Aalscholver

Waalenburg

/ Jetskefotografie / 7 Comments

Op de ochtend van de tweede vakantiedag op Texel ging ik alleen met de fotocamera’s op pad. De jeugd ging winkelen in Den Burg en mijn man ging wandelen en wilde kilometers maken. Mijn eerste stop was bij Waalenburg, het eerste weidevogelreservaat van Nederland. Dit jaar zagen we veel ingezaaide bermen en akkerranden op Texel. Een lust voor het oog.

Onderstaand schrijven is van Jac P Thijsse. Hij richtte onder meer de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland op (1905) en schreef diverse vogelboeken. Thijsse had voor altijd zijn hart aan het eiland verpand. ‘Texelaar zal ik blijven tot het eind’, schreef hij later over Texel.

De veldleeuwerik is daar goed vertegenwoordigd. Het is een feest om daar te staan en het gezang van de veldleeuwerik te horen. Ik heb deze keer geen foto’s gemaakt van de veldleeuwerik in vlucht. Ze vlogen te hoog. Ik heb daar wel een tureluur, een bergeend en een aalscholver gefotografeerd.

Aalscholver

/ Jetskefotografie / 13 Comments

Op de middag dat ik de otter, de ijsvogel en de zwanen fotografeerde maakte ik ook enkele foto’s van een vissende aalscholver.

Gisteren las ik een bericht van Vogelbescherming Nederland over de aalscholver. De aalscholver werd opnieuw onder vuur genomen, dit keer in het Europees Parlement, onder andere door Nederlandse parlementariërs. Er zouden te veel aalscholvers zijn, die door een sterke toename van het aantal een bedreiging zouden vormen voor de commerciële visserij. Onderzoeksresultaten wijzen anders uit. Vogelbescherming vindt dat we juist trots op de comeback van de aalscholver mogen zijn: een prachtig resultaat van de natuurbescherming. Het artikel is hier te lezen.

Een eindje van de kijkwand vandaan staan een boompje, enkele stronken en wat een struikjes in het water. Dat plekje is een geliefde pleisterplaats voor de aalscholver en andere waterdieren. Op onderstaande foto zie je de aalscholver op een boomstronk staan. De aalscholver staat er met gespreide vleugels om te drogen.

Door in te zoom kreeg ik onderstaand beeld. Door het tegenlicht werd het bijna een zwart/wit foto. Het resultaat doet me denken aan papierknipkunst uit het museum in Westerbork.

Weerspiegeling en schittering

/ Jetskefotografie / 11 Comments

Vorige week vrijdag was het een prachtige dag. Ik besloot om weer een kijkje te gaan nemen bij de observatiewand in de hoop er de ijsvogel te zien. Het fietspad van beton is verwijderd. Aan de paaltjes te zien wordt het nieuwe pad een keer zo breed.

9J0A9728x

Vanachter de observatiewand had ik uitzicht op mooie wolkenluchten. Doordat het bijna windstil was werden de wolken mooi weerspiegeld in het water.

9J0A9730x

In de verte dobberde een grote groep ganzen. Ze hielden zich voornamelijk bezig met het wassen en het poetsen van hun verenkleed.

9J0A9738x

Om de paar minuten koos een groepje ganzen het luchtruim. Na een uur waren bijna alle ganzen verdwenen.

9J0A9759x

Een paar hekkensluiters dobberden nog wat langer rond alvorens ook zij het luchtruim kozen.

9J0A9739x

Er dook een aalscholver op. Het is nog lastig om de aalscholver te fotograferen terwijl hij na het duiken naar boven komt. Het is altijd weer een verrassing waar hij onder water heen zwemt.

DSCN5002x

Het foerageren werd al snel onderbroken voor een moment om de vleugels te laten drogen. De aalscholver deed dat letterlijk in een schitterend decor.

DSCN4884x

Wordt vervolgd. 

Springendal en een aalscholver

/ Jetskefotografie / 11 Comments

Tijdens onze vakantie in september maakten we meerdere uitstapjes naar Twente. Een van die uitstapjes was naar natuurgebied Springendal. We kozen voor een wandeltocht van 6 km. Met een temperatuur van rond de 25 graden kon de wandeling zelfs in korte broek.

De tocht voerde ons over bospaden, langs omgeploegde akkers, langs oude schuren, langs riviertjes, om de Grote bronvijver, over karresporen, langs koeien en tenslotte langs grafheuvels.

Op een tak in de Grote bronvijver zat een aalscholver. Een voorbijganger vertelde ons dat deze aalscholver daar zijn vast stek had.

In de regel zijn aalscholvers niet zo van pottenkijkers en vliegen dan al snel weg. Deze aalscholver leek zich niets aan te trekken van de  wandelaars rond de vijver.  Even werd de zorg voor het verenkleed onderbroken, de vogel spreidde zijn vleugels en liet vervolgens een dikke kwak in het water vallen. Reken maar dat het een vies ruikend goedje is wat er in het water belandde.