Een nieuw deurtje voor de kippen

Mijn vaste volgers weten inmiddels dat we scharrelkippen hebben. Ze scharrelen niet door de hele tuin, maar in een afgezet gedeelte met voldoende ruimte. Een aantal jaren geleden hebben we de kippenren afgedekt met een net. Dit was nodig omdat roofvogels zich tegoed deden aan onze kippen. De kippen en de haan gingen op stok in een nachthok wat niet afgesloten kon worden. Dat ging jarenlang goed totdat…

Op een nacht werden we gealarmeerd door heel veel kabaal in de kippenren. De volgende ochtend bleek dat er meerdere kippen en de haan gedood waren door een predator. De gesneuvelde haan op onderstaande foto was het minst toegetakeld en daarom durf ik die foto hier wel te tonen.

Het is een klein roofdier geweest die door een klein kiertje kon kuipen. Wellicht een marterachtige. Om te voorkomen dat de predator weer zou toeslaan moesten we met spoed maatregelen nemen. Het nachthok moet ‘s nachts afgesloten kunnen worden. Met hulp van een handige en sterke neef hebben we onderstaand onderkomen gerealiseerd. De oude kuubskist te zien op de eerste foto hebben we verwijderd. Deze hadden we in gebruik voor de kalkoen die we bij de kippen hadden lopen. De kalkoen is er niet meer. Het andere nachthok c.q. leghok hebben we tegen de kippenren aangeschoven.

Vervolgens heeft mijn neef van het afvalhout een schuifdeurtje gemaakt. Met behulp van een sjorbandje is het deurtje buiten de kippenren te bedienen.

De kippen moesten eerst wennen aan deze nieuwe constructie. De eerste twee avonden moesten we ze naar binnen dirigeren. Op de derde avond deden ze dat al keurig zelf. Vlak voordat het donker wordt laten we het deurtje zakken en ‘s morgens schuiven we het deurtje weer naar boven.

Het kippenhok heb ik afgespoten met de hogedrukreiniger en vervolgens zwart geverfd. Ik vond het leuk om de tekst van de oude kuubskist te behouden…

CUM LAUDE WITLOF B.V. 94

Het volgende project staat ook al op de planning. Aan de noordkant van de nieuwe bloemenborder en het nachthok komt een vlechtscherm van wilgentenen. Dat scherm wordt 3.60 meter lang en moet beschutting geven tegen de noordenwind. Dat scherm ga ik zelf vlechten met onze eigen wilgentenen. Ik heb het bestudeerd op YouTube en als ik dat zo zie dan moet dat gaan lukken. Eerst nog even geduld hebben want het blad moet er eerst af zijn voordat de wilgen geknot kunnen worden.

De Stelling in Koehoal

Jan en ik reden in een rustig tempo over de Sédyk nabij de Waddenkust naar het oosten. Vanuit de auto zag ik een gebouw tegen de dijk aangeplakt. Het leek me goed om hier weer een stop te maken en dit gebouw van dichtbij te bekijken.

Het bleek te gaan om een bunker wat onderdeel was van Stelling Koehoal. De stelling maakte deel uit van de Duitse luchtverdediging. De stelling bestond in totaal uit 4 bunkers, 3 stenen gebouwen, een grote houten barak, parkeerterreinen, wachtposten, een geschutsplateau voor 4 stuks artilleriegeschut aan de zeekant van de zeedijk. Het gehele gebied was afgezet met een prikkeldraadversperring en landmijnen. Alleen deze bunker bleef behouden. De informatie wat op het bord naast de bunker stond vermeld is ook te lezen op deze site.

We fotografeerden de bunker vanaf diverse kanten. De bunker was gesloten. Uiteraard gluurde ik wel via de ramen naar binnen.

Ook hier liepen veel schapen op de dijken. Ik had jullie nog niet verteld dat het daar wel flink stonk naar schapenstront. Zelfs tot in de auto. Dat laatste kan natuurlijk gekomen zijn doordat we er met onze wandelschoenen per ongeluk in waren gestapt…

Geslaagd

Overdag was het een mooie herfstdag, maar aan het einde van de maandag sloeg het weer om. Er vielen fikse regenbuien en er stond een stevige wind. Toen het weer droog was ging ik met de camera naar het kanaal Steenwijk – Ossenzijl. Een paar kilometer verderop deed onze dochter op dat moment examen voor het roeien. Wat betreft het praktijkexamen trof ze het dus niet. Wind is namelijk heel lastig bij het roeien in de instabiele Skiff. De kans was groot dat het praktijkexamen daarom zou worden uitgesteld…

Op het tijdstip waarop ik dacht dat ze ongeveer klaar zou zijn ben ik spontaan naar de roeivereniging gereden. Door een eerdere fotosessie bij de roeivereniging kende ik de daar de weg en ik werd daar dan ook hartelijk begroet. Ter plekke hoorde ik dat het praktijkexamen ondanks het weer wel door was gegaan.

Toen ik daar arriveerde was onze dochter nog bezig met het theorie-examen. Eindelijk kwam ze uit de kamer en liet ze stralend haar diploma’s zien. Geslaagd! Zij heeft twee diploma’s tegelijk gehaald. Nu gaat ze door voor Skiff 2. Daarnaast is ze uitgenodigd door de wedstrijddames om met hen mee te roeien. Kennelijk heeft ze aanleg.

Behalve dat ze gevoel heeft voor de techniek van het roeien vind ze het een heerlijke sport. Ze geniet van het buiten zijn, van de geur van het water, van de stilte, van de wolkenluchten en van de zonsondergangen… het zit in de genen.

Unesco Werelderfgoed

Op 26 juli j.l. is ‘De Koloniën van Weldadigheid’ in Frederiksoord, Wilhelminaoord, Veenhuizen en het Vlaamse Wortel bijgeschreven op de lijst van Unesco Werelderfgoed. Dat was voor mij een reden om weer eens een kijkje te nemen in Veenhuizen. Op het moment dat ik daar was, was er ook een professionele fotograaf.

In 1818 kwam Generaal Johannes van den Bosch met een ambitieus plan om de armoede in ons land te bestrijden en richtte de Maatschappij van Weldadigheid op. Hij stichtte landbouwkoloniën en de eerste kwam op de ‘woeste gronden’ zoals hij het gebied rondom Frederiksoord werden genoemd. Eind 1818 staan er 52 boerderijtjes klaar om de arme stedelingen te ontvangen. Hier kunnen ze op werk en onderdak rekenen. De kinderen gaan er verplicht naar school en er is een eigen ziekenfonds. Er komen kerken, winkels, scholen en zelfs rustoorden. Met deze sociale voorzieningen loopt de Maatschappij van Weldadigheid 80 jaar vooruit op de rest van Nederland en wordt daarmee beschouwd als de bakermat van onze verzorgingsstaat. Bron is deze site.

Het leven van de kolonisten in Drenthe was best een hard bestaan. Men moest hard werken op het land, de dagindeling werd voor je bepaald, je was verplicht om naar de kerk te gaan en je was ook nog eens mijlenver van je familie verwijderd. Bovendien werd je bij terugkeer in je oude woonplaats met minachting begroet.

Wie zich niet wilde conformeren aan de regels en de handhaving daarvan, werd ‘opgezonden’ naar de onvrije Koloniën in Veenhuizen (voor vondelingen en weeskinderen), Ommerschans (voor landlopers en bedelaars) en Merksplas (België). Veenhuizen was de grootste onvrije kolonie. Gezinnen, wezen, bedelaars en landlopers verbleven hier onder 24-uurs bewaking.

Waarschijnlijk gaat het in de periode 1818-1921 over circa 80.000 mensen in Drenthe met naar schatting één miljoen nakomelingen nu. Niet allemaal onbekende mensen. Zo vonden Daphne Bunskoek, Philip Freriks, Henny van der Most en Jeltje van Nieuwenhoven hun voorouders terug als kolonisten in de Koloniën van Weldadigheid. Op de website allekolonisten.nl kun je ontdekken of je een afstammeling bent en/of je voorvaderen in Frederiksoord (of in een van de andere koloniën) gewoond hebben.

Overal vind je de unieke historie van dit dorp terug. Er staan nog prachtige koloniehuizen met opschriften als ‘Orde en Tucht’ en ‘Werk en Bid’. Je kunt aan die namen zien voor wie het huis gebouwd is. In het huis ‘Kennis is macht’ woonde de schoolmeester en in ‘Flink en Vlug’ de gymleraar.

Nadat de moderne verzorgingsstaat kwam, met werkloosheidsuitkeringen en gezondheidszorg voor iedereen, was armoedebestrijding met het systeem van landbouwkoloniën niet langer nodig. Na 1953 werden er geen nieuwe kolonisten meer naar Veenhuizen gestuurd. En de gestichten werden geleidelijk in gebruik genomen als gevangenissen. Bron is deze site.

In Veenhuizen is nu nog een gevangenismuseum. Dit is een interessant uitje, zeker met kinderen. Je moet dit museum wel tijdig via internet bespreken.

Op deze site en deze site kun je meer informatie vinden over Veenhuizen.

Een ballonvaart voor Bert

Bert, onze neef kreeg voor z’n verjaardag van zijn beste vriend en zijn vrouw een ballonvaart aangeboden. Dit was mede als dank voor de jaren dat hij heeft geholpen met de verbouw van hun huis.

Ze hadden dit cadeau tot het laatste moment geheim kunnen houden. Mijn zus had mij op het laatste moment getipt en zo toog ik met camera’s naar het dorpje Steenwijkerwold waar de happening zou starten. En er waren meer familie- en gezinsleden aanwezig…

Twee ventilatoren blazen de ballon op met koude lucht.

In 2003 heb ik een ballonvaart gemaakt en toen mocht Bert als tienjarige jongen de ballon vasthouden terwijl deze werd opgeblazen. Hij had dus ervaring…

Er werd gecheckt of de of de vuurspuwers het deden en ook werd de ballon aan de binnenkant geïnspecteerd.

Naarmate er meer lucht in de ballon kwam hoe lastiger het was om de ballon in bedwang te houden.

En toen was het tijd om in te stappen.

Bert stuurde, op mijn verzoek, een kaartje en foto’s. Het kaartje laat de route zien waar ze overheen zijn gevaren.

Op de foto’s is te zien dat we in een waterrijk gebied wonen en dat hier nog volop ruimte is. Op de derde foto zie je de eendenkooi in Giethoorn. Je kunt goed de vier vangarmen in de hoeken van de plas zien.

Roeiles

Gestimuleerd door haar tante (mijn zusje) zit onze dochter sinds kort op roeien. Als je op roeien gaat dan betekent dat automatisch dat je les volgt. Onze dochter is bezig met de basiscursus. Volgens ingewijden heeft ze talent en heeft ze de slag al goed te pakken. Op een mooie avond mocht ik een fotoserie maken bij de roeivereniging. Behalve dat het voor mij heel leuk was om het mee te maken en te fotograferen gebruikt de vereniging de fotoserie voor op social media.

Ik kreeg eerst een rondleiding door het mooie en goed verzorgde clubhuis.

De roeiers kiezen in overleg met de instructeurs welke boot ze gaan pakken. Bepaalde boten worden gereserveerd via de site van de vereniging. De kostbare boten worden zorgvuldig uit de stalling en te water gelaten. Daarna worden de juiste peddels geselecteerd. Mijn zus zit al voor het vijfde jaar op roeien. Zij oefende die avond voor haar examen Skiff 3. De Skiff is een boot voor 1 persoon en is een hele instabiele boot. Ik heb mij laten vertellen dat je zo slagzij gaat.

Enkele boten zijn voorzien van schoenen. Kennelijk hadden ze die avond een boot gepakt die niet dagelijks wordt gebruikt. In een van die schoenen had een vogel zijn nestje gebouwd.

Toen de boten in het water lagen en de peddels waren bevestigd was het tijd om in te stappen. De instructrice was in de groep van onze dochter de stuurvrouw. Ze voeren eerst een klein rondje in de buurt van het vlot. Op zo’n moment wordt er gekeken of alles goed is afgesteld.

Na de bijstelling koersten ze op het kanaal richting Ossenzijl. Ik kon ze vanaf het naastgelegen fietspad volgen. Zo nu en dan wachtte ik ze op om foto’s te maken.

Mijn zus was in haar eentje druk aan het oefenen.

Na de roeiles wordt met elkaar alles opgeruimd. De boten worden na gebruik goed schoongemaakt. Nadien was er nog een gezellig samenzijn met een groepje onder het genot van een kopje thee.

Op de kinderboerderij

Op een prachtige zonnige ochtend gingen we met een groepje familieleden naar de kinderboerderij. Het gezelschap bestond uit de dochter en kleinkinderen van mijn zus en zwager, onze dochter en ik.

De kleinkinderen van mijn zus hebben alle drie een speciaal plekje in mijn hart. In de fotoserie kun je echter wel zien dat de jongste telg een leeftijd heeft dat ze ‘vraagt’ om gefotografeerd te worden. Door haar peuterleeftijd is ze aandoenlijk, kent ze nog geen gevaar en stapt ze overal op af. Terwijl de groten wat op de achtergrond blijven, staat zij met de neus vooraan. Zonder verder commentaar neem ik jullie mee door de fotoserie.

Enkele dieren volgen nieuwsgierig al die gasten op hun erf, andere dieren zullen wellicht blij zijn dat het sluitingstijd is…

Lichtende nachtwolken

Zo rond de langste dag van het jaar, gedurende drie weken, bestaat er kans op lichtende nachtwolken. Via social media zie ik de prachtigste foto’s voorbij komen. Gisteravond ben ik speciaal voor de lichtende nachtwolken opgebleven. Rond half elf liep ik regelmatig de tuin even in om te kijken of ik al iets zag verschijnen. Mijn camera op statief en de zaklamp stonden klaar. Eén keer toen ik de tuin inliep trapte ik bijna op een egel. Gelukkig zag ik de egel met behulp van de zaklamp net op tijd. Omdat ik geen camera met flits bij de hand had, maakte ik met de telefoon onderstaande foto. Kwalitatief geen hoogstandje, maar het gaat om het idee.

Op het moment dat ik de lichtende nachtwolken zag verschijnen zag ik ook dat het zicht op de lichtende nachtwolken teveel werd belemmerd door o.a. de hoogstamfruitbomen. Ik besloot in de auto te stappen en een ander plekje te zoeken. Ik had een plek in gedachten aan de rand van het water met zicht op het noorden, zie Google Maps. Bij aankomst bleek de oever zo te zijn begroeid dat ook daar het zicht werd belemmerd. Ik ben een klein eindje verder gereden en toen kwam ik uiteindelijk hier uit.

Ik weet wel een mooie plekje zoals aan de rand van de Beulakerwijde, maar dan moet ik op dat moment wel klaarstaan op de oever.

Lichtende nachtwolken heb ik pas leren kennen toen ik Jan en zijn weblog leerde kennen. Dat is zo 15 jaar geleden. Jan heeft een passie voor astronomische en meteorologische verschijningen en weet daar dan ook heel veel van. Vandaag heeft Jan dit onderwerp ook op zijn weblog staan. Voor een mooie beschrijving van dit fenomeen verwijs ik dan ook graag naar zijn weblog.

#lichtendenachtwolken

Meeuwen foerageren bij de zandopspuiting

Tijdens onze vakantie op Texel werd ik getipt dat er ter hoogte van Den Hoorn zand opgespoten werd op het strand. Ik besloot daar een kijkje te nemen. Ik nodigde mijn tantezegger uit om met mij mee te gaan.

Op internet las ik dat de zandopspuiting wordt uitgevoerd aan de gehele Noordzeekust. Op deze site van Rijkswaterstaat kun je er alles over lezen. Bescherming van onze kust is geen overbodige luxe. Je ziet aan de duinen dat er door het hoge water hele stukken duin waren weggespoeld.

Terwijl mijn neef een duik nam in de Noordzee maakte ik een fotosessie van de zandopspuiting en de foeragerende meeuwen.

De grote zandsuppletie brengt heel veel levende zeediertjes aan de oppervlakte en is dus voor de meeuwen een echt feestmaal.

Voor de beeldvorming heb ik er ook een filmpje van gemaakt.