Zandsculpturen en een quiz

Op landgoed Warmelo stonden 20 zandsculpturen. Deze 20 sculpturen beelden  spreekwoorden en gezegden uit. Tien kunstenaars uit Nederland, Ierland, Italië, Letland, Rusland en Amerika zijn er dagen druk mee geweest. In totaal is er maar liefst zo’n 950 kubieke meter zand in verwerkt.

Nu leek het mij wel leuk om een quiz te organiseren. Hieronder volgen de 20 zandsculpturen. Jullie mogen raden welke spreekwoorden of gezegden worden uitgebeeld. Afbeelding 11 beeldt drie spreekwoorden of gezegden uit.

Als je mee wilt doen mag je een persoonlijk berichtje sturen naar  jetskefotografie@gmail.com Graag het nummer van de foto vermelden met het bijbehorende spreekwoord of gezegde. De sluitingsdatum is 1 december. De winnaar vermeld ik hier op het weblog en krijgt eeuwige roem. 🏆 🤩

*1*

*2*

*3*

*4*

*5*

*6*

*7*

*8*

*9*

*10*

*11*

*12*

*13*

*14*

*15*

*16*

*17*

*18*

*19*

*20*

Landgoed Warmelo

Na het bezoek aan de watermolen nabij Diepenheim reden we naar landgoed Warmelo. Eigenlijk waren we op zoek naar de Regge. Al zoekend op internet en Google Maps kwamen we uit bij dit landgoed. We ontdekten dat de Regge door dit landgoed stroomt. De grootte van de Regge viel ons wat tegen, maar het doorkijkje levert wel een idyllisch plaatje op.

Wandel maar met ons mee over het landgoed…

This slideshow requires JavaScript.

Volgende keer zoomen we in op de zandsculpturen die aanwezig waren op het landgoed.

Watermolen bij Diepenheim

Tijdens onze vakantie in september maakten we meerdere uitstapjes naar Twente. Een van de uitstapjes was naar de watermolen, Den Haller ten oosten van Diepenheim. We parkeerden de auto aan de Watermolenweg en wandelden richting het restaurant en de watermolen. We dachten langs een stromend riviertje te komen, maar in plaats daarvan zagen we een droge rivierbedding. Dat beloofde niet veel goeds…

De molen wordt normaliter aangedreven door het water van de Diepenheimse Molenbeek die zijn water weer uit de Schipbeek ontvangt. De watermolen is een zogenaamde onderslagmolen. De onderkant van het molenrad wordt door het stromende water in beweging gebracht. In de molen staan drie koppels maalstenen, die geschikt waren om graan te malen, maar ook om eek te malen en olie te slaan.

Men vermoedt dat Den Haller de oudste watermolen van Nederland is. Hij wordt al in 1169 vermeld. Tot 1970 was de molen nog dagelijks in bedrijf. De watermolen is nog grotendeels in zijn oorspronkelijke vorm bewaard gebleven. Hij staat op houten palen in de molenkolk. De geteerde houten gevels en uitgesleten traptreden tonen de sporen van het verleden. Na een recente restauratie verkeert de molen weer in goede staat.

 

Springendal en een aalscholver

Tijdens onze vakantie in september maakten we meerdere uitstapjes naar Twente. Een van die uitstapjes was naar natuurgebied Springendal. We kozen voor een wandeltocht van 6 km. Met een temperatuur van rond de 25 graden kon de wandeling zelfs in korte broek.

De tocht voerde ons over bospaden, langs omgeploegde akkers, langs oude schuren, langs riviertjes, om de Grote bronvijver, over karresporen, langs koeien en tenslotte langs grafheuvels.

Op een tak in de Grote bronvijver zat een aalscholver. Een voorbijganger vertelde ons dat deze aalscholver daar zijn vast stek had.

In de regel zijn aalscholvers niet zo van pottenkijkers en vliegen dan al snel weg. Deze aalscholver leek zich niets aan te trekken van de  wandelaars rond de vijver.  Even werd de zorg voor het verenkleed onderbroken, de vogel spreidde zijn vleugels en liet vervolgens een dikke kwak in het water vallen. Reken maar dat het een vies ruikend goedje is wat er in het water belandde.

De rivierkreeft in de Dinkel

De mooie wandeling langs de Dinkel eindigde bij deze versperring. Jammer, want de wandeling over de oever van dit riviertje verveelde mij nog lang niet.

Op dit hoge punt klom ik voorzichtig naar beneden en kwam ik uit bij de waterlijn.

Genietend van het uitzicht zag ik plotseling iets bewegen op de bodem van het riviertje. Al snel zag ik dat het een kreeft was. Ik was blij met deze waarneming en begon driftig te fotograferen.  Dat ik helemaal niet zo blij hoefde te zijn met deze waarneming dat leerde ik pas later…

Rivierkreeften zijn zoetwaterkreeften die in sloten, meren en rivieren leven. De rivierkreeft die oorspronkelijk in Nederland thuishoort is de Europese rivierkreeft (Astacus astacus). Dit is een inheemse soort. De soort is in Nederland bijna helemaal verdwenen door het achteruitgaan van de waterkwaliteit en verlies van geschikt habitat. In ons land hebben we nu te maken met een plaag van wel honderdduizenden Amerikaanse rivierkreeften. In 1985 werd de Amerikaanse rivierkreeft voor het eerst waargenomen in de Nederlandse wateren. Het gaat hier om wat in jargon een ‘invasieve exoot’ heet. De kreeft heeft nauwelijks of geen natuurlijke vijanden en vermenigvuldigt zich daardoor razendsnel. In principe eet de rivierkreeft vooral waterplanten maar als het beest hongerig is, wordt het een alleseter.

De enorme verspreiding van de Amerikaanse rivierkreeft leidt tot een afname van de biodiversiteit in de Nederlandse sloten. De kreeften vreten de sloten kaal, waardoor ander leven er onmogelijk wordt. De enige serieuze vijand van de rivierkreeft naast de mens is de reiger. De rivierkreeft is kwetsbaar als hij van schil verandert en jongen krijgt. Op dat moment graaft de kreeft holletjes in de oevers van sloten waardoor die worden aangetast. Het gevaar daarvan is dat koeien die uit de sloot willen drinken te water raken. Waterschappen en boeren hebben daarom belang bij bestrijding van de kreeft.

De meest voor de hand liggende oplossing voor de grote verspreiding van rivierkreeft in Nederland lijkt dan ook om de sloten en plassen leeg te vissen en de rivierkreeft te eten. Op dit moment zijn er maar een handjevol vissers die gericht rivierkreeft vangen. Hun vangst vindt gretig aftrek. Bron is deze site.

Stroomafwaarts

De fotoserie die ik vorige keer liet zien was gemaakt op maandagochtend. Ik was toen alleen en vroeg op stap gegaan. De eerste kennismaking met de Dinkel was echter een dag eerder en wel op zondagmiddag. Het was toen een stuk drukker. Toch hield iedereen zich keurig aan de 1,5 meter afstand. Onderstaande foto’s zijn op zondagmiddag gemaakt.

We begonnen onze wandeling bij de Kribbenbrug. We besloten eerst het pad stroomafwaarts te nemen. We wandelden door een mooi coulissenlandschap. Tijdens het schrijven van dit log las ik op internet dat er zorgen zijn om het voortbestaan van dit prachtige landschap.

Na een paar kilometer stroomafwaarts wandelden we terug naar de brug en liepen we verder langs de Dinkel stroomopwaarts. Bij de brug stond een bordje met daarop de tekst: ‘Verboden te varen van 1 april tot 1 september.’ Varen, leek mij wat een groot woord en erg lastig omdat de Dinkel op meerdere plaatsen heel ondiep was.

Ik maakte een aantal foto’s van de stroming in de Dinkel.

Na een tijdje wandelen zagen we enkele kajaks met passagiers. Het bordje was dus toch niet helemaal voor niets. Ook al voeren ze stroomafwaarts, hun tocht was nog niet zo eenvoudig. Als het te ondiep werd moest een passagier uitstappen…

Een wandeling langs de Dinkel

We zijn net terug van een week vakantie in Bad Bentheim. De gehele vakantie hebben we prachtig weer gehad met zomerse temperaturen. We deden meerdere uitstapje naar het prachtige Twente. Een van die uitstapjes was naar de Dinkel in Lutterzand.

De Dinkel meandert hier prachtig door het landschap. Van bovenaf of vanaf de oever heb je mooi uitzicht op het riviertje. Het water van de Dinkel is opvallend bruin gekleurd. De bruine kleur wordt veroorzaakt door ijzeroxide, ook wel oer genoemd.

Ik was op die bewuste ochtend vroeg naar de Dinkel gegaan. Ik was daar bijna alleen…