Weidebeekjuffers

Tijdens mijn fietstocht door Nationaal Park, de Drentsche Aa pauzeerde ik bij dit stroompje. Als snel zag ik boven het water tientallen weidebeekjuffers vliegen.

Flink inzoomend heb ik getracht ze vliegend vast te leggen. Later op de computer zag ik dat het nog niet meeviel om een bevredigend resultaat te krijgen. Voor de beeldvorming laat ik ze hier wel zien, ik vind ze ook vliegend opvallend mooi.

Deze keer zag ik ook een vrouwtje weidebeekjuffer. Zij is ook mooi.

Het mannetje had ik al eerder uitgebreid vastgelegd, Ook deze keer mag het opvallende mannetje hier weer een plekje krijgen.

Gentiaanblauwtje zet eitjes af

Even vooraf de volgende opmerking. De onderstaande foto’s zijn genomen vanaf het wandelpad in Dwingelderveld. Door in te zoomen en te croppen heb ik het gentiaanblauwtje ‘dichterbij’ gehaald.

Het is per ongeluk dat ik een gentiaanblauwtje in vlucht heb vastgelegd. De foto’s zijn niet haarscherp, omdat mijn camera met sterke zoom dat niet zo snel kon scherpstellen.

Het vlindertje maakte een rondje om vervolgens te landden op een klokjesgentiaan nog in de knop…

Het volgende moment besefte ik wat het gentiaanblauwtje aan het doen was, ze was bezig met het afzetten van haar eitjes.

Dat ik dat nog een keer mag meemaken én vastleggen!

 

 

Klik hier voor een informatief filmpje van RTV Drenthe over de kloktjesgentiaan en het het gentiaanblauwtje.

Gentiaanblauwtje

Even vooraf de volgende opmerking. De onderstaande foto’s zijn genomen vanaf de wandel- of fietspaden in Dwingelderveld. Door in te zoomen en te croppen heb ik de gentiaanblauwtjes ‘dichterbij’ gehaald.

In het veld is de klokjesgentiaan gemakkelijk te herkennen. Maar de klokjesgentiaan die nog in de knop zit is door een leek lastig te onderscheiden van andere vegetatie. En juist op de bloemknop zet het gentiaanblauwtje haar eitjes af. Als je van het pad afgaat dan vertrap je de bloemknoppen met de eitjes.

In de vorige post schreef ik over de eitjes op de klokjesgentiaan. Tevens schreef ik over de unieke samenwerking tussen het gentiaanblauwtje, de klokjesgentiaan en de knoopmieren. Deze factoren moeten wel op hetzelfde moment op dezelfde plaats aanwezig zijn. Een afwijking in (klimatologische) omstandigheden kan funest zijn. Ik heb de experts c.q. de tellers van de eitjes er nog niet over gehoord, maar ik heb de indruk dat het dit jaar redelijk goed gaat met het aantal eitjes…

Op een namiddag ging ik op stap in de hoop het gentiaanblauwtje te zien vliegen en te fotograferen. Ondanks de lichte bewolking vlogen er boomblauwtjes, citroenvlinders, en zandoogjes, maar er was geen gentiaanblauwtje te bekennen. Maar ik had geduld, veel geduld. Na anderhalf uur wachten en speuren ontdekte ik dan eindelijk het eerste gentiaanblauwtje.

En even later zag ik er nog een vliegen. Het was inmiddels wat zonniger geworden en dat was vast de reden dat deze vlinder zich liet zien.

Ten slotte was ik getuige van een prachtig moment, maar daarover de volgende keer meer…

 

Klokjesgentiaan

Even vooraf de volgende opmerking. De onderstaande foto’s zijn genomen vanaf vanaf de wandel- of fietspaden in Dwingelderveld. Door in te zoomen en te croppen heb ik de klokjesgentiaan ‘dichterbij’ gehaald.

In Dwingelderveld bloeit op dit moment de klokjesgentiaan. Dit prachtige blauwe bloemetje hoort thuis in vochtige heidevelden. Door het verdwijnen van het goede biotoop is het plantje in de loop der jaren steeds zeldzamer geworden. Natuurontwikkeling, bijvoorbeeld het plaggen van heide, geeft deze soort weer nieuwe kansen.

De klokjesgentiaan is gastheer van een heel bijzondere vlinder, het gentiaanblauwtje. Dit zeldzame vlindertje legt zijn eitjes alleen op klokjesgentiaan. Je ziet ze als witte stipjes op de blauwe bloemen of bloemknoppen zitten…

Het gentiaanblauwtje heeft een merkwaardige samenwerking met de knoopmieren. De rupsjes, die zich tegoed doen aan de zaadknoppen van klokjesgentiaan, vervellen drie keer en gaan dan op zwerftocht. Ze zijn dan nog maar drie millimeter groot. Als ze geluk hebben, worden ze gevonden door een knoopmier. Die pakt het rupsje tussen de kaken en neemt hem mee naar het mierennest…

De mieren zijn gek op het zoete vocht dat de rups uitscheidt en dat likken ze van de rups af. Ondertussen doet het rupsje zich tegoed aan het broed van de mieren. Dan verpopt de rups zich in het mierennest. Na de verpopping komt er een riskant moment. Als de vlinder uit de pop komt, herkennen de mieren de geur niet van deze nieuwkomer en vallen ze hem aan, als een vijandelijke indringer. De vlinder moet zich snel uit te voeten maken en het nest verlaten, anders overleeft hij het niet!

De volgende keer zoomen we in op de zeldzame vlinder, het gentiaanblauwtje.

Een juffer gevangen in een web

In alle vroegte was ik bezig met het fotograferen van juffers ‘gevangen’ in dauwdruppels. Iedere minuut dat de zon omhoog klom droogden meer juffers op en kwamen in beweging. Weer wat later vlogen er tientallen juffers rond. Plotseling vloog er een juffer in een web.

De spin kwam aangesneld en begon direct met het inpakken van de juffer.

Ik heb de natuur (red. de spin) zijn gang laten gaan…

En daar hang je dan tussen hemel en aarde aan een paar zijden draadjes…

De spin nam een korte pauze. Na een paar minuten keerde de spin terug om zijn werk af te maken. De spin spande nog een paar draden, alsof de juffer nog zou kunnen ontsnappen. Vervolgens begaf de spin zich naar het lijfje van de juffer en zoog deze leeg.

Ik liet de spin met zijn prooi met rust en wandelde verder rond het ven. Ik sluit deze serie af met een foto van de weerspiegelende wolken.

Dauwdruppels in Terhorsterzand

Op 13 juli had ik wederom mijn wekker vroeg gezet. Op deze ochtend ging ik naar Terhorsterzand.

De biezen waren behangen met spinnenwebben met pareltjes.

Aan de rand van dit ven hingen tientallen juffers te wachten totdat de opkomende zon hun dauwdruppels zou laten verdwijnen…

Op zo’n moment kan ik er geen genoeg van krijgen. De natuur op z’n mooist.

 

 

Weidebeekjuffer

Ik werd getipt door mijn vriendin over een stroompje in Drenthe waar de weidebeekjuffer zou zijn te vinden. Ik ging op zoek. Het was wellicht te bewolkt en winderig, want de weidebeekjuffer liet zich niet zien. Op een zonnigere dag ging ik weer op stap. Na lang wachten zag ik tot mijn grote vreugde een weidebeekjuffer vliegen. Het mannetje landde op de beplanting ver bij mij vandaan…

Even later had ik meer geluk. De juffer landde op een blaadje op een plaats die ik met de macrolens zou kunnen benaderen. Ik ging behoedzaam te werk, want de weidebeekjuffer is van zichzelf wat ‘verlegen’.

De juffer vloog zo nu en dan op maar kwam terug en landde op hetzelfde blaadje.

Toen de juffer wat langer achter elkaar bleef zitten heb ik met de macrolens enkele details vastgelegd.

Na de uitgebreide fotosessie hebben we elkaar nog een keer goed in de ogen gekeken en toen werd het tijd om afscheid van elkaar te nemen…

Heideblauwtje met dauwdruppels

Het is even slikken als de wekker op mijn vrije dag om 6 uur afgaat, maar als ik dan in alle vroegte in de natuur sta dan heb ik daar geen spijt van…

Tussen de dauwdruppels zat een heideblauwtje.

Ook het heideblauwtje was nog ‘gevangen’ door de dauwdruppels.

Het is heerlijk om daar nagenoeg alleen te zijn in de vroege ochtend in het mooie Dwingelderveld.

Fochteloërveen

Op 11 juli reed ik met de auto met de fiets achterop naar natuurgebied het Fochteloërveen. Nadat de laatste bui was weggetrokken stapte ik op de fiets.

Een aantal vogelaars ‘wezen’ mij de weg naar de grauwe klauwier. Het paartje was druk met het voeren van hun jongen.

Bij dit ven hoorde ik een vogel roepen. Na speuren ontdekte ik het vogeltje, het was een rietgors.

Tijdens mijn fietstocht hoorde ik de kenmerkende roep van een kraanvogel. Ik stapte van de fiets en tuurde naar boven. Twee kraanvogels cirkelden op grote hoogte boven mijn hoofd.

In dit gedeelte parkeerde ik mijn fiets en ging ik te voet verder.

Ik hoopte dat ik het veenhooibeestje zou zien vliegen. Helaas is dat niet gelukt. Desondanks heb ik wel genoten en andere mooie flora en fauna gefotografeerd. Een schorpioenvlieg, een zweefvlieg, stijve ogentroost en een oranje zandoogje.

Ondanks de dreigende wolkenluchten bleef het de rest van de fietstocht droog.

Landgoed De Vossenberg

Een tijdje geleden maakte ik een wandeling in landgoed De Vossenberg in Drenthe. Ik vond het een verrassend mooi gebied. Een watertje meandert door het bloemrijke landschap. Een vistrap helpt de vissen om hogerop te komen. Met de macrolens fotografeerde ik een dikkopje, een icarusblauwtje en rupsen van de sint-jacobsvlinder. Wandel maar met me mee.