Vandaag zet ik de wintertaling in de schijnwerpers. De foto’s zijn gemaakt op twee verschillende momenten in het vogelrijke natuurgebied Wagejot op Texel.

Wintertalingen zijn kleine eenden die voornamelijk in open gebieden met een moerassig karakter leven. In de winter verblijven ze in grote groepen in Nederland. Als broedvogel heeft de wintertaling het echter moeilijk; de aantallen zijn afgenomen door verdroging en veranderingen in hun leefgebieden. De Waddeneilanden vormen een belangrijk overwinteringsgebied voor deze soort. In de winter zijn wintertalingen soms in grote groepen op open water te zien. De wintertaling is een algemene broedvogel in het holarctische gebied. Vooral in Finland, met zijn vele meren, komen enorme aantallen voor, gevolgd door Zweden en Noorwegen. Ook in Rusland is de soort wijdverspreid en talrijk.

Wintertalingen zoeken hun voedsel door het wateroppervlak te filteren en door te grondelen. Tijdens het broedseizoen geven ze de voorkeur aan dierlijk voedsel, zoals wormen, insecten en kleine kreeftachtigen. In de winter bestaat hun dieet voornamelijk uit zaden van waterplanten, grassen en landbouwgewassen.

Een vrouwtje wintertaling foerageerde behoedzaam door het slik en liet daarbij een duidelijk spoor achter. Omdat de wintertaling vaak grondelt in de bovenste slijklaag, is deze soort bijzonder kwetsbaar voor botulisme.

Een mannetje wintertaling samen met scholeksters. Deze combinatie laat duidelijk zien hoe klein de wintertaling eigenlijk is in vergelijking met andere eenden. Het subtiele, sierlijke uiterlijk van het mannetje wintertaling is in contrast met het zwart-witte verenkleed en de stevige bouw van de scholeksters.

Tot slot een vrouwtje wintertaling, rustend in het zachte zonlicht. Haar subtiele, bruin gestreepte verenkleed biedt perfecte camouflage in de natuurlijke omgeving. In het zonnetje komt haar fijne tekening mooi tot zijn recht.