Geslaagd

Overdag was het een mooie herfstdag, maar aan het einde van de maandag sloeg het weer om. Er vielen fikse regenbuien en er stond een stevige wind. Toen het weer droog was ging ik met de camera naar het kanaal Steenwijk – Ossenzijl. Een paar kilometer verderop deed onze dochter op dat moment examen voor het roeien. Wat betreft het praktijkexamen trof ze het dus niet. Wind is namelijk heel lastig bij het roeien in de instabiele Skiff. De kans was groot dat het praktijkexamen daarom zou worden uitgesteld…

Op het tijdstip waarop ik dacht dat ze ongeveer klaar zou zijn ben ik spontaan naar de roeivereniging gereden. Door een eerdere fotosessie bij de roeivereniging kende ik de daar de weg en ik werd daar dan ook hartelijk begroet. Ter plekke hoorde ik dat het praktijkexamen ondanks het weer wel door was gegaan.

Toen ik daar arriveerde was onze dochter nog bezig met het theorie-examen. Eindelijk kwam ze uit de kamer en liet ze stralend haar diploma’s zien. Geslaagd! Zij heeft twee diploma’s tegelijk gehaald. Nu gaat ze door voor Skiff 2. Daarnaast is ze uitgenodigd door de wedstrijddames om met hen mee te roeien. Kennelijk heeft ze aanleg.

Behalve dat ze gevoel heeft voor de techniek van het roeien vind ze het een heerlijke sport. Ze geniet van het buiten zijn, van de geur van het water, van de stilte, van de wolkenluchten en van de zonsondergangen… het zit in de genen.

Roeiles

Gestimuleerd door haar tante (mijn zusje) zit onze dochter sinds kort op roeien. Als je op roeien gaat dan betekent dat automatisch dat je les volgt. Onze dochter is bezig met de basiscursus. Volgens ingewijden heeft ze talent en heeft ze de slag al goed te pakken. Op een mooie avond mocht ik een fotoserie maken bij de roeivereniging. Behalve dat het voor mij heel leuk was om het mee te maken en te fotograferen gebruikt de vereniging de fotoserie voor op social media.

Ik kreeg eerst een rondleiding door het mooie en goed verzorgde clubhuis.

De roeiers kiezen in overleg met de instructeurs welke boot ze gaan pakken. Bepaalde boten worden gereserveerd via de site van de vereniging. De kostbare boten worden zorgvuldig uit de stalling en te water gelaten. Daarna worden de juiste peddels geselecteerd. Mijn zus zit al voor het vijfde jaar op roeien. Zij oefende die avond voor haar examen Skiff 3. De Skiff is een boot voor 1 persoon en is een hele instabiele boot. Ik heb mij laten vertellen dat je zo slagzij gaat.

Enkele boten zijn voorzien van schoenen. Kennelijk hadden ze die avond een boot gepakt die niet dagelijks wordt gebruikt. In een van die schoenen had een vogel zijn nestje gebouwd.

Toen de boten in het water lagen en de peddels waren bevestigd was het tijd om in te stappen. De instructrice was in de groep van onze dochter de stuurvrouw. Ze voeren eerst een klein rondje in de buurt van het vlot. Op zo’n moment wordt er gekeken of alles goed is afgesteld.

Na de bijstelling koersten ze op het kanaal richting Ossenzijl. Ik kon ze vanaf het naastgelegen fietspad volgen. Zo nu en dan wachtte ik ze op om foto’s te maken.

Mijn zus was in haar eentje druk aan het oefenen.

Na de roeiles wordt met elkaar alles opgeruimd. De boten worden na gebruik goed schoongemaakt. Nadien was er nog een gezellig samenzijn met een groepje onder het genot van een kopje thee.

Achter de dotterbloemen

Ik was getipt dat daar een paar keer een ijsvogeltje was gezien. Daarom besloot ik daar een paar uur te gaan posten aan het kanaal van Steenwijk naar Ossenzijl.

Er was geen ijsvogeltje te bekennen. Wel twee ruziënde kwikstaarten.

Ik had wel bekijks van de passagiers op de passerende boten. Wellicht dat ik eruit zag als een visser, maar dan zonder vishengel.

Nadat ik ruim een uur op de schuin aflopende oever had gezeten leek het me goed om mijn benen even te strekken. Tijdens mijn wandeling werd ik verrast door een gele kwikstaart. Dit was de tweede gele kwikstaart in een week tijd. Helaas was het dit keer geen fotogeniek plekje.

Rijp en ijs op zondagochtend

Op zondagochtend deed ik het gordijn open en zag een wit berijpt landschap en een mooie zonsopkomst. Binnen een kwartier zat ik in de auto. Direct wegrijden zat er niet in, want de autoramen zaten vol met ijsbloemen. (Foto is met telefoon gemaakt.)

Tegenwoordig haal ik het ijs van de autoramen door er koud water overheen te laten lopen. Als je daarna direct de auto start dan gaat dat meestal goed. Mijn eerste stop was aan de Hooiweg. De zon piepte door de wolken.

Aan de andere kant van de weg zaten in een weiland wel honderd koperwieken. Vanuit de auto maakte ik deze foto. Daarvoor moest ik wel maximaal inzoomen.

Even later parkeerde ik mijn auto bij De Meenthebrug. Op het Kanaal Steenwijk – Ossenzijl lag een mooi laagje ijs. Onderstaande foto’s maakte ik vanaf een reeëntrap.

Ik wandelde verder naar de vogelkijkhut.  Ook op dit petgat lag een laagje ijs. Na een half uurtje staren over het petgat hield ik het voor gezien. Er was geen leven te bekennen.

Ik wandelde terug naar de auto en vervolgde mijn weg over de Hogeweg. Daar maakte ik onderstaande foto’s. Een ijsvloer omzoomd door goudgeel riet dat is wat het schaatsen in de Weerribben zo fantastisch maakt. Ik hoop dat het er dit winter nog van komt.

Wordt vervolgd. 

Aan de ketting…

Op een mooie dag in mei parkeerde ik mijn auto aan het kanaal Steenwijk-Ossenzijl.

Ik liep over het pad naar een vogelobservatiewand. Zie Google Maps. Misschien zou ik daar wel een ijsvogeltje treffen…

Ik tuurde een tijdje over het water, maar meer dan een paar ganzen was er niet te zien.

Toen ik vanaf de observatiewand naar het pad terugliep viel mijn oog op een oude boot  in het hoge gras. Er liep een platgetrapt paadje naar deze boot. Ik was wellicht niet de enige fotograaf die het bootje van dichtbij wilde bekijken.

Het bootje lag aan de ketting. Wel zo veilig…

Nadat ik de roestige boot van alle kanten had vastgelegd, wandelde ik weer terug naar mijn auto die geparkeerd stond bij de brug.

Het land van de Reune en de Wheer

Wij wonen sinds 1993 aan de Reune. De Reune vormt hier de grens tussen Overijssel en Friesland. De meesten van jullie zullen het inmiddels wel weten, maar wij wonen in Overijssel en kijken uit op Friesland.

Ik had mij al vaker afgevraagd hoe het komt dat de afwateringssloot die door het naastgelegen dorp, Marijenkampen loopt ook de Reune wordt genoemd. Het is zelfs zo dat het buurthuis in Marijenkampen de naam ‘t Reunedal heeft. Toen ik daarover op internet ging lezen kwamen er meer vragen dan antwoorden. Ik kwam er namelijk achter dat er ook nog een derde Reune is. Deze Reune loopt o.a. door buurtschap Thij en de Basse. Zie Google Maps . Op Google Maps zag ik dat alle Reunes uitkomen in het kanaal Steenwijk – Ossenzijl.

Uiteindelijk kwam ik terecht op de website van Bert Meijerink en daar vond ik het verrassende antwoord. Het watertje wat door Marijenkampen loopt is namelijk niet de Reune maar de Wheer (ook wel Woldwere, of Where genoemd). Het lijkt erop dat het buurthuis ten onrecht de naam ‘t Reunedal heeft gekregen. De Wheer loopt vanaf de Eese, via De Pol, via Marijenkampen, via het Dennebos, onder de Paasloregel door, langs zwembad ‘t Tolhekke, via Westenwold en eindigt in kanaal Steenwijk – Ossenzijl. Met behulp van markeringen op Google Maps en diverse foto’s neem ik jullie mee in de loop van de Wheer. De foto’s zijn op verschillende dagen genomen.

Ik ben gestart bij het Jodenveentje. Aan de kant waar ik stond te fotograferen stroomt het water van de Wheer het vennetje binnen en aan de overkant vervolgt de Wheer zijn loop richting de Steenwijkerweg. Jodenveentje op Google Maps.

Het vennetje is gelegen in buurtschap De Pol. Nabij dit vennetje (waar nu camping ‘t Veentje is) woonde de Joodse familie de Graaf, vandaar dat in de volksmond dit vennetje ‘t Jodenveentje wordt genoemd.

Vanaf De Pol gaan we naar buurtschap Marijenkampen. Ik stond op dit punt terwijl ik onderstaande foto maakte. De Wheer stroomt hier naar mij toe. Aan mijn linkerhand ligt de ijsbaan en daarnaast staat buurthuis ‘t Reunedal.

De Wheer doorkruist het kleine buurtschap Marijenkampen en gaat verder langs Dennebos, Oldemarktseweg en onder de Boslaan door naar….

…. Paasloregel.  Op dit punt komt de Wheer uit op een andere afwateringssloot.

En dat is dus de sloot die begint bij de Steenwijkerweg en is de sloot die langs ons huis loopt! Onderstaande foto is op dit punt genomen.

Vanaf dit punt is de Wheer ook beduidend breder en stroomt het water sneller. We volgen de Wheer langs de schapen en komen uit bij de Oldemarktseweg. Ik parkeerde mijn auto bij zwembad ‘t Tolhekke en wandelde vlak voor zonsondergang een klein stukje langs de Wheer.

Vanaf zwembad ‘t Tolhekke reed ik met de auto via de Hooiweg naar het volgende punt. De Wheer stroomt hier onder Westenwold door naar zuidwestelijke richting.

Vanaf Westenwold reed ik naar het kanaal Steenwijk – Ossenzijl. Ik had mijn doel bijna bereikt. Ik parkeerde hier de auto en ging te voet verder langs het kanaal richting Steenwijk.

Na een wandeling van een halve kilometer kwam ik aan bij de monding van de Wheer. Tot zover had ik mijn missie volbracht…

Maar hoe zit het nu met die verschillende sloten die allemaal de Reune worden genoemd. Bert Meijerink  geeft daarover duidelijkheid op zijn site. In Steenwijkerwold en in Marijenkampen werd vroeger elk beekje de Reune genoemd. En zo zal dat wellicht ook geweest zijn in ons dorp. Wat mij betreft blijven we de sloot naast ons huis dan ook gewoon de Reune noemen.