Grote vuurvlinder

Op zaterdagmiddag is het niet gelukt om de grote vuurvlinder te vinden. Ik kreeg toen wel andere mooie onderwerpen voor de lens zoals de zilveren maan waarover ik gisteren schreef. Op zondagmiddag gingen mijn man en ik samen fietsen. Als we samen gaan fietsen dan ga ik in principe geen foto’s maken. Toch deed ik voor de zekerheid de handzame Nikon bridgecamera in de fietstas. We fietsten door de Weerribben. Er stond een groepje mensen langs de kant van de weg. Jullie raden het vast al… inderdaad de grote vuurvlinder vloog daar rond. Met de Nikon maakte ik enkele foto’s. Mijn man zag deze unieke vlinder voor het eerst. Door de naam dacht hij dat de vlinder veel groter zou zijn. Dat idee had ik ook voordat ik de vlinder voor het eerst in het echt zag.

De grote vuurvlinder is een uiterst zeldzame standvlinder die uitsluitend voorkomt in drie laagveengebieden in Noordwest-Overijssel en Zuidoost-Friesland en wel in De Weerribben, in De Wieden en in de Rottige Meente. Zo staat er geschreven op de site van de Vlinderstichting. Ik denk overigens dat de vlinder momenteel alleen vliegt in De Weerribben. De ondersoort batava, die in de Weerribben vliegt komt nergens anders ter wereld voor!

Toen we na onze fietstocht aan het eind van de middag weer thuiskwamen ben ik opnieuw naar dat plekje gegaan, maar dan met de auto. Ik nam mijn Canon spiegelreflexcamera en het 70-200 mm zoomobjectief mee. Ik kon er zelfs twee tegelijk fotograferen. Op dat moment had ik tegenlicht, de zon schitterde in het water.

Als je de vlinder eenmaal hebt gevonden dan laat deze zich vrij eenvoudig fotograferen. Ze zijn niet schuw en niet onrustig.

De grote vuurvlinder zoekt het voedsel het liefst op de kattenstaart, maar een moerasrolklaver is prima als tussendoortje.

Omdat ik op zondag eind van de middag met tegenlicht moest fotograferen ging ik maandagochtend opnieuw naar die plek. Toen had ik de zon in de rug.

Met de zon in de rug hoopte ik dat de vlinder de vleugels ging spreiden naar de zon en dus naar mijn camera gekeerd. Mijn hypothese kwam uit…

Een foto waarbij ik meer heb uitgezoomd om zo een indruk te geven van de vegetatie waarin de grote vuurvlinder zich bevindt. De kattenstaarten staan op de oever van een sloot. Bij het fotograferen moet je goed uitkijken dat je niet de sloot inglijdt.

Als je op zoek gaan naar de grote vuurvlinder dan moet je dus kijken op plaatsen waar kattenstaart bloeit. Blijf dan wel op de paden, neem dus een tele-objectief mee. Dat het een kleine vlinder is kun je goed zien op onderstaande foto. De vlinder foerageert samen met een citroenpendelvlieg.

Het foerageren doet de vlinder overwegend met gesloten vleugels. Pas als de grote vuurvlinder de vleugels spreidt ziet men waar deze vlinder de naam aan heeft te danken, de kleur is als vuur…

Het is mij zelfs gelukt om er eentje in vlucht te vangen. Dat vergde overigens wel veel geduld.

Zilveren maan

Zaterdag ging ik aan het einde van de middag naar natuurgebied, de Weerribben. Ik maakte eerst een flinke rondwandeling om zo aan voldoende stappen te komen. Op de bekende plekjes speurde ik naar de grote vuurvlinder, maar ik zag er niet één. Ik denk dat het te hard waaide. Na een tijdje kwam ik bij een veldje waar de zilveren maan zich in de regel laat zien. Al snel zag ik de vlinder laag verscholen in de vegetatie. Het kwam vast door de wind dat de vlinder zo laag ging zitten.

De zilveren maan is een zeldzame standvlinder die vooral voorkomt in de kop van Overijssel, in Friesland en op Terschelling. Elders in Nederland zijn hier en daar nog kleine populaties.

Met een voorvleugellengte van 18-22 mm is het een kleine vlinder. Door de mooie tekening op de bovenkant en onderkant van de vleugels vind ik het een mooi verschijning.

De zilveren maan heeft een behaard koppie, het is net een oud mannetje met een hangsnor.

Na enige tijd ging het minder hard waaien. Dat was ook het moment dat de vlinders hogerop gingen zitten om voedsel te verzamelen.

Ik was blij dat ik dit moment had afgewacht.

En wat de zeldzame grote vuurvlinder betreft, laat je morgen verrassen…

De kleine vos

Na ons bezoek aan de baggemachine in De Deelen reden we via een omweg naar huis. Deze omweg bracht ons langs K.I.G, een bedrijf die o.a. reuzenraden maakt. Vanaf een afstandje maakten we enkele foto’s.

Aanvankelijk keken de jonge koeien (pinken) niet naar ons om. Even later werden ze toch nieuwsgierig en kwamen ze naar ons toelopen.

In de sloot stonden veel kattenstaarten. En tot onze verrassing wemelde het op die kattenstaarten van de vlinders. De kleine vos, dikkopjes, bruine zandoogjes en andere insecten deden zich tegoed aan hetgeen de kattenstaarten te bieden hadden. De kleine vos vind ik een van de mooiste algemeen voorkomende vlinders.

Zo zie je maar hoe belangrijk het is dat de bermen en slootkanten niet te vroeg worden ‘kaalgeschoren’.

Zilveren maan, einde vliegtijd

Het lukte mij niet om in de vroege ochtend een zilveren maan met dauwdruppels te fotograferen. Later op de ochtend vond ik nog wel een zilveren maan op een kattenstaart. De vliegtijd leek zo ongeveer ten einde. Op het moment van fotograferen zat er net een grote wolk voor de zon.

Omdat de vlinder keurig bleef zitten heb ik gespeeld met de scherpte/diepte. Bij onderstaande foto heb ik scherpgesteld op de rechter antenne.

Bij onderstaande foto was het scherpstelpunt op het oog en de linker antenne.

Toen de zon weer tussen de bewolking door piepte gaf dat gelijk een ander beeld.

 

Vroeg in de Weerribben

Ik heb al vele series hier laten zien die in de vroege ochtend zijn gemaakt. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik heb tot vorig jaar niet geweten dat het dan zo mooi en stil is in de natuur. Heel toeristisch Nederland ligt dan nog op één oor…