Gemaal Veluwe

Vlak voor mijn stop bij de schapen was ik over enkele grote bruggen gereden. Vanuit de verte maakte ik een foto van één van de bruggen. Deze bruggen liggen over een (droge) hoogwatergeul en zijn onderdeel van project Veessen-Wapenveld. Dit project is één van de ruim 30 projecten, Ruimte voor de Rivier.

In dit rijksprogramma krijgen de rivieren in Nederland meer ruimte. De rivieren hebben deze ruimte nodig om het toenemende regen- en smeltwater te verwerken.  Zo neemt de kans op overstromingen af. De hoogwatergeul werd niet gegraven, maar ontstond door het aanleggen van twee nieuwe dijken in het landschap. Bereikt het water in de IJssel een peil van 5,65 meter +NAP dan wordt de geul in gebruik genomen waardoor het waterpeil van de IJssel daalt. Naar verwachting gebeurt dat eens in een mensenleven. Het lijkt me de moeite waard om dat gebied met de hoogwatergeul een keer van dichtbij te bekijken en vast te leggen.

Mijn laatste stop op die middag was bij Gemaal Veluwe. Zie Google Maps. Tot dat moment kende ik het bestaan van dit gemaal niet…

Gemaal Veluwe regelt de waterstand en pompt het teveel aan water weg uit een 20.000 hectare groot gebied in de IJsselvallei.

Via de buitenste kokers stroomt het water automatisch richting de IJssel. Bij een hoge waterstand van de IJssel stroomt het water niet meer automatisch en slaan de pompen van het gemaal aan om het water af te voeren. Gemaal Veluwe heeft vier pompen met een gezamenlijke capaciteit van 1650 m³ per minuut. Als alle pompen draaien kunnen ze in één uur tijd een voetbalveld tot een hoogte van bijna 10 meter met water vullen.

Het mooie van Gemaal Veluwe is dat je goed door de ramen kunt gluren. Daarnaast kun je er ook mooi omheen lopen om alles goed te bekijken en vast te leggen.

Onderstaande foto heb ik genomen terwijl ik dicht tegen het grote raam aanzat. Op de foto wordt de weerspiegeling weerspiegeld.

Gemaal Veluwe vervangt sinds 1999 gemaal Pauwel Bakhuis, dat 100 meter verderop staat. Dit gemaal bevindt zich nog in originele staat. Gemaal Pouwel Bakhuis beschikte niet over voldoende capaciteit. In een volgende serie zet ik het oude gemaal in het avondzonnetje.

 

 

 

Over de dijk langs de IJssel

Nadat ik met de veerpont de IJssel was overgestoken vervolgde ik mijn weg over de dijk naar het noorden.

Tijdens de rit over de dijk maakte ik meerdere stops, zoals bij de molen De IJssel.

Op de achtergrond stroomt de IJssel en op de voorgrond zie je het ondergelopen land.

Vanuit de auto zag ik weer een mooi plaatje. Wederom zette ik de auto aan de kant. Toen ik daar stond te fotograferen zag ik dat dit andere schapen waren dan de schapen die in onze omgeving in de wei lopen.

Deze schapen hadden grote en sterk gekrulde horens. Na zoeken op internet denk ik dat het een Drents Heideschaap is. Wat denken jullie?

P.s. op mijn vraag op Twitter kreeg ik een antwoord van van Hendrika . Het is een Valais Blacknose / Walliser zwartneusschaap. Hendrika dank voor je antwoord.

Veerpont Wijhe – Heerde

Nadat ik vanaf de kade in Wijhe een fotoserie had gemaakt van het hoge water in de IJssel reed ik naar de veerpont. Ik parkeerde de auto buiten de rij wachtende auto’s en maakte eerst een fotoserie dichtbij de waterlijn.

De meneer met de Unox-muts waarschuwde mij dat het water koud was en dat ik er vooral niet in moest vallen. Ik beloofde hem om voorzichtig te zijn…

Nadat ik bovenstaande serie had gemaakt stapte ik in de auto en zette de auto in opstelling voor de pont. Ik mocht echter gelijk de pont oprijden, de pontbaas had keurig op mij gewacht.

De medewerkster die het geld inde vroeg mij hoeveel foto’s ik had gemaakt. Ik reageerde verbaasd dat ik dat niet precies wist. Waarop ze grappend zei dat de overtocht 50 cent per foto kostte. Vervolgens vertelde ze mij dat ik voor de fotoserie de overtocht, te voet, gratis had mogen maken. Leuk hé om zulke vriendelijke mensen op je pad te treffen? Ik heb haar vriendelijk bedankt voor het aanbod en haar gezegd dat ik sowieso met de auto naar de overkant wilde.

Aan de overkant zette ik de auto nog een keer aan de kant om nog een laatste foto van de veerpont te maken. Terwijl de pont alweer op weg was naar Wijhe vervolgde ik mijn weg over de dijk langs de IJssel naar het noorden.

Stroomafwaarts en stroomopwaarts

Vandaag neem ik jullie weer mee naar het hoge water in de IJssel. Ik stond aan de IJssel in Harculo, een buurtschap onder de rook van Zwolle. Zie Google Maps. Het mooie en indrukwekkende aan  grote waterwegen is de scheepvaart. Er was echter in geen velden of wegen een schip te bekennen. Ik bleef wachten en na een tijdje werd mijn geduld beloond. Vanuit het zuiden kwam een schip aangevaren.

Stroomafwaarts…

Even later kwam er een schip aangevaren uit het noorden.

Stroomopwaarts…

De schepen zijn gepasseerd…

Wat denken jullie, is het moeilijker voor de schipper om stroomafwaarts te gaan of stroomopwaarts?

De IJssel bij Harculo

Vanwege de hoge waterstand in onze rivieren ben ik gisteren naar de IJssel gereden. Ik koos voor de buurtschap Harculo ten zuiden van Zwolle. Zie Google Maps. Ik parkeerde mijn auto onderaan de dijk.

Ik wandelde over het ‘karrespoor’ richting de IJssel. Achterom kijkend zag ik dat er voldoende ruimte is tussen Harculo en de IJssel voor het eventueel bergen van het water bij een extreem hoge waterstand.

Toen ik een klein dijkje overstak schrokken de foeragerende ganzen en kozen snel het luchtruim. Ook hier waren de ganzen goed vertegenwoordigd. Het weiland lag bezaaid met ganzenpoep. Ik kan me voorstellen dat de boeren er helemaal klaar mee zijn.

Of de waterstand van de IJssel nu beduidend hoger was dan anders daar kon ik niet over oordelen, omdat ik hier nog niet eerder was geweest. Het water kolkte en stroomde wel snel. Op de tweede foto ligt Zwolle aan de horizon.

De IJssel bij tegenlicht.

Wordt vervolgd.