Eigenlijk heb ik best wel veel lievelingsvogeltjes. De pimpelmees hoort daar ook bij.

Eigenlijk heb ik best wel veel lievelingsvogeltjes. De pimpelmees hoort daar ook bij.
Door de droogte in de zomer heeft de verbena er lange tijd armetierig bij gestaan. Door de regen wat viel in september begint deze plant zowaar weer paars te kleuren. Ik weet niet wat de pimpelmezen er weghalen, maar het is vast lekker.
Grappig om te zien wat voor acrobatische kunsten ze uitvoeren om het lekkers te bemachtigen.
We zijn onlangs op vakantie geweest naar de Veluwe. We stonden op een kleine camping in de buurt van Putten. Het was daar heerlijk toeven. We hadden veel ruimte en ruim zicht. We konden voor of achter de caravan in de schaduw zitten.
Op een dag kregen we ‘bezoek’ van een witte kwikstaart. Het viel voor het vogeltje vast niet mee om een kostje bij elkaar te scharrelen op het harde en droge grasveld.
Achter onze caravan bevond zich een paddenpoel omzoomd met bomen. Als we daar in de schaduw zaten hadden we mooi zicht op vogels en een paardenbijter die daar rondvlogen. Uiteraard had ik regelmatig de camera bij de hand. Het is alleen gelukt om het pimpeltje acceptabel op de foto te krijgen.
De komende tijd neem ik jullie een aantal keren mee naar de Veluwe.
Op de camping ontdekte ik een bijzonder nestje. Een paartje pimpelmees had een nestje gemaakt achter een houten wand. Aan de binnenkant is deze ruimte betegeld en in de spouw was voldoende ruimte om een nestje te maken.
Als vliegopening gebruikten ze het gaatje waaruit de noest is verdwenen. Ik was overigens de enige die het nestje had ontdekt. Als er mensen in de buurt waren dan wachtte de pimpelmees namelijk met het naar binnenvliegen totdat de mensen weer waren verdwenen.
Tegenover het gebouwtje staat een appelboompje. In dat boompje zat een pimpelmees met een rupsje. Op dat moment wist ik dat er een nestje in de buurt moest zitten. Vanaf een afstand observeerde ik waar het pimpeltje met het voedsel naartoe ging. Dat was het moment waarop ik het nestje ontdekte.
Niet alleen de appelboom werd gebruikt als tussenstation, maar ook een opstapje diende als uitkijkpost om te zien of de kust veilig was.
Op een dag heb ik mijn stoeltje, de camera en het 400 mm teleobjectief gepakt en ben ik op afstand gaan zitten van het nestje. Doordat ik ver genoeg weg zat hadden de pimpelmeesjes geen hinder van mij.
In de buurt van het nestje lag ook een beetje zand. Dat was een fijn plekje voor ze om een zandbad te nemen. Daar heb ik ze al een keer op kunnen betrappen, maar op dat moment had ik geen camera bij de hand.
Het gaat dit jaar niet goed met de stand van de pimpelmezen. Het koude en natte voorjaar van 2021 had desastreuze gevolgen voor met name de broedende pimpelmezen. Op basis van 3800 legsels van pimpelmezen, blijkt dat bij maar 76 procent van de nesten in 2021 jongen uitvlogen. Dat is het allerlaagste percentage vanaf het begin van de metingen in 1982. Op de site van Nature Today kun je er alles over lezen. Nature Today refereert aan het jaarverslag NESTKAST, broedseizoen 2021 van Sovon.
Helaas heb ik het uitvliegen gemist. We hebben dit jaar een mooi voorjaar. Mogelijk dat de pimpelmezen een inhaalslag kunnen maken. Ik ben benieuwd of dit nestje binnenkort weer wordt gebruikt voor een volgende leg.
Voor mijn verjaardag kreeg ik van Jan en Aafje een hele mooie vogeldrinkbak. Deze zette ik in de voortuin naast de voederplaats. Vervolgens heb ik ontelbare kwartiertjes met de camera in de aanslag zitten wachten op tuinvogels die een (natte) versnapering kwamen halen…
Uit mijn observaties blijkt dat de huismussen de grootste nathalzen zijn…
Ondanks dat de heggenmus niet tot de mussenfamilie behoort, lust die ook wel graag een slokje…
Het roodborstje drinkt alleen ‘s morgens vroeg, dat heb ik meerdere keren gezien vanuit het bovenraam. Dat waren de momenten waarop ik geen camera bij de hand had, want die lag beneden. De groenlingen en de vinken scharrelden regelmatig rond op de voederplaats, maar ik heb ze niet één keer kunnen betrappen op drinken. Uiteindelijk heb ik ook de spreeuw, de merel en de pimpelmees kunnen vastleggen bij de drinkbak…
Al met al moest ik wel veel geduld hebben om een verzameling tuinvogels te vergaren. Mijn conclusie is dat vogels meer zijn van het eten dan van het drinken.
Tijdens de kerstdagen hadden we prachtig winterweer. Vanwege de vorst werden onze voederplaatsen druk bezocht. Vanuit de huiskamer hebben we mooi zicht op die voederplaats. Vooral als de ochtendzon erop schijnt dan is het een genot om naar de vogels te kijken. Vanachter het raam heb ik vele foto’s gemaakt die ik de komende tijd laat zien op mijn weblog. Vandaag zetten we de pimpelmees in het zonnetje.
Ik vind dit een koddig vogeltje. Maar vergis je niet, het is fel dondertje.
Even een moment van rust tussen het voeren van de jongen door. Pffff, wat moeten de ouden hard werken.
In het avondzonnetje.
Onlangs ben ik naar de vogelkijkhut naar De Auken geweest. Nadat ik de auto geparkeerd had en aan de wandeling begon stond ik even stil bij deze plas. Aan de horizon is de toren van de Grote of Sint-Clemenskerk in Steenwijk te zien.
De wandeling naar de uitkijktoren is al een feest op zich. Ik genoot van de mooie omgeving en van de vogelgeluiden. Vanuit de uitkijktoren……
Onderweg en vanuit de toren fotografeerde ik een fitis, een rietzanger, een pimpelmeesje, een bruine kiekendief, grauwe ganzen en zwanen.
De volgende keer zoom ik in op de grote vogels aan de overkant van het water, waarvoor ik eigenlijk was gekomen.