Wandelaars in de regen en bijzondere strandhuisjes

De weersvoorspelling voor tweede pinksterdag zag er niet best uit en helaas zaten ze er deze keer niet naast. Het regende de hele dag in het hele land en zo ook op Texel. Mijn oudste zus was in de loop van de middag op eerste pinksterdag gearriveerd. Voor haar vond ik het extra sneu. Maar hoe liep het verder af met de stoere wandelaars? Op tweede pinksterdag zouden ze namelijk de tweede helft van de Waddenzeetour lopen. Er werd druk gedebatteerd, maar uiteindelijk besloten ze wel te gaan wandelen. Ik dropte ze deze keer bij de vuurtoren want zo hadden ze de wind in de rug.

Nadat ik ze bij de vuurtoren had uitgezet reed ik naar Kaap Noord. Vanaf dat punt maakte ik enkele foto’s van de vuurtoren.

Vervolgens wandelde ik naar het strand. Misschien zou ik de stoere wandelaars nog treffen. En ja hoor, toen ik het strand op wandelde kwamen zij net aangelopen. Nadat we een paar woorden hadden gewisseld vervolgden zij hun weg. Stoer.

Ik richtte mijn camera op de waddenveer naar Vlieland. Zo te zien had de schipper een vrije dag. Misschien was het weer te slecht. Terwijl ik daar foto’s maakte kwam er nog een stoer iemand aangelopen. Zo te zien was deze man bezig met een fietsvakantie.

Ik ben al vaak bij Kaap Noord geweest, maar de strandhuisjes aldaar waren mij nog niet eerder opgevallen. Op de meeste stranden zijn de strandhuisjes identiek, maar op dit strand zijn ze allemaal verschillend.

Sommige strandhuisjes zijn heel mooi, anderen zijn rijp voor de sloop. Het meest opvallende strandhuisje is die van kunstenares Angelina van der Vliet. Ik heb me daar een tijdje, ondanks de regen, heerlijk uitgeleefd. Na deze fotosessie werd het tijd om de warmte en gezelligheid van het vakantiehuis weer op te zoeken.

Voor in de middag kreeg ik een berichtje van de wandelaars dat ik ze weer mocht oppikken bij de IJzeren Kaap. Als verzopen katten kwamen ze aangewandeld, maar de missie was wel volbracht. Ze hadden ruim 14 km gelopen en zo waren ze in twee dagen langs de hele Texelse waddenkust gewandeld. Chapeau!

Wandelaars en loopeenden

Op de derde dag van onze vakantie op Texel kwamen er nog meer familieleden op bezoek. Mijn jongste zus en haar jongste zoon kwamen ‘s ochtends op tijd met de boot over.

Vorig jaar hebben mijn man en mijn zusje in drie dagen tijd het gehele traject langs de Noordzeekust op Texel gewandeld. Dit jaar hadden ze als doel om het gehele traject langs de Waddenzee te voltooien. Dat was de reden dat wij ze bij de boot stonden op te wachten. Ze startten namelijk meteen bij de boot met hun missie. Voor in de middag heb ik ze weer opgepikt bij de IJzeren Kaap. Ze hadden een wandeling van 13,6 kilometer gemaakt.

Terwijl een grote neef zorgde dat de auto en de zoon van mijn zus bij het vakantiehuis kwamen maakte ik met de auto een tochtje over het eiland. Wat betreft het weer hadden we twee hele mooie dagen gehad, maar op die eerste pinksterdag viel het weer tegen. Dat was met name sneu voor de nieuwste gasten.

In de buurt van dit huis parkeerde ik de auto en maakte een korte wandeling richting de schapenboet. Een boet is een Westfriese benaming voor schuur of bijschuur. De aanduiding komt voor in het noordelijk deel van Noord-Holland. Op het Texel duidt de benaming vooral een kleine schuur aan die diende als opslag voor hooi en ander voer voor de schapen. Vrijwel alle schapenboeten staan op Texel met de platte kant (en de toegangsdeur) naar het noordoosten, omdat de wind op Texel voornamelijk uit het zuidwesten waait. Het dak van de schapenboeten is bedekt met riet of dakpannen en de relatief lage muren, hebben kleine raampjes. Schapen stonden echter nooit zelf in een boet, daar was de schuur te klein voor. De schuurtjes op Texel werden gebouwd op land dat ver bij de boerderij vandaan lag. De boeten hebben een karakteristieke vorm, met een zadeldak dat aan één kant is afgeschuind. Hoewel de meeste vanwege ruilverkaveling in onbruik zijn geraakt, is een aantal van deze karakteristieke schuren behouden en gerestaureerd. Bron is Wikipedia. Terwijl ik de schapenboet stond te bestuderen kwam vanuit het niets drie loopeenden aangelopen. Ze waren niet bang voor mij, ze passeerden mij en verdwenen in het weiland naast de schapenboet. Een bijzondere ontmoeting.

Een geelgors op Anser Es

Een van de vele mooie fietstochten door Drenthe vind ik de route door Ansen en over de Anser Es.

Op de Anser Es heeft men vele akkers ingezaaid met rogge en insectenvriendelijke bloemen, zoals korenbloemen. Je kunt aan de neergeslagen bloemen wel zien dat er de dag ervoor felle buien met veel neerslag over de akkers is getrokken.

De insecten maakten dankbaar gebruik van de korenbloemen.

Nadat ik een tijdje bij de korenbloemen had gefotografeerd fietste ik verder om te gaan posten op een plek waar ik de vorige keer de geelgors had gezien. Ik ging in de berm zitten en wachtte rustig af. In afwachting van de geelgors maakte ik een foto van voorbijgangers.

En daar zag ik een vogeltje landden in het groen. Een geelgors. Inzoomend zag ik dat het mannetje een bloemetje had meegenomen voor zijn vrouwtje…

Doordat ik geduldig bleef wachten verscheen er nog een aantal keren een geelgors. Iedere keer had de vogel een snavel vol met voedsel.