Op het moment dat we op punt stonden om te vertrekken uit de accommodatie na ons familieweekend tipte de eigenaar over het nabijgelegen Ezumakeeg. Ezumkeeg is een uitkijkpunt op een heuvel waarbij je uitzicht hebt . Met name in het trekseizoen, maar ook de rest van het jaar zijn daar vele vogels te zien. Zie Google Maps. Jammer dat ik die tip niet eerder had gekregen. Ik hield deze locatie wel in gedachten voor een volgende keer als ik hier weer in de buurt zou zijn. Dat moment was sneller dan ik toen had kunnen bevroeden. Toen Jan en ik na onze rondgang door Dokkumer Nieuwe Zijlen weer terugkwamen bij de auto zag ik op Google Maps dat het maar 9 minuten rijden was naar Ezumakeeg. Ik stelde Jan daarom voor om daar een kijkje te gaan nemen.
Het voordeel van deze locatie was dat de parkeerplaats direct achter de kijkheuvel lag. En zo gebeurde het dat we even later uitkeken over een winderige plas. Er waren niet heel veel vogels te zien. De harde wind zal vast mee hebben gespeeld. Ver weg stond een groepje grutto´s in het water te foerageren. Door de golfslag en doordat ze steeds met de kop onder water zaten kon ik er niet zoveel van maken.
Het Nationaal Park Lauwersmeer is overigens een el dorado voor vogelaars. In die korte tijd dat wij daar waren hebben we heel wat mensen gezien met grote kijkers en indrukwekkende objectieven.
Onze volgende stop was bij een groepje bomen wat met de voeten in het water stond. Het had wel wat weg van een mangrovebos. Een groepje bergeenden scharrelden daar wat rond.
Een visdief was op jacht naar een lekker hapje.
Toen we goed en wel onze weg hadden vervolgd zagen we aan de kant van de weg veel auto´s staan. Daar waar auto´s staan en mensen met verrekijkers dan valt er iets te beleven, zo is mijn ervaring. Ik parkeerde de auto achter deze rij. Al snel werden we gewaar dat hun blik was gericht op een groep kemphanen. Deze kemphanen zaten buiten het zoombereik van onze camera´s.
Er vloog een tureluur langs die even verderop landde om daar te gaan foerageren.
Op grote afstand, maar wel bereikbaar voor mijn bridgecamera met sterke zoom, stond een groepje bontbekplevieren te foerageren.
Schrijven met Licht 
Jammer van de winderige omstandigheden maar ik geloof graag dat het een ideale plek is voor vogelobservatie. Toch wist je er nog in te slagen om wat geslaagde opnames te maken. Je bridgecamera levert best goede resultaten op hoor. Zeker een plek om nog eens terug naar toe te gaan onder betere omstandigheden. Jammer genoeg een beetje ver voor mij 😉
LikeLiked by 1 person
Dat hebben Jan en ik ook al tegen elkaar gezegd, zeker voor herhaling vatbaar met minder wind.
Als je vogels fotograferen leuk vindt is Waddeneiland Texel ook een aanrader. We zijn daar net een week geweest en we hebben in alle opzichten genoten.
LikeLike
Er zitten ongelooflijk veel vogels rond de Lauwersmeer weet ik nog van onze vakantie 2 jaar geleden. Toch zijn ze vaak lastig waar te nemen zonder de apparatuur. Mooie foto’s van jou.
LikeLiked by 1 person
Ik heb mij dat nooit zo gerealiseerd, maar leerde recent dat hier de trekroute langs loopt. Je moet inderdaad veel zoom/tele hebben.
LikeLiked by 1 person
Wij zijn destijds met kano’s de Zoutkamperril op gegaan. Was zo bijzonder. Maar foto’s maken is dan ondergeschikt aan de beleving. Ik heb er maar summier over geblogd. https://djaktief.wordpress.com/2020/09/28/elf-verrukkelijke-dagen/
LikeLiked by 1 person
Ik heb je mooie fotoserie bekeken en de tekst gelezen. Wat een activiteiten hebben jullie toen gedaan.
Kanoën en camera’s gaan inderdaad niet samen.
LikeLiked by 1 person
een kijkfile dus Jetske
soms zit het mee en soms ook niet
prettig weekend
LikeLiked by 1 person
Gelukkig was dit geen hinderlijke kijkfile. Ze komen ook vanuit België om daar vogels te spotten.
LikeLike
Ik ben daar nog nooit geweest, beetje ver eigenlijk voor een dag. Maar een bekend vogelgebied, je hebt toch nog leuke opnames kunnen maken. Goed weekend!
LikeLiked by 1 person
Als ik jullie was dan ging ik een keer die kant op inclusief een hotelletje. 😃
LikeLike
Wat een ruimte daar, hè. Het is geen wonder dat je er al snel tegen de grenzen van je beschikbare lens aan loopt. Op een dag met wat minder wind, kun je er verder te kust en te keur, denk ik.
LikeLiked by 1 person
Prachtig die schier oneindige vlaktes.
Als men die grens van het objectief verlengt loopt men weer tegen de volgende grens aan….
LikeLiked by 1 person
Ja, dat houdt nooit op, want de mooiste vogel blijft vrijwel altijd net wat te ver weg zitten. 🔭
LikeLiked by 1 person
Pingback: Een kievit bij het Lauwersmeer | Schrijven met Licht