hoe vaak krijg je de kans om een Sint-jansvlinder in vlucht vast te leggen? Ik heb die kans in ieder geval nog nooit gehad.

Gelukkig ging de vlinder ook nog even aan een sprietje hangen.

🔴