Na de fotoserie van de kievit in buurtschap Nederland reed ik via Baarlo naar Blankenham. Daarbij reed ik over de dijk die loopt van Blokzijl naar Kuinre. Ik noem deze dijk altijd de Blankenhammerdijk, maar kijkend op Google Maps kwam ik erachter dat deze dijk drie andere namen heeft en wel de Kuinderdijk, Blokzijlerdijk en Hammerdijk. Deze dijk vormde tot 1942 de scheiding tussen de Zuiderzee (en later het IJsselmeer) en het vaste land.

Bij de linkerfoto kijken we naar het oosten, naar het oude land. Bij de rechterfoto kijken we naar het westen, naar het nieuwe land. Zie Google Maps.

Mijn volgende stop was bij het hoogwaterkanon en het kruithuisje. Bij hoogwater werden de bewoners gewaarschuwd met kanonschoten…

• 1 seinschot : wanneer het waterpeil van de Zuiderzee met 2.30 meter was gestegen t.o.v. het normale peil.
• 2 seinschoten : bij een verdere stijging met 50 cm tot een hoogte van 2.80 meter.
• 3 seinschoten: zodra het water tot aan de kruin van de dijk stond.
• 4 seinschoten : bij een dijkdoorbraak.

Blankenham is ontstaan toen de buurschap IJsselham zich in tweeën splitste. Oorspronkelijk kreeg het de naam In den Hamme. Later werd het vernoemd naar Frederik van Blankenheim, bisschop van Utrecht. Op 26 juni 1418 gaf deze bisschop de Blankenhammiggers het recht een eigen kerk te stichten, omdat de inwoners te ver van de kerk van IJsselham woonden. In september 2022 maakte ik samen met mijn fotomaatje een rondje om de kerk. Die serie is hier te zien.

In Blankenham staan idyllische huisjes tegen de dijk ‘geplakt’. Bang zijn voor overstromingen hoeft niet meer, de zee is nu ver weg. Door de eeuwen heen zijn er vele dijkdoorbraken geweest. In 1825 bijvoorbeeld brak de dijk door op maar liefst zes plaatsen. Na elke dijkdoorbraak ontstond er achter de dijk een diep gat waarin het water bleef staan, kolken of wielen genoemd. Op die plekken was de dijk niet meer te dichten. Om de kolk heen werd dan een nieuw stuk dijk aangelegd. Vandaar dat de dijk zo’n slingerend verloop heeft. Voor de huidige bewoners is het leuk wonen aan een privékolk. Voor de motorrijders is deze slingerende dijk een feestje…

In onze tienerjaren fietsten we wel eens over deze dijk en dan stopten we om naar het huis van Kayak te kijken. Kayak was een symfonische rockgroep uit de zeventiger jaren. Wij vonden dat toen heel interessant. We waren toen in de veronderstelling dat de hele groep daar woonde.

Tijdens mijn rit een paar weken geleden was ik wel benieuwd waar dat huis stond. Ik had echter geen idee. Speurend op internet vond ik de hoes Royal Bed Bouncer met daar achterop het adres. Verder speurend op internet kwam ik erachter dat op dat adres niet de groep Kayak woonde, maar de manager Frits Hirschland. Op deze site kun je erover lezen. Vervolgens ging ik op Google Maps kijken op welk adres dat nu was. En wat wil het toeval…. op dat adres heb ik onderstaande foto gemaakt.