Onze zoon zag hem als eerste, deze vreemde vogel tussen de huismussen.
Mijn man en ik zaten samen met een groep studenten in de tuin. Ik sprak mijn vermoeden uit dat het een kanarie was. Er was ook een student biologie in ons midden. Maar niet alle biologen zijn vogelaars… Hij twijfelde ernstig over mijn vermoeden. Ik vertrouw in dit geval maar op Obsidentify en niet op de bioloog in wording. Een kanarie dus…
Behalve dat we een border hebben die volstaat met sneeuwroem staat er ook sneeuwroem in het gras. Het leek me leuk om een fotoserie te maken van scharrelende tuinvogels tussen de sneeuwroem. Daarvoor moest ik de voorzienigheid wel een handje helpen. Ik liet de beide voederplaatsen leeg en strooide vogelvoer tussen de sneeuwroem met resultaat…
Misschien dat het zelfs nog lukt om de komende dagen vogels in de sneeuw te fotograferen. Die sneeuw had van mij niet meer gehoeven hoor, ik zie ze liever bij 18 graden tussen de sneeuwroem scharrelen…
Voor mijn verjaardag kreeg ik van Jan en Aafje een hele mooie vogeldrinkbak. Deze zette ik in de voortuin naast de voederplaats. Vervolgens heb ik ontelbare kwartiertjes met de camera in de aanslag zitten wachten op tuinvogels die een (natte) versnapering kwamen halen…
Uit mijn observaties blijkt dat de huismussen de grootste nathalzen zijn…
Ondanks dat de heggenmus niet tot de mussenfamilie behoort, lust die ook wel graag een slokje…
Het roodborstje drinkt alleen ‘s morgens vroeg, dat heb ik meerdere keren gezien vanuit het bovenraam. Dat waren de momenten waarop ik geen camera bij de hand had, want die lag beneden. De groenlingen en de vinken scharrelden regelmatig rond op de voederplaats, maar ik heb ze niet één keer kunnen betrappen op drinken. Uiteindelijk heb ik ook de spreeuw, de merel en de pimpelmees kunnen vastleggen bij de drinkbak…
Al met al moest ik wel veel geduld hebben om een verzameling tuinvogels te vergaren. Mijn conclusie is dat vogels meer zijn van het eten dan van het drinken.
Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zijn de mussen aan de beurt.
We beginnen met de meest voorkomende mus en wel de huismus. Omdat huismussen koloniebroeders zijn komen ze ook vaak tegelijk (in groepjes). Bovendien moet alles bij de huismus vaak zo snel mogelijk gebeuren, vanwege hun veiligheid. Het zijn kleine prooidiertjes die onderaan in de voedselketen staan, waardoor ze veel natuurlijke vijanden hebben. Dus het liefst komen ze allemaal tegelijk eten, drinken, badderen en stofbadderen. Zo kunnen ze voor elkaar opletten, en zijn ze ook zo snel mogelijk weer weg.
Bij onraad vliegen ze tegelijk op en verschuilen ze zich in de laurier naast de voederplaats. Van daaruit observeren ze de omgeving of het weer veilig is om terug te keren naar de voederplaats. En zo gaat dat de hele dag door.
Behalve huismussen hebben we in onze tuin ook ringmussen. De ringmus lijkt veel op de huismus maar heeft een roodbruine kop, lichte wangen met een donkere vlek in het midden. Verder heeft de ringmus een klein zwart befje en een witte bijna doorlopende nekrand.
De mussen zijn tolerant naar andere vogeltjes. Iedereen mag mee-eten en meedrinken. Vaak is het wel andersom en jaagt het kleine pimpeltje de mussen weg. Mezen zijn namelijk niet zo verdraagzaam.
We hebben in onze tuin een aantal plekjes waar ze kunnen broeden, bijvoorbeeld onder de dakpannen. Sinds een jaar hebben we ook een kolonienestkast voor de mussen aan het huis hangen. De nestkast is een groot succes zo is gebleken uit de succesvolle broedsels in het afgelopen jaar. Op deze site staat veel informatie over huismussen en wat men kan doen om de huismussen te helpen.
Schrijven met Licht 