Op de ochtend van de tweede vakantiedag op Texel ging ik alleen met de fotocamera’s op pad. De jeugd ging winkelen in Den Burg en mijn man ging wandelen en wilde kilometers maken. Mijn eerste stop was bij Waalenburg, het eerste weidevogelreservaat van Nederland. Dit jaar zagen we veel ingezaaide bermen en akkerranden op Texel. Een lust voor het oog.

Onderstaand schrijven is van Jac P Thijsse. Hij richtte onder meer de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland op (1905) en schreef diverse vogelboeken. Thijsse had voor altijd zijn hart aan het eiland verpand. ‘Texelaar zal ik blijven tot het eind’, schreef hij later over Texel.





De veldleeuwerik is daar goed vertegenwoordigd. Het is een feest om daar te staan en het gezang van de veldleeuwerik te horen. Ik heb deze keer geen foto’s gemaakt van de veldleeuwerik in vlucht. Ze vlogen te hoog. Ik heb daar wel een tureluur, een bergeend en een aalscholver gefotografeerd.





Ik geloof graag dat vogels zich daar heel goed thuis voelen. Mooie foto’s en wat een weelde aan kleuren.
LikeLiked by 1 person
En nog op zoveel meer plaatsen op Texel. Het is een echt vogeleiland.
LikeLike
Ik ga vandaag voor de mooie weidse landschappen in deze serie.
LikeLiked by 1 person
We zijn allebei mensen van de weidse blik. 😃
LikeLiked by 1 person
Dat is zeker waar. 🙂
LikeLiked by 1 person
Leuk geschreven, ‘ging ik alleen met m’n fotocamera’s op pad’ gelukkig was je niet alleen 😀
LikeLiked by 1 person
😅
LikeLike