IJsvogel en ijs

Vorige week zondag was ik voor zonsopkomst in De Weerribben. Mijn eerste foto is genomen tijdens het blauwe uur. 

Ik wilde graag nog een keer de ijsvogel vastleggen. Door vroeg op pad te gaan was ik als eerste in de vogelkijkhut en koos een plekje op de eerste rang. In totaal heb ik er anderhalf uur doorgebracht voordat ik onderstaande serie bij elkaar had gesprokkeld.  Ook al zijn de vogeltjes van zichzelf wel fotogeniek, ze kiezen niet altijd het een fotogeniek plekje.

Hier zat de ijsvogel op een prachtig plekje, maar die was weer wat ver verwijderd van mijn camera.

Volgens deskundigen beleven de ijsvogels het beste seizoen in 40 jaar tijd. Dit komt door de zachte winters van de afgelopen jaren. In koude winters sterven relatief veel ijsvogels. De laatste echte periode van kou was eind februari/begin maart in 2018.

Op basis van honderden tellingen door vrijwilligers in december schat men dat er grofweg vierduizend ijsvogels in het land zijn.

De laatste keer dat het landelijk totaal aan ijsvogels werd geschat was in 2015. Dat jaar was ook een goed jaar voor ijsvogels. Ook in dat jaar schatte men het aantal ijsvogels op vierduizend.

De ijsvogel is een vogel die veel jongen kan krijgen. De ijsvogel kunnen twee tot drie nestjes per seizoen krijgen en daarbij wel zes tot zeven eieren per keer leggen.

Ook de verbeterde waterkwaliteit speelt een rol. Het water is helderder waardoor ijsvogels eenvoudiger kleine visjes kunnen vangen.

In de naam van deze vogel zit het woordje ‘ijs’. IJs en ijsvogel hebben echter niets met elkaar te maken of het moet zijn dat ijs de grootste vijand is van de ijsvogel. Onderstaande foto maakte ik in februari 2018. Op de achtergrond is de vogelkijkhut te zien waar ik bovenstaande serie maakte. Mochten we weer zo’n winter krijgen als in februari/maart 2018 dan holt de populatie ijsvogels snel achteruit.

Op internet vond ik een site met mooie foto’s van de ijsvogel. Tevens staan er op die site verschillende theorieën over de oorsprong van de Nederlandse naam van de ijsvogel. Zie deze site.

Rijp en ijs op zondagochtend

Op zondagochtend deed ik het gordijn open en zag een wit berijpt landschap en een mooie zonsopkomst. Binnen een kwartier zat ik in de auto. Direct wegrijden zat er niet in, want de autoramen zaten vol met ijsbloemen. (Foto is met telefoon gemaakt.)

Tegenwoordig haal ik het ijs van de autoramen door er koud water overheen te laten lopen. Als je daarna direct de auto start dan gaat dat meestal goed. Mijn eerste stop was aan de Hooiweg. De zon piepte door de wolken.

Aan de andere kant van de weg zaten in een weiland wel honderd koperwieken. Vanuit de auto maakte ik deze foto. Daarvoor moest ik wel maximaal inzoomen.

Even later parkeerde ik mijn auto bij De Meenthebrug. Op het Kanaal Steenwijk – Ossenzijl lag een mooi laagje ijs. Onderstaande foto’s maakte ik vanaf een reeëntrap.

Ik wandelde verder naar de vogelkijkhut.  Ook op dit petgat lag een laagje ijs. Na een half uurtje staren over het petgat hield ik het voor gezien. Er was geen leven te bekennen.

Ik wandelde terug naar de auto en vervolgde mijn weg over de Hogeweg. Daar maakte ik onderstaande foto’s. Een ijsvloer omzoomd door goudgeel riet dat is wat het schaatsen in de Weerribben zo fantastisch maakt. Ik hoop dat het er dit winter nog van komt.

Wordt vervolgd. 

Het liefdesspel van een muskusboktor

Tijdens een fotokuier in de Weerribben zag ik een hele grote insect op een schermbloem zitten. Het was de muskusboktor, zo leerde ik later op de computer.

In Nederland is de muskusboktor niet meer zo algemeen als vroeger. Door verdroging groeien er minder wilgen in ons land, waardoor er minder leefgebied voor de tor overblijft. De boktor leeft namelijk vooral op de wilg. Ook voedt hij zich uitsluitend met het stuifmeel en wondsappen van bomen als de wilg. De tor heeft zijn naam te danken aan het feit dat hij bij verstoring een sterke muskusachtige geur uitscheidt. De kever is alleen te zien in juni, juli en augustus.

Dit paartje was bezig met hun liefdesspel. Waar zij ging daar was hij ook…

Halverwege de fotosessie kwam de zon tevoorschijn. Door de zon komt de glanzende metaalkleur beter tot zijn recht.

Zilveren maan, einde vliegtijd

Het lukte mij niet om in de vroege ochtend een zilveren maan met dauwdruppels te fotograferen. Later op de ochtend vond ik nog wel een zilveren maan op een kattenstaart. De vliegtijd leek zo ongeveer ten einde. Op het moment van fotograferen zat er net een grote wolk voor de zon.

Omdat de vlinder keurig bleef zitten heb ik gespeeld met de scherpte/diepte. Bij onderstaande foto heb ik scherpgesteld op de rechter antenne.

Bij onderstaande foto was het scherpstelpunt op het oog en de linker antenne.

Toen de zon weer tussen de bewolking door piepte gaf dat gelijk een ander beeld.

 

Vroeg in de Weerribben

Ik heb al vele series hier laten zien die in de vroege ochtend zijn gemaakt. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik heb tot vorig jaar niet geweten dat het dan zo mooi en stil is in de natuur. Heel toeristisch Nederland ligt dan nog op één oor…

 

 

 

 

Bedauwde heidelibel en een mug

Op een ochtend was ik rond 6 uur in de ochtend weer in De Weerribben te vinden. Mijn missie was deze keer om een zilveren maan met dauwdruppels te fotograferen…

Deze keer waren er veel muggen. Lastige beesten die ik voortdurend bij mij weg moest slaan. Terwijl ik een heidelibel aan het fotograferen was streek een mug neer op de vleugels.

Ik zoomde wat verder in op de mug.

Na een aantal minuten koos de mug weer het luchtruim. De libel moest eerst wachten totdat ze was opgedroogd.

Helaas heb ik geen zilveren maan met dauwdruppels gezien.

 

 

Kempense heidelibel met dauwdruppels

Op een dag ging ik vroeg in de ochtend naar de Weerribben. De libellensoorten die ik eerder overdag had vastgelegd wilde ik graag nog een keer fotograferen maar dan met dauwdruppels. Die missie is geslaagd. Vandaag is er aandacht voor de Kempense heidelibel.

Hierboven hangt een vrouwtje in alle rust te wachten totdat ze was opgedroogd. Hieronder hangt een ongedurig mannetje, hij wapperde voortdurend met zijn vleugels. Wellicht dat hij op die manier het droogproces wilde bespoedigen.

Kijk verder maar mee naar de diverse Kempense heidelibellen.

 

Toen het zonnetje op de libel ging schijnen kregen de vleugels een prachtige kleur.