Op een mooie wintermorgen maakte ik een fotoserie van schapen in een licht berijpt weiland.
Deze schapen stonden achter een draadje op de oever van de Reune.
Toen ik daar zo stond te fotograferen aan de oever van de Reune vroeg ik mij af hoe het kwam dat de Reune hier zo breed was ten opzichte van het onooglijke slootje naast ons huis, slechts een paar kilometer verderop.
Ik ging op zoek. Al zoekende kwam ik achter steeds meer informatie, maar daarover vertel ik de volgende keer.
Schrijven met Licht 
Wat een mooie reeks.
LikeLiked by 1 person
mooi licht en prachtige sfeer foto’s, ook heel mooi die gespiegelde schapen foto’s
LikeLiked by 1 person
Vreemd ik kan met Safari wel reageren maar niet liken dat zelfde probleem heb ik ook bij Jan
maar met Chrome lukt het dan weer wel, dus maar even van browser switchen 🙂
LikeLiked by 1 person
prachtig Jetske, die vorst op het land maakt ons graslandje toch wel weer héél speciaal ..
LikeLiked by 1 person
Er mag van mij wel weer snel wat vorst komen, al die nattigheid. Ben benieuwd naar het vervolg!
LikeLiked by 1 person
Fraaie serie met die weerspiegelde schapen in het berijpte land.
Zo’n mooi winters landschap heb ik hier tot dusver niet gezien, en het lijkt er voor de kerst ook niet meer in te zitten.
LikeLiked by 1 person
prachtige foto’s van dit winterse landschap Jetske..
groeten
LikeLiked by 1 person
Heel mooi al deze berijpte winterlandschappen met lopende wolletjes 🙂
Ben benieuwd ???
LikeLiked by 1 person
Pingback: Tussen de Reune en de Wheer | Schrijven met Licht