Op een vroege ochtend bezocht ik het Woldlakebos met als doel uitsluipende libellen te zien en te fotograferen. Vooral in het voorjaar en de vroege zomer is het Woldlakebos een uitstekende plek om uitsluipende libellen te observeren — het moment waarop ze hun larvenhuid verlaten en transformeren tot volwassen insecten.

Hoewel de naam anders doet vermoeden, is het Woldlakebos geen dichtbegroeid bos, maar een moerasbos (ook wel broekbos genoemd) met veel sloten en natte plekken. In combinatie met de brede paden, die in de zon snel opwarmen is het een ideaal leefgebied voor vlinders en libellen.


Toen ik arriveerde, was het nog zo vroeg dat er nog dauwdruppels aanwezig waren. Als eerste trof ik een groepje waterjuffers aan, die niet konden vliegen omdat ze eerst moesten wachten totdat de dauwdruppels waren verdwenen. Even verderop ontdekte ik een viervlek, een libel die nog volledig bedekt was met glinsterende dauwdruppels. Bij nadere beschouwing bleek deze viervlek één van zijn vier vleugels te missen.


Door goed te speuren tussen het hoge gras ontdekte ik allerlei insecten. Op de eerste foto zijn parende langpootmuggen te zien. De tweede foto toont een rups van de rietvink, een nachtvlindersoort die in moerassige gebieden voorkomt. Op de derde foto hangt een spinsteltmug — een soort waar ik nog niet eerder van had gehoord. Tot slot is op de laatste foto een strekspin vastgelegd in zijn web. Deze soort kwam ik die ochtend meerdere keren tegen.




Op dit vroege tijdstip vlogen er nog niet veel libellen rond. De soort die ik het meest waarnam was de smaragdlibel, herkenbaar aan zijn glanzende, groenige lijf. Aan een grasstengel hing een vroege glazenmaker, vermoedelijk een vers uitgeslopen exemplaar gezien zijn frisse kleuren en tere vleugels. Ondanks intensief speuren heb ik geen libellen aangetroffen die op dat moment daadwerkelijk aan het uitsluipen waren. Wel zag ik op meerdere plekken de achtergebleven larvehuidjes — stille getuigen van het uitsluipproces dat eerder had plaatsgevonden.



Hoe dan ook, ik heb er volop van genoten en kon op deze manier mijn werkdag op een fijne manier beginnen. Ik ga zeker nog een keer terug, in de hoop dan wél uitsluipende libellen te treffen.

De morgenstond heeft goud in de mond, dat blijkt maar weer uit deze serie. Vorig jaar had ik het geluk bij het bezoekerscentrum op het Dwingelderveld een aantal uitstulpingen van de viervleklibel mee te maken. Een dag slechts, de volgende dagen zag ik alleen maar resten van de larvehuidjes.
LikeLiked by 1 person
Het is dan zo mooi in de natuur.
Dat was een mooie ervaring in het Dwingelderveld.
Fijn en leuk dat je hier weer langskwam reageerde! 😊
LikeLike
Het moet even meezitten om uitsluipers te vinden. Maar bij gebrek daaraan heb je er toch weer een mooie serie van gemaakt.
LikeLiked by 1 person
Ik heb één keer meegemaakt dat ik er op een vroege ochtend vele zag uitsluipen, dat wilde ik nog wel een keer beleven.
Als je goed en langer kijkt is er nog veel kleins te zien in de natuur.
LikeLiked by 1 person
De achter gebleven huid zal ik al verschillende keren maar de uitsluipers nog nooit
LikeLiked by 1 person
Het is wel mooi om mee te maken. Op zo’n moment besef je weer hoe mooi de natuur in elkaar zit.
LikeLiked by 1 person
Dat was de moeite om deze uitstap te doen. Juffers en libellen met waterdruppels, ik droom ervan. Prachtige reeks.
LikeLiked by 1 person
Dankjewel, Joke. 😊
Binnenkort nog maar een keer op herhaling en dan met een andere lens. Mits de agenda het toelaat.
LikeLiked by 1 person
Ik wens je het van harte toe!
LikeLiked by 1 person
Mooi dat je je werkdag met het ‘schrijven met licht’ kon combineren. Heel af en toe probeer ik het ook wel te doen. Jammer dat je missie niet helemaal geslaagd was, wellicht een volgende keer.
LikeLiked by 1 person
Voor geest en lijf is dit een geweldig begin van de dag.
Ook daar ‘moet’ ik nog een keer terug om ze te zien uitsluipen.
LikeLiked by 1 person