Tijdens mijn fietstocht in Dwingelderveld maakte ik een stop bij Koelevaartsveen.

In een van de plassen liepen enkele groenpootruiters. Ze liepen dusdanig ver verwijderd van het voetpad dat ik was aangewezen op mijn Nikon bridgecamera. In zulke gevallen ben ik maar wat blij met die camera.

Vanwege de grote afstand kon ik op dat moment niet goed zien dat het een groenpootruiter was.

Gelukkig kwam er op dat moment een vrijwilliger van Natuurmonumenten aangefietst en die stopte bij mij. Hij vertelde dat het een groenpootruiter was. Ook nu was ik weer blij met deze hulp uit onverwachte hoek.

Terwijl ik mijn camera richtte op de groenpootruiter zag ik op een eilandje een veel kleiner vogeltje rondscharrelen.

Door de zoeker zag ik duidelijk de gele oogring en meende te weten dat het de kleine plevier was.

Dat werd bevestigd door dezelfde vriendelijke meneer van Natuurmonumenten. We hebben nog een tijd staan praten. Er kwam nog een kenner aanfietsen en ook hij bleef een praatje maken. Van zulke experts leer ik veel en daar ben ik wel blij mee.