Catspoolder, Lendevallei

Vanaf het nieuwe fietspad, het Lindepad ging ik terug naar huis via het Catspoolderpad. Na de twee meter brede betonpad is het wel even wennen om op dit smalle asfaltpaadje te fietsen. Zeker bij tegenliggers is het goed opletten geblazen. Maar voordat we het pad op fietsen blijven nog even stilstaan bij het informatiebord…

In 2009/2010 is de Catspoolder in het kader van het Landinrichtingsproject ‘Beekdal Linde’ aangekocht en ingericht tot plasdrasgebied. Aansluitend is de poolder door de Provincie Fryslân overgedragen aan het It Fryske Gea. Sindsdien staat het gebied door een duiker in open verbinding met De Lende en voor een deel permanent onder water. Door het hogere waterpeil wordt ook de verdroging van de aangrenzende natuurgebieden verminderd. Verder is de oude petgatenstructuur met petgaten en legakker weer zichtbaar gemaakt. Bij overvloedige regenval is de polder een tijdelijk opvanggebied voor overtollig water.

Tijdens de herinrichting stuitte men op een verrassing, en wel op een enorme zwerfkei met een gewicht van 17.100 kilo. De zwerfkei is tijdens de voorlaatste ijstijd vanuit Scandinavië naar deze plek gevoerd. Het is een gneisgraniet, afkomstig uit de bergen in de omgeving van Tving in Zuid-Zweden. De kei is ongeveer 1400 miljoen jaar oud!

Links van het fietspad ligt het Botkerisservaot. Het deelgebied kreeg deze naam uit eerbetoon aan dr. Jacob Botke die zeer veel werk heeft verricht voor It Fryske Gea. De petgaten waren onderdeel van de eerste 80 ha natuur die ronde De Lende werden aangekocht. Om het geheel voor 26.000 gulden te kunnen aankopen werd een landelijke inzamelingsactie op touw gezet. Met succes. Bijzonder was de gift van 100 gulden door Koningin Wilhelmina. Met de aankoop is in 1940 de basis gelegd voor het huidige natuurreservaat ‘De Lendevallei’. Op de achtergrond zie je de toren van het kerkje in Peperga. Dit kerkje is niet meer als zodanig in gebruik. Het is verbouwd tot een B & B waar je vanaf ‘slechts’ 155 euro per nacht kunt overnachten.

De Grote waternavel

Vanaf vogelkijkhut de Catskieker wandelde ik naar riviertje de Linde.

Op internet had ik gelezen dat de Linde (of de Lende) dreigt dicht te groeien door de Grote waternavel. Op deze prachtige ochtend waarbij de waternavel bedekt was met een laagje rijp leek me dat een goede gelegenheid om er een fotoserie van te maken voor mijn weblog. Zie Google Maps.

Grote waternavel is een invasieve oeverplant afkomstig uit Zuid-Amerika en ingevoerd als vijverplant. Doordat sommige vijvereigenaars overtollige planten in de vrije natuur dumpten kon de soort zich verder verspreiden. Kleine fragmenten van de plant die met het water meedrijven, kunnen elders weer uitgroeien tot nieuwe haarden. Vanaf de jaren negentig heeft de plant zich snel verspreid over Nederland. Inmiddels is de verkoop aan consumenten verboden. Bron is deze site.

Vanaf de beide oevers en vanaf het bruggetje heb ik het dikke pakket met waternavel vastgelegd.

Terwijl ik op weg was naar de vogelkijkhut waren twee mannen bezig om vanaf een trailer een boot te water te laten. Op dat moment dacht ik nog dat het vissers waren. Toen ik even later op de oever van de Linde stond en inzoomde op de waternavel en op het bootje heb ik het idee dat ze toch met een ander doel waren gekomen. Misschien dat het onderzoekers waren.

Welke kant je ook opkijkt overal is waternavel. Slechts een smalle vaargeul is niet bedekt met deze waterplant.

En nu is het zaak om die woekerende waterplant weer kwijt te raken. Het Wetterskip (Waterschap) gaat met groot materieel de grote waternavel in De Lende te lijf om zo een goede doorstroming te behouden. Naast de grote waternavel halen ze op bepaalde stukken woekerend riet weg. Een speciale amfibische kraan op rupsbanden haalt de komende weken de exoot uit het water. Die legt het maaisel in een drijvende bak of, waar mogelijk, op de kant. De betrokken grondeigenaren krijgen voor deze ontvangstplicht een vergoeding. Vanuit een kleine boot gaan medewerkers het maaisel dat in het water achterblijft opruimen. Om te voorkomen dat het plantenmateriaal afdrijft, wordt in drie etappes gewerkt. Hierbij wordt telkens een deel van de beek afgeschermd. Bron is deze site.

Na de intensieve bestrijding van de grote waternavel controleert men elke maand of de plant weer terugkomt. Restanten zullen handmatig uit de beek worden verwijderd. Zo te zien is dit een project met een lange adem…