Afgelopen zaterdag ging ik in alle vroegte naar de heide. Ik geniet dan enorm van het zachte licht en de serene rust.

Deze keer had ik mijn Canon macro-objectief meegenomen. Bij het fotograferen van bijvoorbeeld dauwdruppels wring ik mij in allerlei bochten. De houding die ik het vaakst aanneem is die op de knieën. Al snel was mijn fotografiebroek tot aan de knieën nat door de dauw. Dat deerde mij niet, want ik kreeg er zoveel voor terug.

Een kwartiertje nadat ik deze foto’s had gemaakt trof ik de schaapskudde met herderin. Ik kom daar in een volgend blog op terug. Het is echter wel leuk om te vertellen dat ze mij vanuit de verte had aangezien voor een verdwaald schaap. Daarom besloot ze met haar kudde dichterbij te komen en op zoek te gaan naar het ‘schaap’. Toen ze mij het verhaal vertelde hebben we er samen hartelijk om gelachen.

Toen ik bezig was met het vastleggen van de spin met prooi in het web zag ik ineens vanuit mijn ooghoeken een jong van de gladde slang tussen het gras. Het jong stond min of meer rechtop tussen de grasstengels. Door snel te reageren kon ik net één scherpe foto maken voordat het slangetje zich verstopte. Ik denk dat dit voor mij het laatste slangetje is van dit seizoen.