Winterse plaatjes op de Wetering

Vanaf de Hoogeweg reed ik door naar de Wetering, de plek waar ik ben geboren en opgegroeid. De rijp op de velden glinsterde in het eerste zonlicht, maar verdween al snel als sneeuw voor de zon. Alleen op de schaduwrijke plekken bleef het landschap wit bevroren. Voor veel mensen brengt ijs plezier, vooral als er hoop is dat er binnenkort geschaatst kan worden. Voor de watervogels daarentegen betekent een laagje ijs meteen een uitdaging: het bemoeilijkt hun zoektocht naar voedsel.

Ik parkeerde mijn auto in de buurt van de waterinlaat aan Wetering Oost (zie Google Maps). Op het ijs had zich een groepje grote Canadese ganzen verzameld. Verderop, op een paal achter hen, stond een aalscholver.

Aan de andere kant van de weg stonden een blauwe reiger en een zilverreiger werkeloos in het berijpte weiland, alsof ze wachtten tot de zon het ijs zou breken. Toen ik met de overzichtsfoto maakte was de blauwe reiger al weggevlogen, waarschijnlijk op zoek naar een plek waar hij wΓ©l kon vissen.

Het weiland werd druk bevolkt door een grote groep grauwe ganzen, aangevuld met enkele grote Canadese ganzen. Ook hier stond een grote Canadese gans op het ijs. In de lucht was het een komen en gaan van ganzen, een voortdurend schouwspel van beweging. Soms heb ik moeite om de brandgans en de grote Canadese gans uit elkaar te houden. Ze hebben beide een zwart-witte kop, maar verschillen in formaat en koptekening. Op deze site wordt het verschil op een leuke manier uitgelegd. Nu nog onthouden: wie had ook alweer welke koptekening?

Wordt vervolgd.

12 thoughts on “Winterse plaatjes op de Wetering

Leave a reply to Jetskefotografie Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.