Magnolia en een datum-kouderecord

Op 27 maart maakte ik een fotoserie van de rijkbloeiende magnolia in onze tuin. Het was in de dagen dat we er heerlijk onder konden zitten om aan de rand van de vijver koffie te drinken.

Vlak voor zonsondergang maakte ik onderstaande foto.

Op 1 april viel er sneeuw en waren ook de bloemen van de magnolia bedekt met sneeuwhoedjes. De magnolia had daar niet van te lijden.

Echter, in de nacht van zaterdag op zondag heeft zich een klein drama voltrokken. Door de nachtvorst zijn de meeste magnoliabloemen bevroren.

Met -6,3 graden op meetpunt Deelen is het de koudste 3-aprilnacht ooit gemeten. Na de vele datum-warmterecords is er nu sprake van een datum-kouderecord. Daarmee is 113 jaar oud Winterswijks record verbroken. Bron is deze site.

Bij ons is het geen -6,3 graden geweest, maar wel koud genoeg om de magnoliabloemen in één nacht te veranderen van wit/roze naar bruin/wit. Terwijl ik onderstaande foto maakte zag ik een beestje op een bloem zitten.

Het bleek te gaan om een schorpioenvlieg, een mannetje. Hij had het vast ook koud…

Schade door nachtvorst

In onze tuin staan meerdere winterharde palmen. Een aantal palmen hebben toch schade opgelopen tijdens het wintertje medio februari.

We zitten al anderhalve maand in de meteorologische lente en nog hebben we te maken met nachtvorst. Eind van de middag maakte ik een rondje door de tuin met mijn macro-objectief. De Gunnera heeft te leiden van de nachtvorst.

De narcis is ten prooi gevallen aan de kou.

In onze achtertuin staat een grote magnolia. Deze boom zit vol met knoppen. De wind die maar blijft waaien vanuit het noorden staat pal op deze boom. De koude noordenwind in combinatie met de nachtvorst heeft gevolgen voor de bloemknoppen. Het lijkt erop dat de knoppen aan de noordkant meer schade hebben dan aan de zuidkant.

Ook bloemen van de Japonica hebben te leiden gehad van de nachtvorst.

Wat de nachtvorst voor gevolgen heeft voor onze hoogstamfruitbomen is nog even afwachten. Wij hoeven er niet van te leven. Ik heb te doen met de fruittelers die allerlei maatregelen moeten nemen om de bloesem te beschermen tegen de nachtvorst.

Kikkerlarfjes in onze vijver

In eerdere posts liet ik hier het kikkerdril en de kikkers bij het kikkerdril  zien. Ongeveer twee weken geleden ontdekte mijn eega wel duizenden kikkerlarfjes in de vijver. Uiteraard moest daar wel even een fotoserie van gemaakt worden. Onderstaande foto is technisch niet fraai, maar het gaat hier om het idee. In deze periode laat de magnolia zijn bloemblaadjes vallen en daarvan komen er veel in de vijver terecht. Iedere dag schept mijn eega met een schepnet alle blaadjes uit de vijver met uitzondering van de blaadjes op de plaats van de kikkerlarfjes

Er was een groepje kikkerlarfjes die een bloemblaadje van de magnolia gebruikten als vijvertje. De kikkerlarfjes zwommen een meter vanuit de kant van de vijver.

Als ik met de Nikon inzoomde kon de autofocus niet scherp stellen op de kikkerlarfjes in de minivijver. Ik moest dus creatief zijn om de larfjes van dichtbij te benaderen. Daarom trok ik mijn waadbroek aan en zo kon ik op de rand van de vijver gaan zitten met de benen in de vijver. Op deze manier kon ik veilig voorover leunen. Onze dochter maakte de foto’s van mij met haar mobiel. En zo zag dat eruit…

Van mijn biologielessen van de middelbare school wist ik nog wel wat over kikkerdril, kikkervisjes en kikkers, maar veel was ik in de loop van de jaren toch kwijtgeraakt. Maar gelukkig hebben we internet. Na een tijdje zoeken en door de juiste zoekopdracht in te voeren kwam ik uiteindelijk terecht op een interessante site waar alles over kikkers staat beschreven. Daar leerde ik dat het bij ons om de bruine kikker gaat. Omdat bruine kikkers al zo vroeg in het voorjaar hun eitjes leggen, en het water dan nog zo koud is, leggen ze de eitjes hoog in het water. Op die manier vangen ze de meeste zonnewarmte.

Als een kikkerlarfje uit zijn eitje komt, zuigt het zich met het zuignapje vast aan een waterplant of aan het dril waar het uit gekomen is. Het blijft daar een tijdje hangen om verder te groeien. De uitsteeksels zijn de kieuwen waar ze de eerste dagen mee ademhalen.

Een paar dagen later heeft het kikkerlarfje een mondje en oogjes gekregen en het staartje is nu ook sterk genoeg om er mee te kunnen zwemmen. Het is nu een kikkervisje. De uitwendige kieuwen zijn verdwenen, het kikkervisje heeft nu inwendige kieuwen. Kikkervisjes kunnen net als kikkers ook ademhalen via hun huid. Bron is Wilma’s kikkersite. Ik was net op tijd met het vastleggen van de kikkerlarfjes, want een dag later waren het kikkervisjes geworden en verdwenen naar de diepte van onze vijver.