De weersvoorspelling voor tweede pinksterdag zag er niet best uit en helaas zaten ze er deze keer niet naast. Het regende de hele dag in het hele land en zo ook op Texel. Mijn oudste zus was in de loop van de middag op eerste pinksterdag gearriveerd. Voor haar vond ik het extra sneu. Maar hoe liep het verder af met de stoere wandelaars? Op tweede pinksterdag zouden ze namelijk de tweede helft van de Waddenzeetour lopen. Er werd druk gedebatteerd, maar uiteindelijk besloten ze wel te gaan wandelen. Ik dropte ze deze keer bij de vuurtoren want zo hadden ze de wind in de rug.

Nadat ik ze bij de vuurtoren had uitgezet reed ik naar Kaap Noord. Vanaf dat punt maakte ik enkele foto’s van de vuurtoren.

Vervolgens wandelde ik naar het strand. Misschien zou ik de stoere wandelaars nog treffen. En ja hoor, toen ik het strand op wandelde kwamen zij net aangelopen. Nadat we een paar woorden hadden gewisseld vervolgden zij hun weg. Stoer.

Ik richtte mijn camera op de waddenveer naar Vlieland. Zo te zien had de schipper een vrije dag. Misschien was het weer te slecht. Terwijl ik daar foto’s maakte kwam er nog een stoer iemand aangelopen. Zo te zien was deze man bezig met een fietsvakantie.

Ik ben al vaak bij Kaap Noord geweest, maar de strandhuisjes aldaar waren mij nog niet eerder opgevallen. Op de meeste stranden zijn de strandhuisjes identiek, maar op dit strand zijn ze allemaal verschillend.

Sommige strandhuisjes zijn heel mooi, anderen zijn rijp voor de sloop. Het meest opvallende strandhuisje is die van kunstenares Angelina van der Vliet. Ik heb me daar een tijdje, ondanks de regen, heerlijk uitgeleefd. Na deze fotosessie werd het tijd om de warmte en gezelligheid van het vakantiehuis weer op te zoeken.

Voor in de middag kreeg ik een berichtje van de wandelaars dat ik ze weer mocht oppikken bij de IJzeren Kaap. Als verzopen katten kwamen ze aangewandeld, maar de missie was wel volbracht. Ze hadden ruim 14 km gelopen en zo waren ze in twee dagen langs de hele Texelse waddenkust gewandeld. Chapeau!