Harde wind bij Ezumakeeg

Op het moment dat we op punt stonden om te vertrekken uit de accommodatie na ons familieweekend tipte de eigenaar over het nabijgelegen Ezumakeeg. Ezumkeeg is een uitkijkpunt op een heuvel waarbij je uitzicht hebt . Met name in het trekseizoen, maar ook de rest van het jaar zijn daar vele vogels te zien. Zie Google Maps. Jammer dat ik die tip niet eerder had gekregen. Ik hield deze locatie wel in gedachten voor een volgende keer als ik hier weer in de buurt zou zijn. Dat moment was sneller dan ik toen had kunnen bevroeden. Toen Jan en ik na onze rondgang door Dokkumer Nieuwe Zijlen weer terugkwamen bij de auto zag ik op Google Maps dat het maar 9 minuten rijden was naar Ezumakeeg. Ik stelde Jan daarom voor om daar een kijkje te gaan nemen.

Het voordeel van deze locatie was dat de parkeerplaats direct achter de kijkheuvel lag. En zo gebeurde het dat we even later uitkeken over een winderige plas. Er waren niet heel veel vogels te zien. De harde wind zal vast mee hebben gespeeld. Ver weg stond een groepje grutto´s in het water te foerageren. Door de golfslag en doordat ze steeds met de kop onder water zaten kon ik er niet zoveel van maken.

Het Nationaal Park Lauwersmeer is overigens een el dorado voor vogelaars. In die korte tijd dat wij daar waren hebben we heel wat mensen gezien met grote kijkers en indrukwekkende objectieven.

Onze volgende stop was bij een groepje bomen wat met de voeten in het water stond. Het had wel wat weg van een mangrovebos. Een groepje bergeenden scharrelden daar wat rond.

Een visdief was op jacht naar een lekker hapje.

Toen we goed en wel onze weg hadden vervolgd zagen we aan de kant van de weg veel auto´s staan. Daar waar auto´s staan en mensen met verrekijkers dan valt er iets te beleven, zo is mijn ervaring. Ik parkeerde de auto achter deze rij. Al snel werden we gewaar dat hun blik was gericht op een groep kemphanen. Deze kemphanen zaten buiten het zoombereik van onze camera´s.

Er vloog een tureluur langs die even verderop landde om daar te gaan foerageren.

Op grote afstand, maar wel bereikbaar voor mijn bridgecamera met sterke zoom, stond een groepje bontbekplevieren te foerageren.

IJsvogel braakt braakbal uit

Onlangs stond er een fotodag gepland samen met fotomaatje, Jan. We bespraken meerdere opties waar we naartoe zouden kunnen gaan. Voor de meeste opties werkte het weer echter niet mee, het was bewolkt en het waaide hard. Uiteindelijk besloten we om naar de ijsvogels te gaan. Vanwege de 3-deurs auto kon ik deze keer niet achter Jan zitten, maar fotografeerde ik vanaf de bestuurdersstoel.

Ik vind de kwaliteit van de foto’s niet om over naar huis te schrijven, maar het was wel weer genieten om mijn lievelingsvogeltje te zien. Op onderstaande foto is het mannetje te zien.

Hier kwam het vrouwtje met een visje in de snavel aangevlogen. Vrouwtje is te herkennen aan de oranje vlek aan de onderkant van de snavel. Het handige aan het spotten naar ijsvogels is dat je niet continu hoeft op te letten. Ze kondigen in de regel hun komst aan met een hoge pieptoon.

Een tijdje later kwam er weer een ijsvogel met een vis. Dat was een flinke buit, de vis paste amper in de snavel. Afgaande op de kleur van het verenkleed denk ik dat dit het mannetje was.

Nadat hij alle kanten had opgekeken of de kust veilig was vloog hij naar het nest. Jan liet recent een fotoserie zien van een paring van ijsvogels. Om die mooie fotoserie te bekijken kun je hier klikken.

Ik heb een filmpje gemaakt van een ijsvogel die een tijdje bleef zitten op de tak. Door de zoeker zag ik dat het vogeltje wat aan het kokhalzen was. Het volgende moment braakte de ijsvogel een braakbal uit.