Bij bezoekerscentrum Dwingelderveld is een bloementuin aangelegd die vlinders aantrekt.
Met name de kattenstaarten zijn een el dorado voor vlinders.
Er vliegt nu een tweede generatie citroenvlinders. De citroenvlinder was in deze tuin in de meerderheid. Aan deze kattenstaart hangen twee vrouwtjes.
De vrouwtjes zijn lichtgeel en de mannetjes zijn donkergeel. Verder heb ik nog een distelvlinder en een dagpauwoog gefotografeerd.
Op de zonnehoed scharrelde een hommel.
Naast de vijver staat een Pieris japonica. De hommels maken dankbaar gebruik van de bloemen van deze grote struik. Het valt nog niet mee om acceptabele foto’s te krijgen van de foeragerende hommels. De drukke hommels kunnen zich prima verschuilen tussen de ontelbare bloemetjes.
Meestal zie je alleen de achterkant van de hommel. Slechts een enkele keer lukte het om ze in z’n geheel vast te leggen.
De grootste uitdaging was om ze vliegend vast te leggen.
Voor deze serie gebruikte ik mijn macro-objectief. De Canon body die ik daarvoor gebruik is de 80D. Deze body heb ik onlangs over kunnen nemen van mijn zus. Waar ik haar heel dankbaar voor ben.
Bij deze 80D kan ik ‘ongestraft’ een hogere ISO instellen zodat ik een hele korte sluitertijd kan bewerkstelligen. Dat laatste is een voorwaarde om een vliegende hommel vast te leggen. Daarnaast heeft de 80D meer voordelen ten opzichte van de 50D. Dat is de camera die ik eerst hiervoor gebruikte.
Allen een goed en zonnig weekend gewenst.
Tijdens een fotokuier in de Weerribben zag ik een hele grote insect op een schermbloem zitten. Het was de muskusboktor, zo leerde ik later op de computer.
In Nederland is de muskusboktor niet meer zo algemeen als vroeger. Door verdroging groeien er minder wilgen in ons land, waardoor er minder leefgebied voor de tor overblijft. De boktor leeft namelijk vooral op de wilg. Ook voedt hij zich uitsluitend met het stuifmeel en wondsappen van bomen als de wilg. De tor heeft zijn naam te danken aan het feit dat hij bij verstoring een sterke muskusachtige geur uitscheidt. De kever is alleen te zien in juni, juli en augustus.
Dit paartje was bezig met hun liefdesspel. Waar zij ging daar was hij ook…
Halverwege de fotosessie kwam de zon tevoorschijn. Door de zon komt de glanzende metaalkleur beter tot zijn recht.
We genieten enorm van onze tuin en vijver. Aan de rand van onze vijver staat een 3 meter hoge vijgenboom.
De vijgenboom heeft dit jaar vorstschade opgelopen door de pittige late nachtvorsten. Gelukkig had dit geen nadelige gevolgen voor de groei van de vijgen.
Op Hemelvaartsdag zat bovenin de vijgenboom een libel. Met de Nikon zoomde ik in op de libel.
Het was een platbuik, een vrouwtje. Heeft één van jullie een idee waarom de uiteinden van de vleugels donker zijn? Ik heb op internet gezocht, maar kon het niet vinden.
Terwijl Jan op het Afanja-bankje zat bij te komen van zijn macro-avontuur wandelde ik een eindje verder naar het noordelijke pad in de hoop daar juffers, libellen en andere insecten aan te treffen.
In het hoge gras vlogen vele juffers en lantaarntjes. Zien vliegen is een eerste, maar acceptabel vastleggen is een tweede. Ik denk dat dit een azuurwaterjuffer is.
Het aantal insecten op het fluitenkruid viel vies tegen er zat er welgeteld één. Het was wel een bijzondere insect, althans voor mij een bijzondere. Bij mijn weten had ik deze nog niet eerder voor de lens gehad. Pas op de computer leerde ik dat het waarschijnlijk ging om de grote dansvlieg (Empis tessalata). Zie deze site.
Na deze fotosessie liep ik weer terug richting het bankje. Plotseling zag ik iets roods voorbij vliegen. Het was de sint-jacobsvlinder.
De sint-jacobsvlinder is een opvallende verschijning door de zwarte voorvleugel met twee rode stippen langs de achterrand en zowel langs de voor- als langs de binnenrand een rode streep. De achtervleugel is rood met zwarte randen. De sint-jacobsvlinder is een overdag actieve nachtvlinder. De vlinder vliegt van begin april tot half augustus in één generatie. De periode waarin de vlinders uitkomen is vrij lang, zodat vlinders en rupsen tegelijkertijd kunnen voorkomen. De vlinders vliegen overdag en zijn gemakkelijk te verstoren. Ze komen ook wel ´s nachts op het licht af. De soort, die vroeger vooral veel in de duinen aanwezig was, heeft zich de afgelopen 30 jaar uitgebreid en komt nu in een groot deel van het land voor. In de kleigebieden in Friesland en Noord-Holland is de vlinder wat minder wijdverbreid. Bron is deze site.
Het viel niet mee om deze vlinder van dichtbij te benaderen. Als ik met de macrolens in de buurt kwam ging hij er weer vandoor. Aanvankelijk zat de vlinder in de beplanting naast het pad. Uiteindelijk vloog hij naar een gedeelte waar ik niet mocht komen. Op dat moment eindigde voor mij de ‘jacht’ op deze vlinder.
Tijdens mijn fotokuier in Terhorsterzand ben ik lange tijd bezig geweest met het fotograferen van insecten die bedekt waren met dauwdruppels. Voor de fotoserie gebruikte ik mijn Canon macro-objectief.
De dauwdruppels belemmert hen om te vliegen. Ze zijn als het ware gevangen door de dauwdruppels.
Er zit voor hen niets anders op dan geduldig afwachten totdat de zonnestralen hen bereiken en de druppels doet verdwijnen.
Vorige week zondag ging ik wederom vroeg op stap. Mijn doel was om een zonsopkomst vast te leggen boven de bloeiende heide in Leggelderveld. Er was echter teveel bewolking om dat doel te bereiken. Daarnaast was de boeiende heide over zijn hoogtepunt heen. Ik besloot daarom om me met mijn macro-objectief te storten op een akker vol met afrikaantjes.
In Drenthe zijn relatief veel akkers met afrikaantjes. Ik vroeg me al langer tijd af wat daar het doel van is. Op internet vond ik het antwoord en wel op deze site van RTV Drenthe.
De afrikaantjes zijn een uitkomst voor de lelieteelt in Drenthe. Het bloemetje blijkt voor de bollenteelt een goed alternatief voor chemische grondontsmetting. De sector ligt al een paar jaar zwaar onder vuur door het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen om schadelijke aaltjes in de grond te doden.
Proeven op acht kleine proefveldjes in Drenthe hebben al uitgewezen dat het afrikaantje een goede bodemontsmetter is en de meeste aaltjes doodt. Maar deze natuurlijke methode is wel duurder dan chemische ontsmetting. De afrikaantjes moeten het hele jaar op het veld staan en dus zijn telers de grond een jaar kwijt.
Daarom wordt er nu vooral gekeken naar het vergroten van het economisch rendement, zodat het telen van afrikaantjes aantrekkelijker wordt voor bollenboeren. De winst blijkt te zitten in het bloempje. Daarin zit de stof luteïne dat ouderdomsblindheid kan tegengaan. Op deze site van de macula vereniging kun je daar meer over lezen.
Ik stond uiteraard aan de rand van de akker. Regelmatig streek ik met mijn hand door de afrikaantjes. De geur van de afrikaantjes deed me aan vroeger denken. Mijn ouders hadden vroeger o.a. afrikaantjes in de tuin. Toen het zonnetje door de bewolking brak gonsde het in een paar seconden van de insecten. Dat klonk als muziek in de oren. Het was echter nog niet eenvoudig om de druk vliegende insecten vast te leggen. Uiteindelijk heb ik er een aantal kunnen ‘vangen’.
Het was altijd nog een wens van mij om een libel of waterjuffer met dauwdruppels vast te leggen. Tijdens mijn fotokuier in de vroege ochtend in het Dwingelderveld is het gelukt.
Als je pareltjes wilt ophangen dan moet je vroeg opstaan. Op zondag j.l. was ik vroeg te vinden in het Dwingelderveld.
Schrijven met Licht 