Sinds het begin van de intelligente lockdown vanwege de corona-crisis hadden we onze zoon niet meer in levende lijve gezien. Sterker nog het was de eerste keer dat we zijn verjaardag op 20 maart niet samen konden vieren. Afhankelijk van zijn toekomstplannen zal dat misschien wel vaker gebeuren maar vooralsnog heb ik dit jaar een lijfelijke knuffel wel gemist. Voor dit logje heb ik enkele foto’s ingescand uit de periode dat hij een mannetje van 2 jaar oud was.

Onze zoon studeert aan de VU in Amsterdam en woont daar op de campus. Dat betekent dat hij dagelijks te maken heeft met een gang vol met huisgenoten die onmogelijk anderhalve meter afstand van elkaar kunnen houden. Ze hebben om die reden met elkaar afgesproken dat ze niet naar het thuisfront reizen en dat het thuisfront niet bij hen op visite gaat. Na een periode van 6 weken ontstond er zowel bij onze zoon als bij ons de behoefte om elkaar een keer te ontmoeten. Daarvoor hadden we een creatieve oplossing voor bedacht, we ontmoetten elkaar in het Amsterdamse Bos.

Het was die dag prachtig weer. Voor Amsterdamse begrippen was het gelukkig niet druk. We besloten een wandeling te maken rond de roeibaan. Ik had mijn handzame Nikon meegenomen, zo kon ik toch enkele plaatjes schieten tijdens de wandeling. Vanwege het stralende weer was het licht wel hard, maar dat neem ik maar even op de koop toe.

Het was een feest om elkaar weer in het echt te zien. Het was daarbij wel wennen dat we elkaar geen knuffel konden geven.

Het Amsterdamse Bos is (inter-)nationaal bekend om de roeiwedstrijden die worden gehouden op de Bosbaan. In 1934 werd begonnen met het graven van deze roeibaan in het kader van de Werkverschaffing. Op 6 mei 1937 werd de eerste roeiwedstrijd gehouden op de toen 2200 meter lange en 72 meter brede baan. De Bosbaan vormde hiermee een alternatief voor de rivier de Amstel, waar tot dan toe roeiwedstrijden werden gehouden. In 1963 werd de baan verbreed tot 92 meter. In 1977 vonden hier de Wereldkampioenschappen roeien plaats. Nieuwe eisen voor een internationale wedstrijdbaan maakte in 2001 een verdere verbreding tot 118 meter noodzakelijk. In 2014 werden de Wereldkampioenschappen roeien wederom op de Bosbaan georganiseerd. Vlak naast de Bosbaan is het Olympisch Trainingscentrum van de KNRB gevestigd. De roeivereniging Okeanos heeft de Bosbaan als thuishaven. Bron is deze site.

We genoten van de wandeling, we vonden het daar verrassend mooi. Een gedeelte in het Amsterdamse Bos was zo te zien net opnieuw aangelegd. In dat gedeelte stonden een aantal kunstobjecten in de vorm van enorme stoelen op een steiger. Onze zoon had al verteld dat het Amsterdamse Bos 3 keer zo groot is dan Central Park in New York. Jaarlijks komen 6 miljoen bezoekers er ontspannen, sporten of een evenement bezoeken. In die paar uur dat wij er hebben gewandeld hebben we maar een fractie gezien van dit immense park.

Een bezoek aan onze zoon is op deze manier zeker voor herhaling vatbaar.