Dit grijze weer verveelt mij heel snel. Geef mij maar wat mooi winterweer.

Dit grijze weer verveelt mij heel snel. Geef mij maar wat mooi winterweer.

Het was alweer een tijdje geleden dat ik bij de vogelkijkhut aan de Davidsplassen was geweest. Dat was dan ook mijn doel op de vroege zondagochtend. En zo wandelde ik even na zevenen in het Dwingelderveld. Ik was nog maar net op het zandpad, wat parallel loopt met de Davidsplassen toen ik het geluid van de kraanvogels hoorde. Ze stonden op grote afstand, maar het geluid droeg enorm over het water en de heide.
Ik liep snel door naar de vogelkijkhut in de hoop dat de kraanvogels op mij zouden wachten. Ik had geluk.

De kraanvogels waren niet eenvoudig vast te leggen. Ook vanuit de kijkhut zaten ze nog op grote afstand. Daarnaast werden ze regelmatig aan het zicht onttrokken door begroeiing.

Mijn geluk duurde niet lang, de kraanvogels kozen het luchtruim. Toen ik op de computer bezig was met onderstaande foto zag ik pas dat er wat door het water zwemt. Door de boeggolf ziet het eruit alsof het dier met grote snelheid komt aanzwemmen. Naar mijn idee is het geen watervogel. Wat denken jullie?

Ook al is het lastig om met een bridgecamera een vliegend object vast te leggen, is het me toch aardig gelukt. Klik op de foto voor groter formaat.


Ik heb een filmpje gemaakt van de kraanvogels. Daarin krijg je een indruk van het majestueuze geluid van de kraanvogels
Met een geluksgevoel ging ik weer richting auto. Nog één keer achterom kijken over de heide en de plassen, afscheid nemen van de heerlijke fotokuiers in de vroege ochtenden in het mooie Drenthe. ‘Dag Dwingelderveld, hoop ik tot volgend jaar’.

In Terhorsterzand trof ik vorig weekend nog een aantal juffers. De juffers waren ‘gevangen’ door heel veel dauwdruppels. Met het macro-objectief heb ik me lange tijd vermaakt met deze juffers.

Ik vond het een feest om te zien en te fotograferen.

Onderstaande juffer was zich druk aan het poetsen, wellicht in de hoop dat de druppels dan sneller zouden verdwijnen. Maar ja, zolang ze niet beschenen worden door de zon blijven de druppels bestaan.

Omdat de juffer door de druppels niet kon wegvliegen draaide de juffer zich om de stengel om zich te verstoppen voor de camera.

In de grote druppel op de rug kun je zien dat de zon eraan kwam.

Terwijl ik aan de ene kant van de ven bezig met het fotograferen van de insecten met dauwdruppels zag ik aan de overkant de koeien lopen. In een eerder logje schreef ik al over deze koeien die worden ingezet als natuurbeheerders in Terhorsterzand. Doordat zij de heide begrazen blijft het heidelandschap behouden.

Na de wandeling rondom twee vennen kruiste ik het pad van de dames.

De meeste koeien staakten het grazen en sloegen mij nieuwsgierig gade. ik blijf het een bijzonder gezicht vinden zo’n zwart/bonte koe op een bospad.

Het duurde niet lang of alle dames kwamen achter mij aan. Kennelijk waren ze nieuwsgierig naar de fotografe.

De zwart/bonte koeien waren in de meerderheid, maar er liepen ook een aantal rood/bonte koeien.

In een volgend logje ga ik weer verder met de macroserie van insecten behangen met dauwdruppels.
Tijdens mijn fotokuier in Terhorsterzand ben ik lange tijd bezig geweest met het fotograferen van insecten die bedekt waren met dauwdruppels. Voor de fotoserie gebruikte ik mijn Canon macro-objectief.

De dauwdruppels belemmert hen om te vliegen. Ze zijn als het ware gevangen door de dauwdruppels.

Er zit voor hen niets anders op dan geduldig afwachten totdat de zonnestralen hen bereiken en de druppels doet verdwijnen.

Vorige week legde ik in de vroege ochtend in het Dwingelderveld deze insect vast. Deze insect is een ‘Spring in ‘t veld’. Ik dacht dat ik vanwege de specifieke kenmerken de insect wel snel zou kunnen determineren, maar dat is me niet gelukt. Ik weet dat er binnen de groep volgers experts in het determineren zijn, ik hoop dat zij mij kunnen helpen.

Ik blijf nog even in de vroege ochtend op de heide. Naarmate de tijd vorderde en het warmer werd kwamen ook de zandoogjes tot leven. De oranje zandoogjes springen gelijk in het oog door hun opvallende kleur. Maar zien vliegen is één, vastleggen is een tweede. Ze hebben nogal eens de neiging om tussen het gras en/of laag bij de grond te landen. Dat is geen handige plek om ze mooi vast te leggen.

Het oranje zandoogje staat op de rode lijst als ‘gevoelig’. Deze vlinder komt in het noorden en in het zuiden van ons land voor. Ik legde deze vlinder vast in Dwingelderveld in Drenthe. Klik op de foto voor een groter exemplaar.


Op onderstaande foto had de vlinder voor de fotograaf een beter plekje uitgekozen. Het is wel een enigszins afgevlogen exemplaar.

Het was altijd nog een wens van mij om een libel of waterjuffer met dauwdruppels vast te leggen. Tijdens mijn fotokuier in de vroege ochtend in het Dwingelderveld is het gelukt.

Als je pareltjes wilt ophangen dan moet je vroeg opstaan. Op zondag j.l. was ik vroeg te vinden in het Dwingelderveld.
