Terug in Drenthe

Het seizoen is weer geopend en ben ik dus weer regelmatig te vinden op het Drentse platteland. Mijn eerste fietstocht was over de Dwingelderheide en wat is er dan kenmerkender dan een ontmoeting met de schaapskudde. Zie Google Maps.

Door de telelens zag ik dat de kudde werd gehoed door schaapherder Johan. Ik volg Johan op Twitter waar hij altijd hele mooie foto’s plaatst onder de naam gewoon-johan. Toen ze bij het ven aankwamen nam de Hollandse Herder eerst een verfrissend bad. Hij had ongetwijfeld hard gewerkt en had dit wel verdiend.

De schaapskudde mocht nog een tijd grazen in de buurt van de thuisbasis. Op de laatste foto is de opnieuw rietgedekte schaapskooi te zien. De schaapskudde graasde in alle rust, zonder bijsturing op het veld naast het ven. Zo nu en dan maakten een paar schapen zich los van de kudde om wat te gaan drinken bij het ven.

Na een tijdje verliet ik de kudde en fietste verder naar het zuidwesten. Aan het einde van de middag bracht ik een bezoek aan schaapskooi ‘Achter ‘t Zaand’. De kudde van Johan was inmiddels bij de schaapskooi gearriveerd. Die kudde liep nog wel buiten. Binnen zaten de achterblijvers. Dat waren de ooien met hun lammetjes. Het was er gezellig druk rondom de schaapskooi.

Ik kon het niet laten om een kort filmpje te maken van het geblaat van de achterblijvers. Je zou kunnen invullen dat ze het er niet mee eens waren dat ze niet mee mochten naar buiten…

Tijdens deze fietstocht deed ik een aantal mooie waarnemingen, maar daarover later meer.

Makke schapen bij de Waddendijk

Vorige week nodigde Jan mij uit om weer naar het Wad te gaan en daar was ik zeker voor te vinden. Het was die dag prachtig weer. Onze eerste stop was bij de schapen op en rond de Waddendijk onder de rook van Harlingen.

Jan had een paar weken eerder met Aafje deze rit gemaakt en wilde mij deze omgeving ook laten zien.

Ik ben altijd benieuwd wat er is te zien achter een heuvel of een dijk, om die reden maakte ik de klim naar boven.

Jan had die dag onwillige benen en bleef die dag wijselijk beneden. Hij had die klim al gemaakt samen met Aafje.

Het was een hele klim maar boven werd ik beloond met een prachtig uitzicht. Net als naast de weg hadden de schapen ook bovenop de dijk een olifantenpaadje gemaakt.

Deze schapen zijn kennelijk toeristen gewend. Dat zal de reden zijn dat het makke schapen zijn geworden. Het liefst doen ze geen stap opzij.

Nog één keer liet ik mijn blik over de uitgestrektheid van de Waddenzee glijden alvorens ik mij weer voegde bij mijn fotomaatje.

Een grutto en een bijzonder patroon in de lucht

Boven de Waddendijk op Texel hadden de wolken een mooi patroon gevormd. Texel is bekend om de Texelse schapen. Een schaap en een lammetje mogen dus niet ontbreken in deze fotoserie over onze vakantie op Texel.

Binnendijks stond een grutto te foerageren. Het foerageren werd zo nu en dan onderbroken voor een korte poetsbeurt.

Aan de overkant van het water werd een scholekster mij gewaar en begon alarm te slaan. Dat was voor de grutto het moment om op de wieken te gaan.

Toen ik weer in de auto wilde stappen viel mijn oog op wel een heel bijzonder patroon in de lucht. Ik denk dat dit een grapje van een piloot was.

Boer Klaas

Klaas vindt het prachtig om thuis te helpen bij de schapen en de geiten.

Ook al hebben ze geen boerderij, toch is Klaas een echte boerenzoon.

Samen met z’n zusjes knuffelt hij heel wat af met de lammetjes.

 

Ook al is hij wijs met de schapen en de geiten, Rhena is zijn grootste vriendin.

Klaas is vandaag jarig. Hij krijgt voor zijn verjaardag van ons een legpuzzel. Deze puzzel is ontworpen met foto’s die ik vorig weekend bij hen thuis heb gemaakt. Klaas is tegenwoordig gek op het maken van legpuzzels, daarom leek me dat een leuk en origineel cadeau.

Schapen en geiten in portret

Vorige week maakte ik een fietstocht in Dwingelderveld. Mijn eerste stop was bij de schapen en de geiten aan het pad in de buurt van de telescoop. Zie Google Maps

Bijna alle schapen en geiten waren aan het grazen. Ik probeerde hun aandacht te trekken voor een portretje, maar dat lukte niet.

Voor een goede begrazing worden schapen en geiten samen ingezet. Geiten eten nog weer andere vegetatie dan schapen.

Na enige tijd hadden ze voldoende gegraasd en was het tijd om te herkauwen. Dat was het moment dat ik portretfoto’s kon maken.

Tijdens het fotograferen van de schapen en de geiten landde er een insect op mijn broek. Voor het determineren gebruikte ik deze site. Ik denk dat het een bruinvleugelroofvlieg is.

Op kraambezoek bij de lammetjes

Nederland is in de ban van Covid-19. Dagelijks worden er nieuwe maatregelen genomen om grootschalige verspreiding tegen te gaan. Of dat gaat lukken is afwachten. Op mijn werk, in de zorg heb ik er volop mee te maken. We moeten in ons ziekenhuis alle zeilen bijzetten om het logistiek voor elkaar te krijgen en te houden. De reis naar het werk is al vreemd, op de weg is het enorm rustig. Omdat bijna alle polikliniek-bezoeken zijn geannuleerd is er volop ruimte op de parkeerplaats. Bij de ingang zitten ‘poortwachters’ die iedere bezoeker bevragen en zonodig temperaturen. Ook de gangen van het ziekenhuis zijn leeg. Ik moet extra dagen werken en de werkdagen zijn regelmatig langer dan de gebruikelijke 8 uren.  Dat het werken in de zorg gewaardeerd wordt dat is hartverwarmend. Toen ik gisteravond een app kreeg van onze zoon met een filmpje met klappende studenten op zijn campus kreeg ik kippenvel en tranen in mijn ogen. Een ander mooi voorbeeld daarvan is dit filmpje. Verder luiden vanavond zoveel mogelijk kerken in Nederland hun klokken. Dit als teken van troost en hoop in tijden van crisis.

Naast de perikelen rond de uitbraak van Covid-19 gaat het leven ook gewoon door… Zo werden er vorige week bij mijn nichtje en haar gezin vier lammetjes geboren. Ik ben vorige week maar even op kraambezoek geweest in de schapenstal.

Deze twee broertjes werden bijgevoerd, omdat de moeder een uierontsteking had.

Omdat de heer des huizes op dat moment druk was in het riet was voor mijn nichtje de schone taak weggelegd om de lammetjes de fles te geven.

Twee lammetjes die de de avond daarvoor waren geboren moesten in de gaten worden gehouden of ze wel goed dronken bij hun moeder. Zonodig werden ze een handje geholpen.

Tijdens het voeden van de lammetjes keek de jongste telg van het gezin vanuit de buggy toe.

Wat een schatje.

Na het voeden en de fotosessie bij de lammetjes maakte ik nog een kleine wandeling. Ze is de jongste van mijn drie oogappeltjes. Ze is een heel lief en gemakkelijk meisje. Ze vond die ‘zwaaiende’ narcissen veel leuker dan mijn camera.

Schapen op de oever van de Reune

Op een mooie wintermorgen maakte ik een fotoserie van schapen in een licht berijpt weiland.

Deze schapen stonden achter een draadje op de oever van de Reune.

 

Toen ik daar zo stond te fotograferen aan de oever van de Reune vroeg ik mij af hoe het kwam dat de Reune hier zo breed was ten opzichte van het onooglijke slootje naast ons huis, slechts een paar kilometer verderop.

Ik ging op zoek. Al zoekende kwam ik achter steeds meer informatie, maar daarover vertel ik de volgende keer.

Het is winter

Voor de meteorologen en klimatologen begint de winter op 1 december. Het winterseizoen duurt precies drie kalendermaanden. De winter heeft zijn eerste speldenprikken uitgedeeld. Door de nachtvorst waren de weilanden ‘s ochtends wit bevroren. De bomen zijn nog steeds in herfsttooi. Naarmate er meer dagen met vorst komen  zullen ook de laatste herfstblaadjes ter aarde vallen.

Gelukkig hebben de schapen hun warme wolletje aan.