Catspoolder, Lendevallei

Vanaf het nieuwe fietspad, het Lindepad ging ik terug naar huis via het Catspoolderpad. Na de twee meter brede betonpad is het wel even wennen om op dit smalle asfaltpaadje te fietsen. Zeker bij tegenliggers is het goed opletten geblazen. Maar voordat we het pad op fietsen blijven nog even stilstaan bij het informatiebord…

In 2009/2010 is de Catspoolder in het kader van het Landinrichtingsproject ‘Beekdal Linde’ aangekocht en ingericht tot plasdrasgebied. Aansluitend is de poolder door de Provincie Fryslân overgedragen aan het It Fryske Gea. Sindsdien staat het gebied door een duiker in open verbinding met De Lende en voor een deel permanent onder water. Door het hogere waterpeil wordt ook de verdroging van de aangrenzende natuurgebieden verminderd. Verder is de oude petgatenstructuur met petgaten en legakker weer zichtbaar gemaakt. Bij overvloedige regenval is de polder een tijdelijk opvanggebied voor overtollig water.

Tijdens de herinrichting stuitte men op een verrassing, en wel op een enorme zwerfkei met een gewicht van 17.100 kilo. De zwerfkei is tijdens de voorlaatste ijstijd vanuit Scandinavië naar deze plek gevoerd. Het is een gneisgraniet, afkomstig uit de bergen in de omgeving van Tving in Zuid-Zweden. De kei is ongeveer 1400 miljoen jaar oud!

Links van het fietspad ligt het Botkerisservaot. Het deelgebied kreeg deze naam uit eerbetoon aan dr. Jacob Botke die zeer veel werk heeft verricht voor It Fryske Gea. De petgaten waren onderdeel van de eerste 80 ha natuur die ronde De Lende werden aangekocht. Om het geheel voor 26.000 gulden te kunnen aankopen werd een landelijke inzamelingsactie op touw gezet. Met succes. Bijzonder was de gift van 100 gulden door Koningin Wilhelmina. Met de aankoop is in 1940 de basis gelegd voor het huidige natuurreservaat ‘De Lendevallei’. Op de achtergrond zie je de toren van het kerkje in Peperga. Dit kerkje is niet meer als zodanig in gebruik. Het is verbouwd tot een B & B waar je vanaf ‘slechts’ 155 euro per nacht kunt overnachten.

Een nieuw fietspad in de Lendevallei

Op 6 augustus 2020 schreef het College van Burgemeesters en Wethouders een memo aan de gemeenteraad van Westellingwerf. Het betreft de afsluiting van een deel van het fietspad langs de Linde en wel het gedeelte van de Kontermansweg tot aan de Hemweg. De aanleiding van de afsluiting was dat de verkeersveiligheid niet langer geborgd was. Onderstaande foto is gemaakt door Lourens Looijenga.

Op 15 oktober 2020 stond er een artikel in de Leeuwarder Courant dat de verbetering van ‘gescheurd’ fietspad langs de Linde bijna 1,5 miljoen euro moet kosten. Met name de noodzaak van verbetering van de ondergrond zorgt voor een extra kostenpost van vier ton. Verder is de keuze gemaakt om mee te liften met de gebiedsontwikkeling beekdal Linde. Oude bochten langs de rivier De Linde worden teruggebracht in het landschap, dat betekent ook dat het fietspad langer wordt en dat er meer bruggen nodig zijn.

Het hele traject en de afsluiting van dit fietspad heeft lang geduurd, maar het is het wachten waard geweest. Er ligt nu een prachtig breed fietspad. Het fietspad slingert zich een weg door het prachtige landschap.

Ook aan de benodigde (hufterproof) bankjes is gedacht. Het gebied wordt ‘gemaaid’ door een grote kudde schapen.

‘Het kost wat, maar dan heb je ook wat…’ Er wordt dankbaar gebruik gemaakt van het nieuwe fietspad. Op mooie dagen is het er zelfs druk te noemen. Ik heb het fietspad de eerste keer gefietst samen met mijn man en zonder camera. De keer daarna met camera en zonder man. Op De Linde peddelden twee suppers. Deze twee vriendelijke dames met hun hondje wilden wel op de foto.

Een vissende zilverreiger

Ik neem jullie nog een keer mee naar de vogels in natuurgebied Delta Schuitenbeek. Al fietsend over de oude Zuiderzeedijk zag ik aan de rechterkant een zilverreiger door het water stappen.

Ik zette mijn fiets naast het fietspad en richtte mijn camera op de zilverreiger. De zilverreiger deed een duik onder water maar zijn prooi was hem te snel af.

Hij ging vervolgens zijn heil zoeken tussen het riet. Dat was voor mij minder mooi om te fotograferen, maar was voor de zilverreiger succesvol. Met een grote plons wist hij een vis van formaat te bemachtigen. De zilverreiger doopte vervolgens de vis een aantal malen onder water. Het was net alsof de vis werd afgespoeld. Het kan ook zijn dat de vis op die manier in een betere positie werd gebracht. Wie het weet mag het zeggen.

Na het verorberen van deze vis ging de zilverreiger op zoek naar het volgende hapje.

Ook deze keer was het raak. Ook deze vis verdween na wat ‘afspoelen’ moeiteloos door het keelgat.

Ik dacht bij een vakantie op de Veluwe aan het fotograferen van bijvoorbeeld everzwijnen en niet direct aan het fotograferen van (water)vogels. Ik was wel verrast en vond het ook een mooie aanvulling op onze vakantie. Met een zilverreiger in vlucht sluit ik de series in Delta Schuitenbeek af.

Delta Schuitenbeek

Tijdens onze vakantie maakten we een fietstocht vanaf de camping, via Strand Nulde naar Bunschoten-Spakenburg. Het traject tussen Strand Nulde en Bunschoten-Spakenburg voert over een fietspad over de oude Zuiderzeedijk langs het water. Tijdens het eerste stuk moet je het geraas van het verkeer op de A28 even voor lief nemen.

We fietsten door natuurgebied Delta Schuitenbeek. In het gebied zijn er verschillende eilandjes te vinden. Het is daar een el dorado voor vogels.

Tijdens die fietstocht waren we met z’n vieren. Ik had voor de zekerheid mijn handzame bridgecamera in de fietstas gestopt. Ik kon het echter niet maken om iedere keer te stoppen en te fotograferen. Om die reden ben ik de volgende dag vroeg in de ochtend daar weer heen gegaan en op dezelfde dag aan het eind van de middag nog een keer.

Op die manier was ik niemand tot last en kon ik mooi mijn eigen gang gaan.

In de namiddag was er een grote groep kieviten aanwezig. Mogelijk waren ze op doorreis en brachten ze daar de nacht door. Toen ik er ‘s morgens vroeg kwam waren ze verdwenen.

Naderhand zag ik op internet dat het tv-programma Binnenstebuiten een uitzending had gemaakt over dit gebied.

Wordt vervolgd.

Een specht voert jongen

Op een namiddag fietste ik over een fietspad in Drenthe. Plotseling hoorde ik een piepende boom. Een bijzondere gewaarwording.

Al snel ontdekte ik het gat waar het piepende geluid vandaan kwam. In een eikenboom zat een nest met met jonge spechten. Om een goed beeld te schetsen van mijn waarneming maakte ik er een filmpje van.  Na een korte opname liet ik het nest en de ouders met rust. Op grote afstand stelde ik mij verdekt op en richtte mijn camera op de boomstam. Ik maakte ook een paar korte filmpjes van de ouder die kwam voeren. Het geheel heb ik aan elkaar gesmeed en het resultaat is hieronder te zien.

Ik heb daar best een tijdje staan posten en foto’s gemaakt van de specht. Gekleed in korte broek en blouse met korte mouwen was dat geen pretje. De neefjes (mietsen) wisten me wel te vinden. Deze foto’s zijn gemaakt met de Nikon bridgecamera.

Een paar dagen later ben ik nog een keer teruggegaan met een andere camera. Voor die gelegenheid had ik alle lichaamsdelen bedekt. Alleen mijn neus en ogen waren nog vrij. Ook toen werd ik aan alle kanten belaagd door dorstige neefjes, maar ze kregen op deze manier geen kans om mijn bloed te drinken. Deze foto’s zijn gemaakt met de Canon spiegelreflex met 70 – 200 mm zoomobjectief.

Overstekende koe

Tijdens een fietstocht door Dwingelderveld nam ik het Commissaris Cramerpad. Dit pad is in 2017 uitgeroepen tot mooiste fietspad van Drenthe.

Dit pad loopt door Holtveen. Het fietspad voert je langs vele prachtige vennen. Het nodigde mij meerdere keren uit om af te stappen en te genieten van het uitzicht over het water.

Op een gegeven moment zag ik in de verte een koe aan de kant van het pad staan te grazen. Uit veiligheidsoverweging stapte ik van mijn fiets. Als ik door zou fietsen dan kon ik niet de geadviseerde afstand van 25 meter aanhouden. Grote grazers in de natuur zijn in de regel vredelievende dieren, maar als ze schrikken kunnen ze rare dingen doen.

Vanaf de andere kant kwamen fietsers aan. Op het moment dat ze de koe aardig dicht waren genaderd stapte de koe op het fietspad. De verwachting was dat de koe het fietspad zou oversteken naar de andere koeien. De koe liep echter eerst een stukje over het fietspad richting de fietsers. Dan sta je als fietser toch wel even bedenkelijk te kijken. Zeker gezien de grote horens.

Gelukkig kwam het goed en liep de koe vanaf het fietspad het veld in en sloot zich al grazend aan bij de kudde.