Rosse grutto’s en kanoeten

Zoals ik in het vorige bericht al schreef maakten we een wandeling bij De Volharding op Texel.

We liepen eerst een stukje over het strand langs de Waddenzee.

Toen we achterom keken richting de vuurtoren zagen we dat het weer begon op te klaren. Dat zag er veelbelovend uit.

Na een paar honderd meter langs het strand te hebben gelopen staken we de duin over richting de Waddendijk. We passeerden een hoogwatervluchtplaats voor vogels.

Bij eb foerageren de vogels op het Wad. Bij hoog water hebben ze bij De Volharding de gelegenheid om te rusten. Later op de computer zag ik dat het rosse grutto’s en kanoeten waren die daar stonden.

Het gebied is afgezet met een touw. Dat is om te voorkomen dat wandelaars te dicht bij de rustende vogels komen. Met de 100-400 Canon objectief kon ik vanachter het touw inzoomen op de vogels. Het is niet zo dat ze alleen maar staan te rusten. Regelmatig vloog er een groepje op om elders weer neer te strijken.

Makke schapen bij de Waddendijk

Vorige week nodigde Jan mij uit om weer naar het Wad te gaan en daar was ik zeker voor te vinden. Het was die dag prachtig weer. Onze eerste stop was bij de schapen op en rond de Waddendijk onder de rook van Harlingen.

Jan had een paar weken eerder met Aafje deze rit gemaakt en wilde mij deze omgeving ook laten zien.

Ik ben altijd benieuwd wat er is te zien achter een heuvel of een dijk, om die reden maakte ik de klim naar boven.

Jan had die dag onwillige benen en bleef die dag wijselijk beneden. Hij had die klim al gemaakt samen met Aafje.

Het was een hele klim maar boven werd ik beloond met een prachtig uitzicht. Net als naast de weg hadden de schapen ook bovenop de dijk een olifantenpaadje gemaakt.

Deze schapen zijn kennelijk toeristen gewend. Dat zal de reden zijn dat het makke schapen zijn geworden. Het liefst doen ze geen stap opzij.

Nog één keer liet ik mijn blik over de uitgestrektheid van de Waddenzee glijden alvorens ik mij weer voegde bij mijn fotomaatje.

Op het Wad bij Paesens-Moddergat

Na de fotoserie van de locatie waar men druk aan het oefenen was voor de WadOpera richtte ik mijn camera op de palenrij en op het Wad. De halfvergane palenrij is een bekend object voor fotografen. Jan en ik zijn er al meerdere keren geweest, maar het verveelt niet…

Op het Wad scharrelden een paar meeuwen hun kostje bij elkaar. In de verte voer een zeilboot langs. Aan de horizon kun je de vuurtoren van Schiermonnikoog ontwaren. Jan gaf deze serie met zijn rode vest toch nog een kleurrijke touch.

Na deze fotosessie moesten we weer aan de andere kant van de dijk zien te komen. Deze keer namen we de trap. Jan zwaaide nog even naar een denkbeeldig publiek. 😉

Aan de overkant streken we neer op een terras voor we onze weg vervolgden. De koffie met wat lekker lieten we ons goed smaken.

De visdief in de aanval

Terwijl ik op de de Waddendijk bij Lauwersoog te genieten van het uitzicht en met het fotograferen van de steenlopers vloog er regelmatig een visdief over. De visdief bracht dit lekkere maaltje vast naar de jongen, maar waar deze zaten heb ik niet kunnen ontdekken.

Terwijl ik daar stond werd ik op een gegeven moment belaagd door visdieven.

Met veel herrie kwam de visdief aanvliegen en scheerde dan vlak boven mijn hoofd. Dat was best een rare gewaarwording

Ik had verhalen gehoord van buizerds en eksters die mensen werkelijk aanvallen en wist dus niet wat deze visdieven van plan waren. Deze visdieven vlogen echter niet lager dan een meter boven mijn hoofd.

Ik ben dus blijven staan en heb getracht de aanvallen op beeld vast te leggen.

Terwijl het ene peloton bezig was met de aanval ging de andere gewoon door met het verzamelen van voedsel.

Sluitertijd 1/2000, f/9, ISO 400, Shutter priority, brandpuntsafstand 235 mm.

Ik heb daar ter plekke nog wel even aan de film ‘The Birds’ gedacht.

Steenlopers bij Lauwersoog

Terwijl ik richting de R.J. Cleveringsluizen keek zag ik onderaan de dijk scholeksters en kleine steltlopertjes lopen. Al snel zag ik dat het steenlopers waren.

Steenlopers en scholeksters stonden gebroederlijk bij elkaar.

Ook deze fotoserie is gemaakt met mijn nieuwste aanwinst. Met de Canon 100 – 400 mm objectief. Dit objectief heb ik tweedehands gekocht, nieuw is mij veel te duur. 😜

Steenlopers zijn vooral op dijken en strekdammen te vinden.

Er vloog een groepje op om vervolgens een eindje verderop weer neer te strijken.

Terwijl ik daar aan het fotograferen was gebeurde er nog iets bijzonders, maar daarover morgen meer.

Uitzicht op de Waddenzee

Na de fotosessie in de vissershaven fietste ik naar de veerhaven van Lauwersoog. Vanaf hier vertrekt de veerboot naar Schiermonnikoog.

Ik zette mijn fiets onderaan de dijk en liep de dijk op.

Vanaf de dijk had ik uitzicht over De Waddenzee. De blik naar het oosten.

Naar het westen hebben we zicht op de R. J. Cleveringsluizen. Op dit moment wordt er groot onderhoud gepleegd aan de sluizen.

Maar het mooiste uitzicht vind ik het uitzicht over de Waddenzee. Aan de horizon ligt het Waddeneiland, Schiermonnikoog.

De veerboot van 15.30 uur voer de haven uit op weg naar Schiermonnikoog.

Onder aan de dijk ontdekte ik iets bijzonders, maar daarover morgen meer.

Bergeenden met jongen

Vanaf de Waddendijk op Texel had ik een mooi uitzicht op de Waddenzee waar twee vissersboten uit Yerseke en Zierikzee aan het vissen waren.

Toen ik weer bij de auto binnendijks kwam zag ik in de verte bergeenden met jongen zwemmen. Vorig jaar trof ik meerdere bergeenden met jongen, maar toen waren we drie weken later in de tijd. Op dag 6 van deze vakantie had ik dan eindelijk geluk en kon ik ‘mijn’ eerste jongen bewonderen.

Ik ben voorzichtig hun kant opgelopen om ze niet te verstoren. De sterke zoomfunctie van de bridgecamera deed de rest.

Rosse grutto op het Wad

Op onze tweede vakantiedag op Texel ging ik tijdens eb naar het Wad.

In de verte liepen langs de vloedlijn een groepje steltlopers te foerageren.

Toen ik inzoomde zag ik dat het een groepje rosse grutto was. De rosse grutto is compacter en zwaarder gebouwd dan de gewone grutto. Tevens heeft de rosse grutto kortere poten.

Het vrouwtje is in zomerkleed veel bleker gekleurd en heeft ook een langere snavel dan het mannetje. De soort is alleen doortrekker en wintergast in Nederland. Een echte wadvogel; je vindt daarom de grootste aantallen rosse grutto’s in de Waddenzee. Het zijn sterke vliegers die in één keer lange afstanden kunnen afleggen.

Hebbes, een lekkere dikke pier.

Ik heb er ook een filmpje van gemaakt.

Kolonie grote sterns op Texel

Tussen de oude en nieuwe waddendijk op Texel zat een kolonie grote sterns. Deze kolonie zat op loopafstand van ons vakantiehuis. Met de camera’s mee nam ik er regelmatig een kijkje.  Het waren er verschrikkelijk veel, wellicht wel duizenden. Het was een indrukwekkend gezicht en een oorverdovend lawaai. Zie deze site voor meer informatie over de grote stern op Texel.

Vele voorbijgangers stopten om het spektakel te  aanschouwen.

Van tijd tot tijd vloog er een grote groep sterns op. Het ziet er voor ons ongeordend uit. Het is een wonder dat ze niet tegen elkaar aanvliegen.

Tussen de volwassen sterns staan de bontgekleurde jongen.

De sterns visten op de Waddenzee. Hun voedsel bestaat vooral uit zandspiering, haring en sprot. Ze namen hun buit mee naar de kolonie om daar aan hun jongen te voeren. Het viel nog niet mee om de snel vliegende sterns goed op de foto te krijgen. Met de bridgecamera lukte het sowieso niet. Het is me gelukt met de Canon zoomlens. Ik heb diverse instellingen geprobeerd en na veel geduld en vele pogingen heb ik er een acceptabele serie aan overgehouden.

This slideshow requires JavaScript.

 

Aan de Waddendijk op Texel

Onlangs brachten we een midweek door op Texel. We zijn al tientallen keren op Texel geweest, maar het was voor het eerst dat we een huisje huurden aan de oostkant van het eiland. We troffen het geweldig met de plek, het huisje, het weer en het gezelschap. Het was een vakantie waar we allemaal met veel plezier op terugkijken. In de komende series neem ik jullie graag mee naar deze vakantie.

Mijn man en ik huurden een 6-persoonshuisje. We nodigden onze kinderen uit om ook een dag en eventueel een nacht te komen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd… ze reisden de eerste dag met ons mee en de laatste dag weer met ons terug. Helaas kon onze schoonzoon geen vrij krijgen en kon hij dus niet met ons mee.

Ons huisje lag op loopafstand van de Waddendijk. Onze dochter trok hier een sprintje de Waddendijk op.

Vanaf de nieuwe Waddendijk heb je een prachtig uitzicht.

Tussen de de oude en nieuwe waddendijk liggen natuurgebieden waar veel zout water onder de dijk doorsijpelt. Dit maakt de grond ongeschikt voor landbouw, maar interessant voor natuurliefhebbers. Door de aanwezigheid van ondiepe waterplassen is het een paradijs voor veel wad- en weidevogels. Wadvogels zoals de kluut en de bontbekplevieren gedijen hier goed. Het zijn rijke broedplaatsen voor sterns en kluten.

Op onderstaande foto’s lijkt het erop dat iemand heeft geprobeerd het slijk tussen de oude en nieuwe dijk te bewandelen. De kleding met het opgedroogde slijk zijn daar meerdere dagen blijven liggen.

De brede strook tussen de weg en het natuurgebied stond vol met diverse planten waaronder de brede orchis. Ik was aangenaam verrast door de vele dagvlinders die zich tegoed deden aan het lekkers wat deze bloemen bracht.

Groot was dan ook mijn verontwaardiging toen ik zag dat op een dag alles was weggemaaid. Met het gras lagen ook alle bloemen zielig te verdorren. Er was natuurlijk geen vlinder meer te bekennen…

 

Wordt vervolgd.