Na de fotosessie bij de rietsnijder liepen we terug naar de auto. Voordat we instapten lieten we onze blik dwalen over het riet aan de andere kant van de weg.
Met tegenlicht leek het net of het riet verzilverd was.
Het tegenlicht in combinatie met het verzilverd riet geeft een enigszins surrealistisch beeld.
Het zilverkleurige riet stak mooi af bij het bruin van de lisdodden.
Vanaf de vogelkijkhut en de smienten reden Jan en ik richting Earnewâld. Het dorp lieten we links liggen en reden door naar het noorden. Aan de Dominee Bollema van der Veenweg zagen we een rietsnijder bezig. Dat was een mooie gelegenheid voor onze volgende stop. Zie Google Maps.
De rietsnijder was bezig met het uitkammen van het onkruid uit riet. Nadat we enkele foto’s hadden gemaakt onderbrak de rietsnijder zijn werkzaamheden en maakte met ons een praatje. Het was een enthousiaste rietsnijder met hart voor dit vak. Hoe het kammen in zijn werk gaat is goed te zien op dit filmpje wat Jan in 2019 maakte.
Ik ben van kinds af aan opgegroeid met de rietteelt en ook Jan is in de loop van de jaren volledig ingeburgerd in de rietteelt. We hadden dan ook voldoende gespreksstof. De rietsnijder vertelde dat het riet uit Nederland weer in trek was. Jarenlang kon men in Nederland moeilijk concurreren met de Chinese markt. Het riet uit China was stukken goedkoper dan het riet uit eigen land. Het tij is nu gekeerd. Door de hoge brandstofprijzen is het vervoer en daarmee het Chinese riet een stuk duurder geworden.
Terwijl Jan bij de rietsnijder bleef praten en fotograferen wandelde ik verder het rietland in. In de verte zag ik de rietmachine staan en die wilde ik wel even van dichtbij bekijken.
In dit gebied wordt al het riet gemaaid met een rietmachine met rupswielen. Op onderstaande foto is de noodzaak daarvoor goed te zien.
We zoomen in op de rietmachine.
Ik wandelde nog een klein stukje door in dat prachtige gebied.
Na een niet al te lange tijd voegde ik mij weer bij de beide mannen. Jan en ik namen afscheid van deze vriendelijke jonge man en liepen terug naar de auto. We stapten nog niet gelijk, want eenmaal op de weg zagen we een mooi beeld aan de andere kant van de weg. Wordt vervolgd.
Gisteren was ik te gast bij mijn fotomaatje, Jan in Fryslân. Na de koffie met wat lekkers (met dank aan Aafje) gingen we snel op stap. Het mooie weer en het natuurijs lokte ons naar buiten.
Ons eerste doel was de Hooidammen. Dat gebied is per uitstek geschikt om te schaatsen op natuurijs. Vele schaatsers gebruikten dit punt om te starten en bonden hier hun schaatsen onder.
Anderen waren elders gestart en waren op doorreis.
Om van het ene water op de andere te komen moest er soms worden gekluund.
Via de Aldheadamsleat (Oude Hooidamsloot) kon men o.a. naar Earnewâld (Eernewoude) schaatsen.
Het was mooi om te zien zoals iedereen op z’n eigen manier bezig was met het schaatsen. Dit jongetje ging heel bedachtzaam te werk.
Dit meisje ging juist voortvarend te werk. Het leek me een echt doorbijtertje.
Hier waren vele mensen aan toe. Sneeuw, natuurijs en heerlijk buiten bezig zijn. Even geen corona-perikelen. De stemming was hier in Fryslân dan ook opperbest. Dat zal mede komen omdat er in dit deel van het land voldoende ruimte is…
Sinds een dag werk ik met een ergonomische linker muis. Ondanks dat ik linkshandig ben werkt het niet zo snel als met de rechterhand. Ik kan in ieder geval nu de schouder aan de rechterkant ontzien.
Begin november maakte ik samen met mijn fotomaatje een fotokuier op het Friese platteland. We begonnen onze fotokuier in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder.
Jan schreef op zijn weblog over de ontmoeting met de vogelaar met zijn enorme lens. Jan en ik werkten met een handzame compactcamera waarmee je ook prima kunt inzoomen. Een dergelijke lens zoals die van de vogelaar staat nog wel op mijn verlanglijstje maar er hangt nogal een prijskaartje en … gewicht aan.
Behalve de zilverreiger was er niet veel te zien en al snel besloten we om onze weg te vervolgen. Toen we weer bij de auto kwamen zagen we een donkere lucht aankomen.
Een eindje verderop zette ik de auto weer in de berm zodat we de buitenlucht konden vastleggen. Al snel vielen de eerste regendruppels.
Vanaf de vogelkijkhut reden we richting Earnewâld. Boven Earnewâld verscheen er kort een bijzon.
Na een rit van pakweg 3 km zag ik vanuit de auto onderstaand plaatje. Ik parkeerde de auto in de berm. Aan weerszijden van de weg hadden we mooi zicht op de buienluchten.
Ik liep een klein eindje het natuurgebied in. Gehurkt op een vlonder maakte ik onderstaande foto. Ook nu begon het zachtjes te regenen.
Jan bleef wijselijk in de buurt van de auto.
Schrijven met Licht 