Een tijdje geleden gingen Jan en ik weer eens op pad naar Het Wad bij Peazens-Moddergat. We komen daar wel vaker samen; het is een plek die ons allebei steeds weer trekt. Maar deze keer hadden we een bijzonder doel: we wilden helemaal naar het uiterste puntje van de lange pier. Voor mij was die tocht niet nieuw – afgelopen zomer heb ik dit punt al een paar keer bereikt. Maar voor Jan was het de eerste keer. Tot voor kort was die afstand voor hem simpelweg te groot. Nu hij echter een elektrische rolstoel heeft, leek het haalbaar. Het zou een nieuwe stap zijn in onze gezamenlijke tochten – letterlijk en figuurlijk. Vandaag publiceer ik het tweede deel van ons avontuur.
We wandelden en rolden gestaag verder richting het einde van de strekdam. Het was prachtig weer: een zacht briesje en een heldere lucht maakten het uitzicht over het Wad indrukwekkend. Onderweg namen we de tijd om te genieten van de rust en de natuur. Op het Wad foerageerden veel vogels. De meeste bleven op afstand, maar deze tureluur stond mooi binnen het bereik van mijn telelens.
In de verte zag ik de veerboot van Lauwersoog naar Schiermonnikoog varen. Toen ik de foto’s op het scherm bekeek, dacht ik dat ze mislukt waren – het beeld was wazig en vervormd. Wat ik op dat moment nog niet wist, was dat dit werd veroorzaakt door luchtspiegeling, ook wel een fata morgana genoemd. De veerboot lijkt te zweven boven het Wad. Jan legt dit verschijnsel mooi uit in dit bericht.
Op het verste punt van de strekdam namen we een pauze en genoten we van onze lunch. Terwijl we even uitrustten, keken we om ons heen – en vooral achterom. Pas toen zagen we goed hoe ver we gekomen waren. De lange weg over de dam lag achter ons, en Paezens-Moddergat was ver weg. Het was een moment van voldoening.
Op de terugweg wees ik Jan op een lepelaar die in het ondiepe water stond te foerageren. We bleven even staan en kwamen al fotograferend langzaam dichterbij. De dikke afhangende kuif en de oranjegele borstvlek zijn kenmerkend voor het broedkleed. De wind speelde mooi met de veren van de lepelaar.
Toen we iets te dichtbij kwamen, koos de lepelaar het luchtruim. Met krachtige vleugels steeg hij op en vloog in een wijde boog langs ons heen, richting de verre kwelders. Even later was hij slechts een witte stip tegen de horizon.
We namen nog even de tijd om uit te kijken over de gebarsten waddenklei. Voor ons zat de tocht over de strekdam erop. Terwijl wij teruggingen, passeerden we drie mannen die juist aan hun avontuur begonnen: een wadlooptocht onder begeleiding van een gids. Die was duidelijk te herkennen aan de stok waarmee hij het terrein verkende.
Schrijven met Licht 
Leuke foto’s van de lepelaar maar wat een weids uitzicht kregen jullie daar aangeboden.
LikeLiked by 1 person
Het Wad staat garant voor een weids uitzicht.
Echter bij wind scheelt het een jas vergeleken met onze woonplaats. Vrijdag was ik nog aan het Wad om iemand op de veerboot te zetten. Ik waaide bijna uit m’n broek en ben snel weer vertrokken. 😀
LikeLiked by 1 person
Die desolaatheid en weidsheid, de luchtspiegelingen, de lepelaar tussen de glinsteringen. Prachtige beelden, Jetske!
LikeLiked by 1 person
Het voelt daar als het einde van de wereld.
Aanvankelijk was ik niet blij met het tegenlicht, want dat is lastig fotograferen, maar deze keer pakte het goed uit.
LikeLiked by 1 person
Mooi dat het gelukt is om de strekdam af te lopen en te rijden, dat moet voor Jan een bijzondere ervaring zijn geweest. Mooie foto’s heb je weer gemaakt. De gebarsten klei geeft mooi de droogte aan.
Fijne werkweek !
LikeLiked by 2 people
Ja heel fijn dat de missie geslaagd is.
Dankjewel. Ook voor jou een goede werkweek gewenst.
LikeLiked by 1 person
Dat heb je goed ingeschat, het was echt een topdag. We hadden het er al vaak over gehad, maar lopend was die strekdam al jaren veel te lang voor me. Met de komst van mijn demontabele rolstoel gaat er hier en daar weer een wereld voor me open. Hier op het Wad kwamen we gevoelsmatig zelfs zo’n beetje tot het einde van de wereld.
LikeLiked by 2 people
Een uitzicht waar ik alleen kan van dromen. Ik hou van die droge kleigrond of slib. Wel heel ver dat jullie kunnen op het wad gaan. Schitterend die lepelaar. Alles eigenlijk. Ik geniet enorm. En ja de fata morgana…
LikeLiked by 1 person
Ik zou je graag meenemen om het met ons mee te beleven… 😀
LikeLiked by 1 person
Mooie foto’s, Jetske, we hadden het niet beter kunnen treffen die dag. Het uitzicht was onderweg steeds prachtig, dankzij het heldere weer. Jouw foto van de fata morgana van de veerboot naar Schier vind ik echt geweldig. Hij lijkt echt boven het Wad te zweven. Ook het laatste deel van de ‘zwevende’ zeedijk in het oosten is trouwens nog mooi te zien.
LikeLiked by 1 person
Het is maar goed dat jij met je fata morgana verhaal kwam want anders waren die foto’s in de prullenbak beland. 🫣
LikeLiked by 1 person
Dat zou toch zonde geweest zijn! Nu heb je in ieder geval het bewijs dat je prachtige fata morgana’s hebt gezien. 🙂
LikeLiked by 1 person