Horsmeertjes en de blauwborst

Nu nog snel even het bericht opnieuw maken en publiceren. De tekst zal minder uitgebreid zijn…

Het mooiste stukje natuur op Texel vind ik het gebied nabij de Horstmeertjes. Samen met onze zoon maakte ik daar een wandeling.

In de buurt van dit uitkijkpunt hoorden we de nachtegaal. Met bewondering hebben we daar een tijd staan luisteren. De nachtegaal houdt zich het liefst op in dicht struikgewas. Hoe we ook speurden we hebben de vogel niet gezien.

Vanaf het uitkijkpunt zicht op het kerkje van Den Hoorn.

Tijdens de wandeling verder naar het zuiden hadden we mooie doorkijkjes op een van de twee meren. Het was wat bewolkt, maar met een temperatuur rond de 20 graden hadden we perfect wandelweer.

Door vogelaar werden we getipt waar we geheid de blauwborst zouden vinden. Dat was in dit moerassig gebied.

We moesten nog wel even doorwandelen en geduld hebben, maar we hebben de blauwborst gezien en vastgelegd.

Na de mooie ontmoeting met de blauwborst besloten we om de route om het meer te nemen. Al snel stuitten we op een probleem, door het hoge water stond het pad onder water. We hadden de grootste lol om het ‘geschikte’ schoeisel van onze zoon. De rest van de tocht werd het dus ‘een natte voeten tocht’. Overigens gold dat ook voor mij, want ook voor mijn waterdichte wandelschoenen stond het water te hoog.

De wandeling om het meer was een goede keuze, het was een verrassend mooie wandeling.

Een regenboog boven het Zwarte Water

Mijn zus en ik vervolgden onze rit over de dijk langs het Zwarte Water. We maakten een stop bij een volgend fotogeniek plekje. Een houten hek in een decor van riet stond in het hoge water. De dreigende lucht erboven maakte het plaatje compleet.

De dreigende lucht kwam snel dichterbij. Het hek kreeg nog net een streepje zonlicht mee.

En toen ontstond er voor ons oog een prachtige regenboog.

Een regenboog vind ik iedere keer weer zo bijzonder en als dat ook nog eens in een dergelijk decor is dan ervaar ik dat als een groot feest.

Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven, zegt: ‘Ik ben bij jou! In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet. Tijdens het schrijven van dit log klonk dit lied door de kamer. Het is een van mijn lievelingsliederen.

Om stil van te worden.

En toen was het voorbij en vervolgden we onze weg in de wetenschap dat we nooit alleen gaan…

Wordt vervolgd. 

Hoogwater en een vreemde eend bij Hasselt

Na onze fotosessie  aan de oostkant was onze volgende stop aan de andere kant van het Zwarte Water, ten noorden van Hasselt.  We parkeerden de auto onderaan de dijk. Zie Google Maps.

Ondanks de harde wind vloog er een grote groep meeuwen boven het Zwarte Water.

Ten noorden van ons stond een grote groep eenden op de oevers van het Zwarte Water. Het waren over het algemeen wilde eenden.

Er stonden echter ook een aantal zwarte met witte eenden tussen. Ik heb op internet gezocht maar kon niet vinden om wat voor eend het gaat. Kunnen jullie mij helpen aan een tenaamstelling?

De weilanden langs het Zwarte Water staan volledig onder water. Op dit plaatje van Google Maps zijn de weilanden te zien als ze niet zijn ondergelopen. Opnieuw kwam er een dreigende lucht aan…

… waar ook neerslag uitviel.

De bewoners van de huizen op de dijk hebben nu wel een mooi uitzicht over het water. Tenminste als je van water houdt. In het noorden is het nog zonnig, terwijl ten zuiden de bui langs trekt.

We stapten weer in de auto en vervolgden onze weg over de dijk.

Wordt vervolgd. 

Ondergelopen land bij het Zwarte Water

Vorige week zondagmiddag maakten mijn zus en ik een fotowandeling bij het Zwarte Water. Een dag eerder was mijn zus langs het Zwarte Water gereden en zag dat de weilanden langs het Zwarte Water volledig waren ondergelopen. Ze had toen geen camera mee en daarom wilde ze nog een keer terug en dan met camera. We parkeerden de auto nabij het gemaal Kloosterzijl aan de Sluizerdijk. Zie  Google Maps. Op de onderstaande foto is het zicht op Hasselt.

Over de Sluizerdijk loopt de N331, dat is een drukke weg tussen Zwartsluis en Hasselt. Wij volgden het weggetje onderaan de dijk. Getuige de rommel op het weggetje zou je denken dat het waterpeil nog hoger is geweest dan op het moment dat wij er waren.

We trotseerden de straffe wind en maakten een fikse wandeling langs het water. We zoomen in op de elementen die nog boven het hoge water uitsteken.

In het water stond een hekwerk voor het bijeendrijven van het vee en er lag nog een afgedekte bult.

Misschien is het een kuilbult, of een bult met aardappelen of suikerbieten, wie zal het zeggen. Het lijkt me in ieder geval dat het als verloren kan worden beschouwd. Aan de horizon is het industrieterrein van Genemuiden te zien. Genemuiden is bekend om de tapijtindustrie.

De dreigende lucht kwam steeds dichterbij. Het werd nog spannend of de volle laag zouden krijgen of dat het net bij ons langs zou trekken. We hebben wel een beetje regen gehad, maar gelukkig konden we net op dat moment schuilen onder de boom…

Dit was ongeveer het verste punt. Vanaf dit punt wandelden we weer terug naar de auto. Even later vervolgden we onze reis naar Hasselt. Op onderstaande foto is een toren en de brug van Hasselt te zien.

Wordt vervolgd. 

Veerpont Wijhe – Heerde

Nadat ik vanaf de kade in Wijhe een fotoserie had gemaakt van het hoge water in de IJssel reed ik naar de veerpont. Ik parkeerde de auto buiten de rij wachtende auto’s en maakte eerst een fotoserie dichtbij de waterlijn.

De meneer met de Unox-muts waarschuwde mij dat het water koud was en dat ik er vooral niet in moest vallen. Ik beloofde hem om voorzichtig te zijn…

Nadat ik bovenstaande serie had gemaakt stapte ik in de auto en zette de auto in opstelling voor de pont. Ik mocht echter gelijk de pont oprijden, de pontbaas had keurig op mij gewacht.

De medewerkster die het geld inde vroeg mij hoeveel foto’s ik had gemaakt. Ik reageerde verbaasd dat ik dat niet precies wist. Waarop ze grappend zei dat de overtocht 50 cent per foto kostte. Vervolgens vertelde ze mij dat ik voor de fotoserie de overtocht, te voet, gratis had mogen maken. Leuk hé om zulke vriendelijke mensen op je pad te treffen? Ik heb haar vriendelijk bedankt voor het aanbod en haar gezegd dat ik sowieso met de auto naar de overkant wilde.

Aan de overkant zette ik de auto nog een keer aan de kant om nog een laatste foto van de veerpont te maken. Terwijl de pont alweer op weg was naar Wijhe vervolgde ik mijn weg over de dijk langs de IJssel naar het noorden.

Stroomafwaarts en stroomopwaarts

Vandaag neem ik jullie weer mee naar het hoge water in de IJssel. Ik stond aan de IJssel in Harculo, een buurtschap onder de rook van Zwolle. Zie Google Maps. Het mooie en indrukwekkende aan  grote waterwegen is de scheepvaart. Er was echter in geen velden of wegen een schip te bekennen. Ik bleef wachten en na een tijdje werd mijn geduld beloond. Vanuit het zuiden kwam een schip aangevaren.

Stroomafwaarts…

Even later kwam er een schip aangevaren uit het noorden.

Stroomopwaarts…

De schepen zijn gepasseerd…

Wat denken jullie, is het moeilijker voor de schipper om stroomafwaarts te gaan of stroomopwaarts?

De IJssel bij Harculo

Vanwege de hoge waterstand in onze rivieren ben ik gisteren naar de IJssel gereden. Ik koos voor de buurtschap Harculo ten zuiden van Zwolle. Zie Google Maps. Ik parkeerde mijn auto onderaan de dijk.

Ik wandelde over het ‘karrespoor’ richting de IJssel. Achterom kijkend zag ik dat er voldoende ruimte is tussen Harculo en de IJssel voor het eventueel bergen van het water bij een extreem hoge waterstand.

Toen ik een klein dijkje overstak schrokken de foeragerende ganzen en kozen snel het luchtruim. Ook hier waren de ganzen goed vertegenwoordigd. Het weiland lag bezaaid met ganzenpoep. Ik kan me voorstellen dat de boeren er helemaal klaar mee zijn.

Of de waterstand van de IJssel nu beduidend hoger was dan anders daar kon ik niet over oordelen, omdat ik hier nog niet eerder was geweest. Het water kolkte en stroomde wel snel. Op de tweede foto ligt Zwolle aan de horizon.

De IJssel bij tegenlicht.

Wordt vervolgd.